Δείξανε, του θεάματος οι Δυτικοί «Άρχοντες», την «ζάχαρη» στον Λάνθιμο,και μετά…του δώσανε τα… «όσκαρ» της μη προτίμησης τους.

Έτυχε…; Όχι…

Απ’όσα γνωρίζουμε, θα λέγαμε πως κάτω από τις «ελευθεριότητες» και τα «διεθνιστικά» τους, αλλιώς σκέπτονται. Φυσικά αυτό ισχύει και για τα 7.900 μέλη της Ακαδημίας Κινηματογράφου -κατά 84% λευκοί και… «Σάξονες»- που ψηφίζουν γιά τα “Oscar”.

Συνέπεια: η …ειδική στάση που κρατούν απέναντί μας… Όχι όλοι· υπάρχουν και οι -ορκισμένοι!- φιλέλληνες·-που συναντιώμαστε μαζί τους στο όπου γης «Ελληνικό Καλοκαίρι»- μαστε τις όπως υπάρχουν και αυτοί, που δε χάνουν ευκαιρία, να μας φερθούν σε διεθνές επίπεδο …άκομψα.

Γιατί δεν δίνεις την ελπίδα, 10 βραβείων “Oscar”σ’έναν Δημιουργό και μετάτον«αδειάζεις»… παραχωρώντας του 1· κι αυτό όχι στον ίδιο. Σημειωτέονότι΄η ίδια η Ακαδημία ορίζειτις υποψηφιότητες (!), σηματοδοτώντας τις προθέσειςτης, γιάτο πουθέλει να δώσει τα βραβεία.

Σημειωτέον επίσης, ότι από την αρχήτουδιαγωνισμούτο 1927 έωςσήμερα, σε καμμία υποψηφιότητα ταινίας γιά 10 Όσκαρ, η ταινία δενέλαβε τελικά μόνον 1. Πιόσυγκεκριμένα, οι υποψηφιότητες ταινιώνγιά 10 Όσκαρ, μέχρι πέρισυήταν 18, και ο μέσοςόρωντων βραβείων πουτελικά πήραν, ήταν 6.

Αναλυτικώτερα.
Οι 18 ταινίες που προτάθηκαν γιά 10 Όσκαρ, έλαβαν:

1) Το 1937, 3 Όσκαρ.

2) Το 1941, 5 Όσκαρ.

3) Το 1944, 7 Όσκαρ.

4) Το 1960, 5 Όσκαρ.

5) Το 1962, 7 Όσκαρ.

6) Το 1963, 4 Όσκαρ.

7&8) Το 1965, 5 Όσκαρ, & 5 Όσκαρ.(Υποψηφιότητες 2 ταινιών, για 10 Όσκαρ).

9) Το 1970, 7 Όσκαρ.

10)Το 1972, 8 Όσκαρ.

11) Το 1973, 7 Όσκαρ.

12) Το 1976, 4 Όσκαρ.

13) Το 1977, 6 Όσκαρ.

14) Το 1995, 5 Όσκαρ.

15) Το 2008, 8 Όσκαρ.

16) Το 2011, 5 Όσκαρ.

17) Το 2013, 7 Όσκαρ.

18) Το 2015, 6 Όσκαρ.

Και ερχόμαστεστην 19η ταινία που προτάθηκεγιά 10 Όσκαρ.. την «Ευνοούμενη» (“The Favourite”) του Γιώργου Λάνθιμου· υποψήφια γιά τα εξής :

1) Καλύτερης Ταινίας…
2) ΚαλύτερηςΣκηνοθεσίας…
3) ΠρωτότυπουΣεναρίου…
4) ΚαλλιτεχνικήςΔιεύθυνσης…
5) Φωτογραφίας…
6) Καλύτερου Μοντάζ…
7) Κοστουμιών…
8) Α΄ΓυναικείουΡόλου…
9&10) Β΄κ Β΄ Γυναικείου Ρόλου… (γιά2 ηθοποιούςτης ταινίας) της δόθηκετελικάμόνοντοβραβείοΑ’ΓυναικείουΡόλου.

Μεμεγαθυμία, άφησε ο Λάνθιμος το δάκρυ του, κατά την βράβευσητης πρωταγωνίστριας του,

τοποθετώντας τον εαυτότουεκεί που ανήκει στους νικητές· με ανωτερότητα ήθους και υγεία ψυχής, έναντι μιάς πενιχρής συγκομιδής επιλογών, εκ μέρους των κριτών του.

Κάτι ήξερε ο Μάνος Χατζιδάκις που δεν είχε πάει καν να παραλάβει το “Oscar” το 1960, και αναγκάσθηκε η Ακαδημία να τουτοστείλλει ταχυδρομικά.
(Και πόσοειρωνικά–όπωςτο βλέπουμεστο “you tube”- λέει ο παρουσιαστής το ακατανόητο γι’αυτόνόνομα,του μεγάλου Μάνου Χατζιδάκι.)

Αλλά και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, έδωσεδείγμα γραφής μη αισθήματος κατωτερότητας, όταν το 1988 καλούμενος στην σκηνή γιά την βράβευσή του με το Β΄Βραβείο –τον Αργυρό Λέοντα- της Βενετίας, δεν απηύθυνε ομιλία, λέγοντας:Έχω προετοιμασθεί να μιλήσω γιά Α΄Βραβείο, όχιγιά Β΄…

Μεγαλόψυχοι… Υπερήφανοι…Έξυπνοι…

…Έλληνες Δημιουργοί γιά μίμηση.

Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος
Ηθοποιός, Σκηνοθέτης, Εικαστικός