Της Ελένης Βαλλιανάτου
Την υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων Αγγελική Χριστοφιλοπούλου συνάντησε στην Σχολή ΔΟΡΑ ΣΤΡΑΤΟΥ η Ελένη Βαλλιανάτου .Μας άνοιξε το βεστιάριο της σχολής και παρουσίασε τις πολύτιμες συλλογές της από αυθεντικές φορεσιές αλλά και ένα πολύτιμο άλμπουμ από το 1960 με σπάνιες φωτογραφίες της Κεφαλονιάς!
Η κ. Αγγελική Χριστοφιλοπούλου εργάζεται στο θέατρο από το 1974 Συνεργάστηκε για πολλά χρόνια με την Δόρα Στράτου και μιλά για εκείνη με συγκίνηση και πολλή αγάπη! <Το θέατρο ήταν το παιδί της Δόρας Στράτου και η επιθυμία της είναι και η παρακαταθήκη μας σήμερα, να μην χαθεί η φλόγα της παράδοσης να διαφυλάξουμε την παραδοσιακή μουσική τον χορό και τις ενδυμασίες .θέλω να κάνω μια παρουσίαση με ενδυμασίες απ’ ολη την Ελλάδα στην Κεφαλονιά ,πηγαίνουμε σε πολλά μέρη και παρουσιάζουμε τις αυθεντικές φορεσιές !Οι σύλλογοι τώρα δεν νοικιάζουν στολές όπως παλιά τα ράβουν οι ίδιοι με φτωχά υλικά φθηνά υφάσματα και χρώματα Μην ξεχνάμε ο,τι οι αστοί τότε έραβαν στα υφαντουργεία και στα ραφεία της εποχής με ακριβές κλωστές και κεντήματα τις ενδυμασίες τους .οι σύλλογοι αποφάσισαν να φτιάξουν 20 παραδοσιακές αγροτικές ενδυμασίες, ανδρικές και γυναικείες, για τα μέλη τους χωρίς να ξέρουν πια υφάσματα κάνουν γι’ αυτή τη δουλειά, αγόρασαν , ύφασμα και τα πήγαν στη μοδίστρα να φτιάξει τις φορεσιές.
Οι κεφαλλονίτικες παραδοσιακές ενδυμασίες έχουν μεγάλη ποικιλία στα υφάσματα και τα χρώματα!Στην περιοχή των Πρόννων στην ανδρική αγροτική «φορεσιά», το σκουφί, το ζωνάρι, και οι κάλτσες έχουν άσπρο χρώμα ενώ στο υπόλοιπο νησί το σκουφί είναι σε σκούρο- μαύρο χρώμα, το ζωνάρι κόκκινο- μπορντό ή άλλο παρεμφερές χρώμα και οι κάλτσες με τις οριζόντιες ρίγες, μπλε ή πρασινωπές ή λαδί στο χρώμα.
Σύμφωνα με τον Κεφαλονίτη λαογράφο Δημήτρη Λουκάτο που υπήρξε πάντα το δεξί χέρι της Δόρας Στράτου και την συμβούλευε ως λαογράφος η πιο πιστή αναφορά της παραδοσιακής φορεσιάς βρίσκεται στο βιβλίο του Κ.Κοσμετάτου.
θα πρέπει αυτοί που επιθυμούν να φτιάξουν για το σωματείο τους ή τους συλλόγους τους, ή για τα σχολεία τους παραδοσιακές ενδυμασίες, να συμβουλεύονται τους αρμόδιους, να επισκεφτούν το Λαογραφικό Μουσείο και έπειτα να προχωρήσουν σε οποιαδήποτε κίνηση.
Είναι σπουδαίο να διατηρείται η παράδοση τουλάχιστο στην αυθεντική της γραμμή και αν πρόκειται κάτι να αλλάξουμε και να του δώσουμε μια νέα διάσταση, να προσέξουμε να εναρμονίζεται με την παράδοση.
Ο Τσαρούχης έφτιαχνε φορεσιές με ζωγραφιστά κεντήματα.
Τότε, οι παραδοσιακές ενδυμασίες, καθώς είχε περάσει η εποχή τους αλλά και λόγω ένδειας, είτε μεταποιούνταν σε διαφορετικά ρούχα, είτε σκίζονταν για να γίνουν κουρελούδες ή ξεσκονόπανα.
Η Δόρα Στράτου περιοδεύοντας κυρίως στη Μακεδονία και τα νησιά, μελετούσε και αναζητούσε χορούς και τραγούδια από όλη την Ελλάδα για να εμπλουτίσει το πρόγραμμά της, άρχισε να αγοράζει παλιές φορεσιές και κοσμήματα και κατάφερε να φτιάξει μια συλλογή με 2.500 πλήρεις φορεσιές και παραδοσιακά κοσμήματα από όλες τις περιοχές της Ελλάδας.
Είχε πει ότι καταπιάστηκε με την παράδοση, αφού: «Την Ελλάδα την ποδοπάτησαν πολλοί και διάφοροι κατακτητές. Ποιος λίγο, ποιος πολύ, όλοι με τον τρόπο τους προσπάθησαν να καταπιέσουν, να υποδουλώσουν τους Έλληνες. Να σβήσουν κάθε τι που θα μπορούσε να κρατήσει την ελληνική φλόγα αναμμένη…».
Το θέατρο κατασκευάστηκε κάτω από την Ακρόπολη στο χώρο του Φιλοπάππου έπειτα από εντολή του Κωνσταντίνου Καραμανλή προκειμένου «να έχει σχέση με το παρελθόν μας, με την ιστορία μας».Οι παραστάσεις στο θέατρο άρχισαν το 1965. Το 1967 έλαβε το Παγκόσμιο Βραβείο Θεάτρου, βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών και πήρε υποτροφία από το ίδρυμα Φορντ. Την ίδια χρονιά (1967) συλλαμβάνεται γιατί έκρυβε στο σπίτι της το Χρήστο Λαμπράκη. Στη Μελίνα Μερκούρη και στις ηχηρές της αντιδράσεις από το εξωτερικό αποδίδεται η διασφάλιση της αποφυλάκισής της.
Κατέγραψε τα αποτελέσματα των ερευνών της σε τρία βιβλία: «Μια παράδοση, μια περιπέτεια», «Ελληνικοί χοροί, ένας ζωντανός δεσμός με το παρελθόν» και «Ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί».
Εξέδωσε μία μεγάλη σειρά 45 δίσκων με δημοτική μουσική.
Το 1983 αποσύρθηκε για λόγους υγείας. Πέθανε σαν σήμερα τον Ιανουάριο του 1988.
Η ιστορική καταγραφή και παρουσίασή της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής, των χορών και των ανάλογων τοπικών ενδυμασιών είναι η πιο σημαντική συμβολή της στην διατήρηση της Ελληνικής παράδοσης.
