Όταν μιλάμε και διαπραγματευόμαστε για ζητήματα γύρω απ’ την αυτοδιοίκηση Α΄ βαθμού, έχουμε να κάνουμε κυρίως με την καθημερινότητα. Εκεί δηλαδή που «πονάει» ο μέσος πολίτης. Συνεπώς μπορεί να είναι εντυπωσιακές όλες αυτές οι βαρύγδουπες προτάσεις, οι φανταχτερές μακέτες και οι ιδέες-πυροτεχνήματα που ακούγονται τις τελευταίες μέρες, αλλά στην περίπτωσή μας δε χρειαζόμαστε πυρηνικό κανόνι για να σκοτώσουμε ένα κουνούπι… μία απλή παντόφλα μας αρκεί!

Κατά τη γνώμη μου, το πρόσημο που παίρνει η οποιαδήποτε μορφή διοίκησης – από τον Πρωθυπουργό μέχρι τον πρόεδρο του πιο μικρού χωριού – κρίνεται, αν θα είναι θετικό ή αρνητικό, από τη μέριμνα που αυτή λαμβάνει στο πεδίο της κοινωνικής πολιτικής.

Αυτή οφείλει να είναι η 1^η προτεραιότητα της εκάστοτε αρχής, και γι’ αυτό θα ξεκινήσω απ’ αυτήν να ξεδιπλώνω τις σκέψεις μου για την Επόμενη Μέρα.

1. Κάποτε ο Δήμος Αργοστολίου ξεχώριζε στο πανελλήνιο, αλλά ήταν και σημείο αναφοράς στην Ευρώπη, καθώς είχε δημιουργήσει ένα δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης και συνεργατικής οικονομίας που έδινε διέξοδο σε πολλούς μη προνομιούχους συμπολίτες μας. Η εν λόγω δομή έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην κοινωνική ένταξη ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας και, ως εκ τούτου, η απόφαση της Δημοτικής Αρχής Παρίση να της βάλει λουκέτο ήταν επιεικώς απαράδεκτη. Την 1^η του Σεπτέμβη δε θα πρέπει να ανοίξουμε τη συζήτηση για την επαναλειτουργία αυτής της δομής, αλλά την 1^η του Σεπτέμβρη, που τυχαίνει να είναι Κυριακή, οφείλουμε να κάνουμε τα εγκαίνια της επαναλειτουγίας της.
2. Ένα ακόμη πρόγραμμα με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση που μένει αναξιοποίητο και που θα μπορούσε να δώσει λύσεις σε επείγουσες καταστάσεις, είναι η Στέγη Υποστηριζόμενης Διαβίωσης(Σ.Υ.Δ.). Η Σ.Υ.Δ. μπορεί να προσφέρει αξιοπρεπή διαβίωση σε ιδιωτικό χώρο, έξω από ιδρύματα, με παράλληλη υποστήριξη από ομάδα επιστημονικού προσωπικού(δημιουργώντας παράλληλα νέες θέσεις εργασίες σε ειδικότητες όπως : κοινωνικός λειτουργός, νοσηλεύτρια, ψυχολόγος, ψυχίατρος κ.α.).
3. Ενίσχυση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας με τη συνεργασία ιατρών μέσω της απόδειξης παροχής υπηρεσιών. Στην Ευρώπη η εμπλοκή της τοπικής αυτοδιοίκησης σε αυτό το πεδίο είναι αυξανόμενη. Μία τέτοια πρωτοβουλία θα απάλασσε το νοσοκομείο μας από ένα υπολογίσιμο εργατικό φόρτο, ενώ θα έδινε και λύσεις στα χωριά της περιφέρειας που δικαίως παραπονιούνται γιατί δεν έχουν ένα γιατρό να γράψουν τα φάρμακά τους. Αυτή η πρωτοβουλία θα μπορούσε να συνδυαστεί εξαιρετικά με το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι» με μία μικρή νομοθετική ρύθμιση των αρμοδιοτήτων του.
4. Οι Ρομά θα πρέπει να σταματήσουν να χρησιμοποιούνται σαν πολιτικοί όμηροι ή σαν αφορμή για την κατανάλωση προγραμμάτων. Έχει ήδη ιδρυθεί στο Αργοστόλι το «Κέντρο Κοινότητας με παράρτημα Ρομά» μετά από ενέργειες της συμπατριώτισσάς μας και Αναπληρώτριας Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, της Θεανώς Φωτίου, το οποίο διαθέτει εξαιρετικά στελέχη με μεράκι για το αντικείμενό τους που θα πρέπει να τα βοηθήσουμε και να τα αξιοποιήσουμε. Στόχος θα πρέπει να είναι η ένταξη των Ρομά με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα που να προβλέπει τη σταδιακή αποδέσμευσή τους από την επιδοματική πολιτική, αλλά και την εύρυθμη διαβίωσή τους στους χώρους όπου στεγάζονται προκειμένου να μη δημιουργούνται προβλήματα υγειονομικού ή άλλου ενδιαφέροντος στις γειτονιές της πόλης.
5. Το σκοτάδι της έμφυλης και της ενδοοικογενειακής βίας σκεπάζει όλο τον πλανήτη, ακόμη και το όμορφο νησί μας. Εδώ χρειάζεται θάρρος και καθημερινή μαχητικότητα. Το Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών που λειτουργεί στο Δήμο μας είναι επίσης στελεχωμένο με δυναμικές παρουσίες που επιδιώκουν την εξωστρέφεια. Πέρα απ’ την εξωστρέφεια, που είναι αναγκαία, αίσθησή μου είναι ότι τις περισσότερες φορές το πρόβλημα δεν έρχεται στη δομή… Οπότε, η σκέψη μου λέει ότι ίσως θα πρέπει η δομή να πάει στο πρόβλημα. Έχουμε συνευθύνη σε αυτό που συμβαίνει γύρω μας και υποχρέωση να υψώσουμε ένα κοινωνικό μέτωπο που να καταδικάζει τις πρακτικές κακοποίησης, βίας και παρενόχλησης.

Η κοινωνική πολιτική είναι ένα διαχρονικό ζητούμενο καθώς διαχρονικές είναι και οι ανάγκες των ανθρώπων μαζί με τα οικονομικά προβλήματα. Το ζήτημα καταλήγει στην πολιτική βούληση η οποία καλείται να δώσει λύσεις. Απ’ τη μία το «Καφενείο της καμπάνας» δείχνει με ξεκάθαρο τρόπο ποιες δυνάμεις το δημιούργησαν και ποιες το έκλεισαν, ενώ απ’ την άλλη έχουμε την τρομακτική επέλαση ενός αδηφάγου επιχειρηματία που μέσω των επιχειρήσεών του προσπαθεί να ελέγξει τα πάντα. Η επιθετική επιχειρηματικότητα όμως, ανοίγει περισσότερες πληγές στον κοινωνικό ιστό και άρα περισσότερες ανάγκες στο πεδίο της κοινωνικής πολιτικής, που σίγουρα δεν μπορούν να καλυφθούν απ’ αυτούς που τις προκαλούν…

Αργοστόλι, 20 Απρίλη 2019
Γιάννης Βαρούχας