ΜΕΡΟΣ Α΄ :
ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ :
Το 2010, ευρισκόμενη σε κατάσταση πλήρους οικονομικής κατάρρευσης, η Ελλάδα εισήλθε στον αστερισμό των Μνημονίων. Τον Αύγουστο του 2018, η Χώρα εξήλθε από τα Μνημόνια και βρίσκεται σε καθεστώς επιτήρησης, σύμφωνα με τα ισχύοντα στη Συνθήκη και τους κανονισμούς που διέπουν τις Χώρες-Μέλη της Ευρωζώνης. Η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον να δανείζεται από τις άλλες Ευρωπαϊκές Χώρες και θα πρέπει να ζήσει με τα δικά της έσοδα ή δανειζόμενη απευθείας από τις αγορές.
Καθώς αυτό το τελευταίο φαίνεται μάλλον χλωμό προς το παρόν , εύκολα συνάγεται το συμπέρασμα ότι, “λεφτά δεν υπάρχουν”. Υπάρχει φυσικά ένα αποθεματικό, το λεγόμενο “μαξιλαράκι”, αλλά αυτό δεν φθάνει “ούτε για να νιφτούμε” που λέγανε κι οι παλιοί!
Άρα τίθεται το εύλογο ερώτημα : Πως θα χρηματοδοτηθεί η ίδρυση νέων Δήμων? Απορία ψάλτου βήξ …
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ:
Σχεδόν ταυτόχρονα με την ίδρυση των νέων δήμων το 2010 με το Νόμο “ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ”, ξεκίνησε και η συζήτηση για χωροταξικές αλλαγές στα διοικητικά τους όρια. Και τούτο γιατί έγινε εξαρχής σαφές ότι, το δόγμα “κάθε νησί και δήμος” οδηγούσε σε πολλές περιπτώσεις σε δήμους-εξαμβλώματα ! Ένας Δήμος η Λέσβος, ένας Δήμος και η Κάσος!
Κάποιοι αυτοδιοικητικοί ονομάσαμε τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ το “Μνημόνιο της Αυτοδιοίκησης”! Νομίζω ότι δικαιωθήκαμε από τα όσα επακολούθησαν.
Έκτοτε πέρασαν 8 χρόνια και 13 Υπουργοί Εσωτερικών! Αν εξαιρέσουμε από αυτούς, τους 3 που χρημάτισαν Υπηρεσιακοί Υπουργοί στις ισάριθμες προεκλογικές περιόδους, απομένουν 10 που χρημάτισαν Υπουργοί Εσωτερικών σε 4 Κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ, Παπαδήμου, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ). Στην πλειοψηφία ήσαν πολιτικά στελέχη που δεν είχαν ιδέα από αυτοδιοίκηση (αυτό δεν είναι κατ ‘ανάγκη κακό,μακριά από μας οι συντεχνιακές λογικές), όμως όλοι ακολούθησαν το ίδιο τελετουργικό : Κατά την ανάληψη των καθηκόντων τους εξήγγειλαν αλλαγές στον “ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ”! ΄Ολοι πλην ενός ! Του σημερινού Υπουργού Εσωτερικών κ. Αλέξη Χαρίτση που είτε γιατί είναι τεχνοκράτης και γνωρίζει καλά τα οικονομικά της Χώρας, είτε γιατί απομένουν λίγοι μήνες μέχρι τις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, είπε ο άνθρωπος την αλήθεια: Δεν μπορούν πλέον να γίνουν αλλαγές στον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ μέχρι την επόμενη αυτοδιοικητική περίοδο! Κοινώς και δεν προκάνουμε και δεν υπάρχουν τα αναγκαία οικονομικά και διοικητικά εργαλεία που απαιτούνται για την αλλαγή.
