Γράφοντας το τελευταίο μου άρθρο για το 2017, θα ήθελα να είναι αισιόδοξο. Θα ήθελα κι εγώ να ανήκω στο 14% των Ελλήνων που είναι αισιόδοξοι και πιστεύουν ότι θα υπάρξει οικονομική βελτίωση τους επόμενους 12 μήνες. Όμως, η μόνη αισιοδοξία που μου έχει απομείνει, μετά και την ψήφιση του προϋπολογισμού, είναι μήπως και η κυβέρνηση αντιληφθεί ότι η πολιτική της δεν οδηγεί πουθενά και καταφύγει σε εκλογές.

Δυστυχώς, η κυβέρνηση αποβλέπει στη δημιουργία κράτους-πατερούλη που θα μοιράζει μποναμάδες στο τέλος του χρόνου σε αυτούς που, η ίδια, με την πολιτική της, κρατάει άνεργους.

Έτσι, τα τελευταία δύο χρόνια μοίρασε δύο δισ. ευρώ ως κοινωνικό μέρισμα σε δικαίους και αδίκους, αντί να αξιοποιήσει αυτό το πλεόνασμα που προήλθε από τη φορολογική αφαίμαξη του ελληνικού λαού με έναν καλύτερο τρόπο. Μπορούσε π.χ.  να χρηματοδοτήσει το 50% του μισθού 250.000 νεοπροσλαμβανομένων στον ιδιωτικό τομέα, τόσο νέων εργαζόμενων που τώρα ξεκινάνε, όσο και ανέργων, για δύο χρόνια, ώστε χιλιάδες πολίτες να μπουν στον παραγωγικό κύκλο και να αισθάνονται χρήσιμοι και όχι επαίτες της κρατικής ελεημοσύνης.

Με τον τρόπο αυτό, η ανεργία ίσως έπεφτε και κάτω από το18% και σίγουρα τα δύο δισ. θα είχαν πολλαπλασιαστική δύναμη μέσα στην αγορά.

Το κακό δεν σταματάει εδώ. Οι δημόσιες επενδύσεις για το 2018, σύμφωνα με τον προϋπολογισμό, προβλέπεται να είναι 6.75 δισ. – όσες δηλαδή και το 2017 – αλλά πουθενά στον προϋπολογισμό δεν αναφέρεται και η μνημονιακή υποχρέωση της κυβέρνησης να δημιουργήσει ένα στρατηγικό αναπτυξιακό πλάνο υπό μορφή τράπεζας, πράγμα που θα μπορούσε να καλλιεργήσει ελπίδες ανάπτυξης. Επιπλέον, τα 7 δισ. πλεόνασμα που προβλέπει ο προϋπολογισμός για το 2018 θα είναι αποτέλεσμα συρρίκνωσης του κοινωνικού κράτους και μείωσης συντάξεων και μισθών και όχι αποτέλεσμα δημιουργίας πλούτου μέσα από την αύξηση της παραγωγής και της επενδυτικής δραστηριότητας.

Μπορεί επίσης τo spread του δεκαετούς ομολόγου να είναι 4%, αλλά είναι 4 φορές υψηλότερο από εκείνο με το οποίο δανείζεται σήμερα η Ελλάδα, ενώ ακόμη και αυτό είναι αποτέλεσμα της μεγάλης ρευστότητας που υπάρχει λόγω της ποσοτικής χαλάρωσης και φυσικά λόγω του ότι η Ελλάδα έχει τη στήριξη της ΕΕ και του ESM. Και το κυριότερο; Oι αγορές προσδοκούν τον ερχομό της κυβέρνησης Μητσοτάκη που θα απελευθερώσει τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας.

Σημείωση

O κύριος Παπάς κάνει νομοσχέδιο για αδειοδότηση εταιρειών διαστημικής τεχνολογίας (!), ενώ ακόμη δεν έχει τελειώσει η αδειοδότηση της μοναδικής σοβαρής επένδυσης που είναι το Ελληνικό. Άντε με το καλό και σχολή αστροναυτών! Έχετε ακουστά το «ραπανάκια για την όρεξη»;