Αυτές τις μέρες, τις μέρες του ΠΑΣΧΑ, γεννώνται εκ των πραγμάτων, σειρά ερωτημάτων για την σημασία της ύπαρξης και του προορισμού του ανθρώπου πάνω στη Γη. Αλλά και ερωτήματα που σχετίζονται με τον «κόσμο», τουτέστιν, την ύπαρξη και την σκοπιμότητα του σύμπαντος. Πρόκειται για τα λεγόμενα «Φιλοσοφικά Ερωτήματα» που απασχόλησαν απασχολούν και θα συνεχίσουν να απασχολούν τους ανά τον κόσμο εραστές της Φιλοσοφίας, αλλά και τους απλούς σκεπτόμενους ανθρώπους. Να υπογραμμίσουμε εδώ ότι οι πρώτοι που έθεσαν τέτοια ερωτήματα ήταν οι αρχαίοι Ελληνες Φιλόσοφοι (Θαλής, Ηράκλειτος, Πλάτων, Σωκράτης, Αριστοτέλης κ.α.).
Φιλοσοφικά Ερωτήματα που κάθε χρόνο «επικαιροποιούνται», όπως ήδη επεσήμανα παραπάνω, στις μέρες του ΠΑΣΧΑ με ερέθισμα τα Πάθη, την Ταφή και την Ανάσταση του Ιησού Χριστού, που σύμφωνα με την χριστιανική δοξολογία «…έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωή και μέγα έλεος…».
Αλλά ας επανέλθω στα Φιλοσοφικά Ερωτήματα, μερικά των οποίων είναι: Τι το «ον»; Το έθεσε ο Αριστοτέλης. Δηλαδή, τι είναι αυτό που υπάρχει; Ο ίδιος έδωσε και την απάντηση: «Το αεί ζητούμενον και το αεί απορούμενον»! Δηλαδή, σίγουρη απάντηση περί της ύπαρξης του «κόσμου» (= «στολίδι», ένεκα της ευταξίας του) και του σύμπαντος δεν υπάρχει και πάντα θα γεννώνται ερωτήματα για την σημασία της ύπαρξής του.
Και παρακάτω: Γιατί βρέθηκα στη ζωή; Ποιος είμαι και που πηγαίνω; Πως βρέθηκε η Γή που μας διατρέχει; Τι σχέση έχω εγώ με τους υπόλοιπού ανθρώπους του πλανήτη μας και με τον υπόλοιπό κόσμο; Το σύμπαν πως δημιουργήθηκε; Υπάρχει Θεός; Γιατί υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει το «κάτι» και όχι το τίποτα; Τι θα πει «υπάρχω»; Τι θα πει «γνωρίζω»; Πως μπορεί κανείς να κατακτήσει την ευτυχία; Η ζωή συνεχίζεται μετά θάνατον σε ένα άλλο επίπεδο ή με τον θάνατο τελειώνουν όλα, αφού σύμφωνα με την θεμελιώδη Αρχή της Βιολογίας «Πάν ό,τι γεννάται αποθνήσκει»; Γιατί υπάρχει στο σύμπαν μία εκπληκτική ευταξία και αρμονία; Τι δύναμαι να ελπίζω; (Κάντ) Γιατί ο κόσμος βρίσκεται σε συνεχή κίνηση και αδιάκοπη αλλαγή; Ποια είναι η σχέση ανάμεσα στο «φαίνεσθαι» και στο «είναι»; (= αυτό που νομίζουμε ότι «είναι» αλλά δεν είναι, και αυτό που πραγματικά είναι, δηλαδή η αντικειμενική πραγματικότητα = η αλήθεια). Τι είναι αυτό που μας κάνει να ερωτευόμαστε;
Και επίσης: τι είναι ο χρόνος και ο χωροχρόνος; Τι είναι το όνειρο; Υπάρχει ζωή σε άλλους πλανήτες; Ποιο θα είναι το τέλος του κόσμου και πότε θα επέλθει;
Αλλά ας πάμε τώρα σε ένα παράξενο και συνάμα παράδοξο γεγονός: Σύμφωνα με τις Γραφές όταν ο Χριστός σταυρώθηκε «οι μαθηταί πάντες αφέντες αυτόν έφυγον» (Ματθαίος ΚΣΤ/65). Τουτέστιν, οι μαθητές του τον εγκατέλειψαν! Τότε «ελθών Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, ευσχήμων βουλευτής, τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο το σώμα του Ιησού» (Μάρκος ΙΕ/42-43).
Ο ως άνω Ιωσήφ υπήρξε βουλευτής του τότε καθεστώτος και σύμφωνα με πολλούς, υπήρξε και μυστικός μαθητής του Ιησού. Είναι δε εκείνος που «Το Αχραντον Σώμα σινδόνι καθαρά ειλήσας και αρώμασι εν μνήματι καινώ κηδεύσας απέθετο».
Σε τι συνίσταται, εν προκειμένω, το παράξενο και το παράδοξο; Στο ότι ο από Αριμαθαίας Ιωσήφ όχι μόνον δεν λύγισε, αλλά με θάρρος και τόλμη μοναδική προέβη στην αποκαθήλωση και την ταφή του Ιησού, πράγμα που όφειλαν να πράξουν οι μαθητές του! Ομως η ανά τον κόσμο Ορθόδοξη Εκκλησία ούτε ένα –έστω μικρό- ναό δεν έχει αναγείρει για να τιμήσει τον εξ Αριμαθαίας Ιωσήφ! Τιμά βέβαια τη μνήμη του στις 31 Ιουλίου, αλλά πέραν τούτου ουδέν! …
Καλή Ανάσταση!
ΥΓ: Επειδή κάποιοι φίλοι μου λένε στο δρόμο γιατί σταμάτησα να γράφω πολιτικά άρθρα και σχόλια και διερωτώνται αν αυτό οφείλεται σε πιέσεις και σε «εντολή άνωθεν». Ως απάντηση ένα μόνο έχω να πω και να επισημάνω: Πως όταν γράφω, είμαι εγώ, η μικρή μου πέννα και ο Θεός! (υπό την έννοια του γόνιμου προβληματισμού και της δημιουργικής φαντασίας). Κανείς άλλος δεν έχει τη δύναμη να παρέμβει και να μου κάνει υποδείξεις αν θα γράψω, τι θα γράψω, πότε θα γράψω! Κατανοητό;
Ο Νίκος Παπαδάτος είναι συνταξιούχος τραπεζικός – οικονομολόγος
