Μπορεί κάποιοι- σε πολιτικό επίπεδο- να… γαργαλιούνται από το εντυπωσιακό ράλι των ελληνικών ομολόγων και να αναρωτιούνται γιατί άραγε δεν γίνεται τώρα μια νέα έκδοση ομολόγου, ωστόσο οι γνώστες των μυστικών της αγοράς σπεύδουν να τους προσγειώσουν στην πραγματικότητα.
«Χτίζουμε αξιοπιστία. Δεν κάνουμε τυχοδιωκτικές κινήσεις», σημειώνουν πηγές κοντά στη διαδικασία, τονίζοντας μία- μία τις λέξεις, την ώρα που η τιμή του 5ετούς βρισκόταν στο χαμηλό του 2,14% και του 10ετούς στο 3,33%, δηλαδή σε επίπεδα του Αυγούστου του 2005! Θεωρητικά, ακόμα και μια νέα έκδοση 10ετούς στην παρούσα συγκυρία, θα μπορούσε να γίνει ακόμα και με 3,10%.
«Και μετά, τι;» αναρωτιούνται οι ίδιες πηγές, υπογραμμίζοντας ότι οι μακροπρόθεσμοι επενδυτές δεν λειτουργούν έτσι και αυτοί που θα έμπαιναν σε μια τέτοια έκδοση θα ήταν τα hedge funds, τα οποία ούτως ή άλλως είχαν προσφέρει τέτοια επιτόκια στην προηγούμενη έκδοση, προκειμένου να ανεβάσουν το μερίδιο συμμετοχής τους.
Αυτό που ξορκίζει σε κάθε περίπτωση η ομάδα που «τρέχει» συστηματικά το φάκελο του χρέους σε αυτήν τη μεταβατική περίοδο, όπου οι αγορές τεστάρουν την αξιοπιστία και τη σοβαρότητα της ελληνικής πλευράς, είναι ο κίνδυνος να… «ξυριστούν» οι σοβαροί επενδυτές.
Κοινώς, να μπουν σε εκδόσεις που έχουν στηθεί με μη ορθολογικά κριτήρια, αλλά με πολιτικούς όρους κι εν συνεχεία να βρεθούν χαμένοι μετά από ένα «φτέρνισμα» των αγορών, που διόλου απίθανο είναι σε περίοδο παρατεταμένων αργιών ή πολιτικών εξελίξεων, όπως η τρέχουσα.
«Αν οι αποδόσεις που βλέπουμε εδώ και μέρες συνεχιστούν και μετά από τις αργίες του Πάσχα, τότε σημαίνει ότι δεν χάσαμε το “παράθυρο”. Αν, όμως, “στραβώσει” το πράγμα, τότε θα αποδειχθεί ότι καλώς αφήνουμε “πεινασμένους” τους επενδυτές», σημειώνουν οι ίδιες πηγές.
Σε τέτοιες περιόδους αργιών, όπως αυτή που ξεκινά τη Δευτέρα για το Πάσχα των Καθολικών και μετέπειτα των Ορθοδόξων, δεν είναι καθόλου ασύνηθες όσοι αγόρασαν φτηνά, να αρχίσουν να ξεπουλάνε για να κεφαλαιοποιήσουν τα κέρδη τους, οπότε είναι προφανής η ζημιά που θα γινόταν σε μια βεβιασμένη έκδοση.
Οι ψυχροί αριθμοί λένε, εν πάση περιπτώσει, την αλήθεια. Αυτή τη στιγμή το μέσο κόστος εξυπηρέτησης του χρέους βρίσκεται στο 1,61% και θα παραμείνει στα ίδια επίπεδα για τουλάχιστον δέκα ακόμα χρόνια, εξασφαλίζοντας μια σταθερή πρόβλεψη ετήσιας δαπάνης για τόκους στα 5,5 δισ. ευρώ.
Όποια έκδοση βγαίνει από εδώ και πέρα «αντικαθιστά» ακριβότερο χρέος που βαρύνεται με επιτόκια γύρω στο 5%, συνεπώς από την επόμενη χρονιά, σε κάθε περίπτωση το κόστος θα είναι χαμηλότερο. «Άρα τι 3,5%, τι 3,75%;» αναρωτιούνται οι ίδιες πηγές, επιμένοντας στη λογική της αξιοπιστίας και όχι της «αρπαχτής»…
Το μέσο ετήσιο κόστος εξυπηρέτησης του χρέους
