Του Γεράσιμου Γαλανού

Η πρόσκληση στις 3-1-2018 από τον Γεράσιμο Ξένο, Ζολιώτη συγγενή μου,  μου έδωσε χαρά εφόσον θα πηγαίναμε στο Αργοστόλι να παρακολουθήσουμε την κατασκευή της αγιαστούρας που θα έκανε ο σεβάσμιος υπέργηρος ιερέας,  Κωνσταντίνος  Κουμάτος.

Φτάσαμε με μια λεκάνη γεμάτη κλαράκια δεντρολίβανο  και διπλοβιολέτες του κάμπου της Θηνιάς,  που είχε μαζέψει ο Γεράσιμος Ξένος. Ήταν  7 το απόγευμα  που φτάσαμε στο  σπίτι του παπα-Κωνσταντίνου Κουμάτου στο Αργοστόλι.

Ο ιερέας μας με την παπαδιά του μας καλοδέχτηκαν  και αμέσως ο ιερέας κατάλαβε τον σκοπό μας και στρώθηκε στην τράπεζα να φτιάξει την αγιαστούρα. Από ότι έμαθα του ζητάνε κι άλλοι ιερείς να τους φτιάχνει αγιαστούρες και μάλιστα στέρεες, όπως τις φτιάχνει,  να μην διαλύονται κατά τον ραντισμό του αγιασμού.

Πήρε το ξυλάκι από αγριελιά περιχαρακωμένο κυκλικά στο επάνω μέρος για να δέσει μέσα στο κυκλικό αυλάκι ένα γερό σπάγκο ως αρχή του δεσίματος των ανθέων. Έπειτα έπαιρνε τα άνθη από τις βιολέτες και τα ψιλόλιχνα  κλαράκια  δεντρολίβανου που του ετοίμαζε ο Μάκη ο Ξένος  και έκτιζε σιγά σιγά την αγιαστούρα. Τοποθετούσε τα άνθη από της βιολέτες και από πάνω σε κάθε άνθος  ή σε κάθε δυο άνθη ανάλογα τοποθετούσε το  κλαράκι  δεντρολίβανου κάνοντας μια κυκλική ανθοδέσμη γύρω από το ξυλαράκι της αγριελιάς.

Ο ιερέας μας εξήγησε , πώς πρέπει να πηγαίνει το κλαράκι δεντρολίβανου  από  πάνω από τη βιολέτα, ώστε να τη συγκρατεί χωρίς να την σκεπάζει ολότελα και όταν έρχεται η στιγμή του δεσίματος της κυκλικής ανθοδέσμης να μπορεί να δεθεί στερεά στο ξυλώδες μέρος του δεντρολίβανου το οποίο  συγκρατεί τις βιολέτες.

Οι κυκλικές αυτές ανθοδέσμες που ήταν 6 τον αριθμό και που η μια ακολουθούσε (αγκάλιαζε την άλλη) προς τα κάτω την άλλη,  «έντυναν»  αρμονικά το ξύλο της αγιαστούρας. Όταν τελείωσε η τοποθέτηση των βιολετών και του δεντρολίβανου, που σφιχτοδεμένα όπως ήταν σε κύκλους γύρω από το ξυλαράκι των 25 πόντων περίπου, φάνταζαν μέσα στην πολυχρωμία τους ωσάν ένα καινούριο μεγάλο άνθος, που δίνει τη χαρά στο δημιουργό του,  να πράξει με αυτό κάτι που προστάζει η θεία τελετουργία των ημερών που αγιάζονται τα ύδατα.

Καθώς οι στρώσεις των λουλουδιών είχαν τελειώσει, δηλαδή είχε δημιουργηθεί η άνθινη αγιαστούρα ο ιερέας πήρε πλατιά κορδέλα και κάλυψε περίτεχνα με κλωστή και βελόνι το γυμνό υπόλοιπο μέρος της ξύλινης βέργας, με σφικτό τρόπο και πολλή δύναμη, ώστε να αποτελέσει ένα σώμα καλαίσθητο. Το μέρος αυτό είναι η χειρολαβή της αγιαστούρας και μάλιστα, όπως μας είπε ο ιερέας , πολλοί τη διακοσμούν με χρυσόχαρτο ή άλλο υλικό για να δώσουν μεγαλοπρέπεια στην κατασκευή. Πήρε έπειτα το ψαλίδι και αν κάποιο άνθος «πετούσε» προς τα έξω, το κουτσούρευε και έτσι εναρμονίζοντας όλα τα άνθη στο σκοπό που «τάκτικαν  να  υπηρετήσουν»  κάτω από τα σεβάσμια χέρια του ιερέα.

Πάνω στη συζήτηση, ο ιερέας Κωνσταντίνος Κουμάτος, που τον χάρηκα για τη ζωντάνια του, την έγνοια του για τα τελετουργικά ιερά πράγματα  που διακονεί τώρα πάνω από πενήντα χρόνια, άκουσα πώς,  η αγιαστούρα θα πάει στα χέρια του παπα-Ανδρέα Σβορώνου, εφημέριου των ναών του χωριού των Ζόλων. Αυτό θα πει να έχεις  επίτροπο τον κύριον  Ξένον Γεράσιμο  και να σε νοιάζεται!.. είπα μέσα μου.

Ο φωτογραφικός φακός μου αποτύπωσε βήμα- βήμα όλες τις φάσεις που πραγματικά μας έδωσαν χαρά, όχι μόνο για την κατασκευή και τη λεπτομέρειά της, αλλά και για τον υπέροχο φιλόξενο  τρόπο που μας έκαναν ο ιερέας και η πρεσβυτέρα απέναντι στο δικό μας απαιτητικό ξάφνιασμα.

Να είμαστε όλοι καλά και του χρόνου με πρώτον τον ιερέα Κωνσταντίνο Κουμάτο, που δεν τον φοβίζουν τα 91 χρόνια του, αλλά συνεχίζει να υπηρετεί επάξια τον βαθμό της ιεροσύνης που του έλαχε ευλαβικά Άνωθεν.