Οι τοπικές αρχές, αφού άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες στις πετρελαϊκές εταιρείες (διοργανώνοντας εκδηλώσεις για τις χορηγίες των Ελληνικών Πετρελαίων, ανεχόμενες να χρηματοδοτηθούν οι παραλίες με τις μπλε σημαίες από τα ΕΛΠΕ[1] κλπ.), στη συνέχεια υιοθέτησαν και την επιχειρηματολογία τους.
Μας μιλούν για το παράδειγμα της Θάσου, όπου «συνδυάζονται τέλεια» τουρισμός και εξορύξεις. Μόνο που η αλήθεια είναι διαφορετική. Το μέγεθος του τουρισμού της Θάσου δεν έχει καμία σχέση με τον τουρισμό της Κεφαλονιάς και των Ιονίων Νήσων. Επίσης η παραγωγή πετρελαίου στη Θάσο είναι πολύ μικρή και το θαλάσσιο βάθος είναι μόλις 30μ., ενώ στο Ιόνιο θα είναι 1500μ. μέχρι 3200μ., πράγμα που καθιστά την εξόρυξη πολύ πιο δύσκολη. Ούτε η σεισμικότητα της Θάσου μπορεί να συγκριθεί με τη σεισμικότητα της Κεφαλονιάς. Ένας σεισμός της τάξης των 4 έως 6R (που συμβαίνει αρκετά συχνά στην περιοχή μας) μπορεί να κόψει τους μεγάλους, λόγω βάθους, αγωγούς άντλησης, με συνέπεια τη διαρροή πετρελαίου. Στο ατύχημα στην εξέδρα άντλησης της BP στον κόλπο του Μεξικού το 2010, λόγω του μεγάλου βάθους ήταν δύσκολο να αντιμετωπισθεί η διαρροή του πετρελαίου, κάτι το οποίο επετεύχθη μετά από 87 ημέρες προσπαθειών και αφού εν τω μεταξύ είχαν χυθεί στη θάλασσα περίπου 5 εκατ. βαρέλια πετρελαίου! Επίσης υπάρχει η πιθανότητα οι ίδιες οι εξορύξεις να προκαλέσουν σεισμούς μικρού κυρίως μεγέθους ή το κυριότερο να επιταχύνουν την εκδήλωση των μεγάλων και καταστρεπτικών σεισμών της περιοχής μας. Γενικά η μεγάλη σεισμικότητα της Κεφαλονιάς δεν επιτρέπει τέτοιους πειραματισμούς, η ιστορία έχει δείξει πόσο καταστροφικά αποτελέσματα μπορεί να έχουν οι σεισμοί στις ζωές μας.
Οι τοπικές αρχές θα πρέπει να δουν τι συμβαίνει διεθνώς. Στα Μπαζιλικάτα της Ιταλίας άρχισαν εξορύξεις πετρελαίου το 1998. Μετά από 20 χρόνια έχει μολυνθεί ο αέρας, ο υδροφόρος ορίζοντας, οι καλλιέργειες, τα ζώα πεθαίνουν και 160.000 κάτοικοι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν.[2] Η διεθνής εμπειρία κάνει σήμερα πολλές χώρες, όπως την Ισπανία, τη Γαλλία, την Ιταλία κ.α. να ξανασκέφτονται τις εξορύξεις υδρογονανθράκων και να τις σταματούν.
Οι τοπικές αρχές θα πρέπει επίσης να έχουν υπόψιν τους ότι το πετρέλαιο σήμερα θεωρείται ξεπερασμένη πηγή ενέργειας. Ο κ. Ηλίας Κονοφάγος, μέλος της επιτροπής ενέργειας της Ακαδημίας Αθηνών, αναφέρει ότι το πετρέλαιο «θα σβήσει σε 20 – 30 χρόνια» (συνέντευξη στο CRETA NEWS στις 20/6/2019). Γιατί στην Ελλάδα θα πρέπει να περάσουμε από όλες τις ρυπογόνες πηγές ενέργειας, λιγνίτη, πετρέλαιο, φυσικό αέριο, μέχρι να καταλήξουμε σε μια οργανωμένη, και όχι ανεξέλεγκτη όπως γίνεται σήμερα, χρήση των ανανεώσιμων πηγών;[3]
Παρ΄ όλα αυτά, εδώ, στα ανατολικά της Κεφαλονιάς και της Ιθάκης (οικόπεδο Πατραϊκού – «Π») στις αρχές του 2020 τα ΕΛΠΕ θα ξεκινήσουν ερευνητικές γεωτρήσεις για πετρέλαιο. Πρόκειται να ακολουθήσουν κι άλλες γεωτρήσεις σε ολόκληρο το Ιόνιο, μετατρέποντας τη βαθιά και σεισμογενή θάλασσα μας σε μια βαριά βιομηχανική ζώνη, με ανυπολόγιστες συνέπειες για το περιβάλλον και την τοπική οικονομία, κυρίως στο τομέα του τουρισμού και της αλιείας.
Απαιτείται λοιπόν οι νέες αρχές του τόπου (Βουλευτής, Περιφερειακό Συμβούλιο και Δημοτικά Συμβούλια) αφού ενημερωθούν από έγκυρες και αξιόπιστες πήγες για τις συνέπειες του «αναπτυξιακού» αυτού έργου, και όχι μόνο από πηγές που πρόσκεινται στις πετρελαϊκές εταιρείες, να δράσουν ανάλογα, έχοντας συναίσθηση της ευθύνης τους.
Αργοστόλι 26 / 10 / 2019
Τραυλού Ελένη
Φυσικός MSc