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ :
Η συνένωση των 8 Ο.Τ.Α. της Κεφαλονιάς σε ένα Δήμο, το Δήμο Κεφαλλονιάς, εξαρχής βρήκε απέναντι τους περισσότερους τότε υπηρετούντες την τοπική αυτοδιοίκηση του Νησιού,οι οποίοι με αποφάσεις των συλλογικών οργάνων της Τ.Α. και λαϊκές συνελεύσεις κινητοποιήθηκαν να την αποτρέψουν. Σε αυτή την προσπάθεια έμειναν μόνοι, ο κόσμος ζαλισμένος από το 1ο Μνημόνιο δεν ακολούθησε, η δε πλειοψηφία των τοπικών Μ.Μ.Ε. λοιδορούσε και χλεύαζε τους Δημάρχους με το επιχείρημα ότι, δεν συμφωνούν με τη συγχώνευση γιατί δεν θέλουν να χάσουν τις καρέκλες τους! Θα ήταν εξόχως ενδιαφέρον να κατατεθεί στο δημόσιο διάλογο η άποψη που έχουν σήμερα, μετά από 8 χρόνια, όσοι ήσαν υπέρ της συνένωσης το 2010.
Υπάρχουν πολλοί που λένε ότι για την κατάντια της Κεφαλονιάς δεν φταίει ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ,αλλά η σημερινή Δημοτική Αρχή.
Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση: Ναι, θα μπορούσε η Δημοτική Αρχή της Κεφαλονιάς να είχε παραδειγματιστεί από τα Τρίκαλα και τις καινοτομίες που εφαρμόζει ο Δήμος Τρικκαίων για την εξυπηρέτηση του δημότη, αλλά όσο κι αν προσπαθήσει, η Ελλάδα δεν θα γίνει τόσο εύκολα Εσθονία! Και μέχρι η Ελλάδα να φθάσει σε αυτό το επίπεδο, το κριτήριο της εγγύτητας θα είναι το κυρίαρχο για την καλύτερη εξυπηρέτηση του πολίτη, όσο το δυνατόν πιο κοντά στον τόπο κατοικίας του.
Γι αυτό και παραμένουμε στην άποψη που είχαμε διαχρονικά : Το καλύτερο μοντέλο χωροθέτησης της Τ.Α. στην Κεφαλονιά είναι αυτό των τριών Δήμων, στα όρια των παλαιών επαρχιών. ΄Ομως για να γίνουν οι νέοι Δήμοι χρειάζονται μελέτες βιωσιμότητας, σοβαρή πολιτική και διοικητική προετοιμασία, οικονομική ενίσχυση και επαρκή στελέχωση με νέο προσωπικό. Και αυτές οι βασικές προϋποθέσεις προς το παρόν δεν υπάρχουν. Είναι όμως χρήσιμο να ξεκινήσει τώρα ανοικτή δημόσια διαβούλευση με την τοπική κοινωνία κι όχι να γίνονται πολιτικές διευθετήσεις στο παρασκήνιο. ΄Αλλωστε αυτές δεν προσιδιάζουν και με το πολιτικό ήθος που επαγγέλλεται η Κυβερνώσα Αριστερά.
Στο διάλογο αυτό πρέπει να τοποθετηθούν δημόσια οι κοινωνικοί φορείς και όλα τα πολιτικά κόμματα, αρκετά εκ των οποίων σήμερα ποιούν την νήσσα!
Τέλος, σε εκείνους τους νοσηρούς εγκέφαλους που για να λύσουν το πρόβλημα βιωσιμότητας της Παλλικής ,συνέλαβαν οι αθεόφοβοι τη φαεινή ιδέα να ενώσουν την ΄Ερισο με το Ληξούρι, έχω να πω μόνο τούτο : Προτρέπω τους συγχωριανούς μου Ρισιάνους να παραγγείλουμε από τώρα ένα άγαλμα του σατιρικού μας ποιητή Γεώργιου Μολφέτα, το οποίο θα στήσουμε στο Αλωνάκι, με τα οπίσθια να κοιτάνε στην Παλλική!!!
Κατερίνα Κουταλά
τ. Δήμαρχος
