Του Γεράσιμου Γαλανού

Στα 1913 όπως και κάθε χρονιά πραγματοποιήθηκε στο Ληξούρι η καθιερωμένη ιερά Πανήγυρη και Λιτανεία του Αγίου Χαραλάμπους. Περνώντας οι πιστοί τον ιερό θρόνο του Αγίου από κάποιο στενό της πόλης ακούστηκαν μεγάλες κραυγές και φωνές. Η λιτανική πομπή σταμάτησε, πλησίασε ο κόσμος στο σημείο που ακουγόταν οι δυνατές φωνές και διαπιστώθηκε πως προέρχονταν από μια γυναίκα που την είχαν κλείσει για πέντε χρόνια σε σκοτεινό υπόγειο οι δύο αδελφοί της, δίνοντάς της καθημερινά λίγο ψωμί. Κανείς δεν την είχε αναζητήσει διότι έλεγαν τα αδέλφια της πως χάθηκε και κανείς δεν ήξερε το χαμό της.

Η κοπέλα βγήκε από τη σκοτεινή της φυλακή καταπονημένη μοιάζοντας με άγριο ζώο στη συμπεριφορά από τη μεγάλη και σκληρή ταλαιπωρία που είχε υποστεί. Το κάτωθι χειρόγραφο μας που μαρτυρά το περιστατικό και μας ενημερώνει επί πλέον ότι τα δυο αδέλφια τιμωρήθηκαν κάνοντας φυλακή όπου και πέθανα σε αυτήν.