Έχω ακούσει πολλές φορές ομιλίες και παραινετικούς λόγους του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Κεφαλληνίας κυρίου Δημητρίου. Όλα αυτά σε καιρούς προ κορωνοϊού –μια και που αυτή η πανδημία αποτελεί σύγχρονη τομή του χρόνου μας-. Εν μέσω όμως πανδημίας, όπου η κοινωνία μας είναι διχασμένη ως προς την εκτέλεση των θρησκευτικών καθηκόντων, αλλά και ορισμένοι από τους υπηρέτες της Εκκλησίας μας ακολουθούν μια δική τους πορεία που δεν υπακούει τις εντολές ΔΙΣ και κράτους, η σημερινή πρωϊνή ομιλία του Σεβασμιωτάτου μας η οποία μετεδόθη δια μέσω του ραδιοφώνου της Εκκλησίας της Ελλάδος, για άλλη μια φορά απέδειξε το ύψος και τις αξίες που πρέπει να έχει κάθε πραγματικός Ποιμενάρχης.
Ως πνευματικός άνδρας επικεφαλής της τοπικής Εκκλησίας μας ανέδειξε, μέσα στην ταπεινοφροσύνη και στην ευγένειά του, την διαφορά ανάμεσα στον ευρύ και διαυγή νου των λογίων που στέκουν μακρά από τα άκρα της «πίστης» όπου ο φανατισμός κι η στενή ορατότητα, και στους άκαμπτα προσκολλημένους νόες σε ακραίες υπερδογματικές, πομπώδεις θέσεις, ιδεοληψίες, εμμονές και ρηχότητα.
Η ανάλυση των δικών του θέσεων αυτήν την κρίσιμη στιγμή απέδειξε την ορθή και ισορροπημένη διάσταση αντιλήψεων και το εύρος της αγάπης ενός υπεύθυνου και μεγάλου Ποιμενάρχη που υμνεί τον άνθρωπο, που μιλά για σύνεση, υπομονή, βαθειά σιωπή, που εκτός από το εκκλησίασμά του το οποίο νουθετεί με σωφροσύνη, ορθό δόγμα και αληθινή πίστη, δεν ξεχνά τους υπηρέτες της υγείας, τους εργαζόμενους σε κάθε τομέα, τους ασθενείς, τους απόδημους, ακόμα και τους άγνωστους νεκρούς της παγκόσμιας κοινότητας, αναδεικνύοντας με τον τρόπο αυτό το διαιώνιο ύψιστο χριστιανικό ιδεώδες.