Είναι νωρίς να εφησυχάσουμε ότι η πιθανότητα εμπλοκής μας σε μια πολεμική αντιπαράθεση με την Τουρκία έχει περάσει. Παρά το γεγονός ότι η Γερμανία διά της Καγκελαρίου Μέρκελ εξέφρασε την επιθυμία επίλυσης με διάλογο των μεταξύ μας “ελληνοτουρκικών διαφορών” (έτσι ονομάστηκαν οι διεκδικήσεις της Τουρκίας επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας), παρά το ότι το αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ προειδοποίησε να μην υπάρξει εμπλοκή επί “αμφισβητούμενων υδάτων”, παρόλο που ο πρεσβευτής Πάιατ κατόπιν ερμήνευσε για το ελληνικό κοινό ότι η Τουρκία είναι που αμφισβητεί την ελληνική υφαλοκρηπίδα, και παρά το ότι ο Γάλλος πρωθυπουργός εξέφρασε ότι δεν πρέπει η Ανατολική Μεσόγειος να αφεθεί στις επεκτατικές ορέξεις της Τουρκίας, σε περίπτωση σύρραξης παραμένουμε καθοριστικά μόνοι απέναντι στην ενοχλητική γείτονα.
Παρά τις ανωτέρω παραινέσεις, με την NAVTEX 0982/20 η Τουρκία ανακοινώνει πυραυλικές δοκιμές κοντά στο Καστελόριζο στις 18 Αυγούστου, από τις 06:00 ως τις 15:00, προκαλώντας μια ακόμα ανακοίνωση από τον Αμερικανό Υφυπουργό Εξωτερικών Phillip Reeker η οποία προτρέπει την Τουρκία να σταματήσει τις εντάσεις στην θαλάσσια περιοχή όπου ασκούν κυριαρχία (ή διεκδικούν καθώς το ρήμα assert έχει διττή σημασία) η Ελλάδα και η Κύπρος. Μεταξύ άλλων ο Αμερικανός Υφυπουργός Εξωτερικών καλεί τις δυο χώρες να προσεγγίζουν με πνεύμα συνεργασίας αυτά τα ζητήματα (σσ: εκμετάλλευσης των ενεργειακών πόρων).
Όχι φυσικά ότι από τα παραπάνω αλλάζει κάτι στην αποφασιστικότητα με την οποία η Ελλάδα θα υπερασπιστεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα.
Ό,τι είναι να κάνει η Τουρκία θα το κάνει πριν τις αμερικανικές εκλογές, και σίγουρα πριν την επερχόμενη αναβάθμιση του Πολεμικού Ναυτικού μας όποτε αυτή γίνει, ώστε να μην υστερεί σημαντικά ο τουρκικός στόλος από τον ελληνικό.
Η στρατηγική άμεσης εφαρμογής του κωμικού “τουρκολυβικού” συμφώνου με την μη αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Τρίπολης (σύμφωνο το οποίο μόνο η Τουρκία αναγνωρίζει) δεν θα μπορούσε να γίνει μετά την αγορά από την Ελλάδα των 2 γαλλικών ή 4 αμερικανικών φρεγατών ή την αναβάθμιση των F16 μας σε Viper (4.5 gen) ή την αναβάθμιση των Exocet μας σε ΜΜ40 block 3c, ή την ενεργοποίηση των S300.
Όπως προκύπτει από την εσωτερική τους μυθοπλασία, η τουρκική ηγεσία δεν μπορεί πλέον να περάσει σε κανέναν “διάλογο” με εμάς διότι αυτό θα αποτελούσε “προδοσία” στα εθνικά τους συμφέροντα σύμφωνα την εικονική πραγματικότητα που έχουν πλάσει στην κοινή γνώμη τους μετά την σύναψη του συμφώνου ΑΟΖ με την ψευδοκυβέρνηση Σάρατζ στην Τρίπολη.
Σε αντίθεση με όσα λοιπόν διαμηνύουν οι διάφοροι στα κοινωνικά δίκτυα εντός και εκτός των συνόρων μας, σχεδόν κανένας διάλογος δεν μπορεί να αντιστρέψει την αντίληψη της τουρκικής κοινής γνώμης ότι η ΑΟΖ των νησιών μας τους ανήκει πλέον με βούλες και υπογραφές, και για όποιον Τούρκο αξιωματούχο υποχωρήσει από αυτή τη θέση επιφυλάσσονται μελλοντικά δικαστήρια για προδοσία.
Ευτυχώς που είμαστε επαρκώς στρατιωτικά ισχυροί για να βουλιάξουμε το μισό τους στόλο εντός δυο ωρών, διότι κανείς άλλος από εμάς τους ίδιους δεν πρόκειται να έρθει για να πολεμήσει τις δικές μας μάχες αντ’εμών. Η σκέψη και οι προσευχές μας ας είναι μαζί με τα παιδιά μας και με τους μόνιμους αξιωματικούς μας, και ας είμαστε σε ετοιμότητα και μεις για να κάνουμε ό,τι χρειαστεί να κάνουμε.
Όταν τελειώσει αυτή η κρίσιμη περίοδος, είτε αυτό είναι με πολεμική σύγκρουση είτε αποκλιμάκωση, η Ελλάδα θα πρέπει να αξιολογήσει αν το Δόγμα του Κατευνασμού που ακολουθεί την τελευταία εικοσαετία απέναντι στην Τουρκία θα πρέπει να αντικατασταθεί από ένα πιο ενεργητικό, ίσως ακόμη και από ένα Δόγμα Πρώτου Πλήγματος, όπως ακολουθεί το συμμαχικό μας κράτος του Ισραήλ, όπου όταν κάποιο άλλο κράτος εκφέρει πρόθεση απειλής προς αυτό, προλαβαίνει το πρώτο πλήγμα για να παραλύσει στρατιωτικά αυτόν που το απειλεί, πριν ο δεύτερος προλάβει να υλοποιήσει τις απειλές του.
Φυσικά δεν είναι θα είναι εύκολο ούτε ευχάριστο στους συμμάχους του να το αποδεχθούν όταν ακολουθήσει κάποιος το Δόγμα του Πρώτου Πλήγματος, καθώς μπορεί με τις ενέργειές του να διαταράσσει μακροχρόνιους σχεδιασμούς για την Ανατολική Μεσόγειο παγκοσμίως ισχυρών συμμαχικών κρατών.
Αξίζει όμως να μελετήσουμε αν το δόγμα αυτό μπορεί να μας βγάλει από την ατέρμονη διάβρωση που επιφυλάσσει ο κατευνασμός, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε λιγότερα χρήματα για συντάξεις, σημαντικά μεγαλύτερη θητεία στις ένοπλες δυνάμεις, περισσότερους πενταετούς θητείας, συχνότερες εκπαιδεύσεις των εφέδρων μας και πολύ, πολύ μεγαλύτερες εξοπλιστικές δαπάνες.
