Του Ναπολεόντος Λιναρδάτου
Υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν αναμενόμενο οι αυτοαποκαλούμενοι φεμινιστές να είναι τουλάχιστον ιδιαίτερα επικριτικοί στην εξάπλωση του ισλαμισμού στην Ευρώπη. Δεν υπάρχει στον δυτικό κόσμο ένα κίνημα που να υποσκάπτει την θέση και τα ανθρώπινα δικαιώματα της γυναίκας όσο ο ισλαμισμός, που επιδεικνύει μια πρωτοφανή δυναμική και αυτοπεποίθηση.
Ο ιστορικός, Gavin Mortimer, έγραψε στον Spectator, «ειδικά εφέτος οι ισλαμιστές στοχοποιούν τις γυναίκες. Όταν ο Σάλμαν Αμπεντί πυροδότησε την βόμβα αυτοκτονίας στην συναυλία της Ariana Grande τον Μάιο, δολοφονόντας 17 γυναίκες (και πέντε Άνδρες), το έπραξε γνωρίζοντας ότι ο χώρος θα ήταν γεμάτος με έφηβα κορίτσια και νεαρές γυναίκες. Το Ιούλιο δύο Γερμανίδες μαχαιρώθηκαν θανάσιμα από έναν Αιγύπτιο σε ένα θέρετρο στην Ερυθρά Θάλασσα. Αυτή η επίθεση έμοιαζε με την επίθεση στο Turku της Φιλανδίας, όπου ένας δεκαοκτάχρονος Μαροκινός μαχαίρωσε οκτώ γυναίκες, οι δύο εξ αυτών υπέκυψαν στα τραύματα τους. Δύο ημέρες νωρίτερα, μια θανάσιμη ισλαμική επίθεση στην Cambrils της Ισπανίας είχε ως θύμα μια γυναίκα ετών 61.»
Στα παραπάνω δεν συμπεριλαμβάνονται οι καθημερινές επιθέσεις, όπως για παράδειγμα οι επιθέσεις σε περίπου 1.200 γυναίκες στο σταθμό τραίνων της Κολωνίας. Οι επιθέσεις, οι βιασμοί, οι κλειτοριδοκτομές, οι απαγωγές, η καταναγκαστική πορνεία θεωρούνται πλέον συνηθισμένα φαινόμενα. Αυτό όμως που κάνει εντύπωση είναι γιατί οι αυτοαποκαλούμενοι φεμινιστές δεν έχουν να που τίποτε για όλα αυτά.
Δεν έχουν να πουν τίποτε γιατί οι μεταμοντέρνοι φεμινιστές διαφέρουν δραματικά από τους πρώτους φεμινιστές. Στην αρχή ο φεμινισμός ήταν ένα κίνημα που ζητούσε την ισότητα ενώπιον του νόμου. Αφού αυτός ο στόχος επετεύχθη, το κίνημα έχει «αλλάξει χέρια» και εξ ονόματος του σήμερα ομιλούν μεταμοντέρνοι προπαγανδιστές, των οποίων ο ένας και μοναδικός στόχος είναι ο δυτικός πολιτισμός. Ο δυτικός πολιτισμός θεωρείται το πιο βάναυσο, βάρβαρο και ανεπίδεκτο βελτιώσεως κοινωνικό σύστημα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Βασιζόμενοι σε αυτή την αρχή, οι μεταμοντέρνοι φεμινιστές ακολουθούν το «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου.»
Η μουσουλμάνα βουλευτής του εργατικού κόμματος στην Βρετανία, Naz Shah, είπε στις περίπου 1.400 γυναίκες που βιάστηκαν και κακοποιήθηκαν από συμμορίες Πακιστανών στο Ρόδερωμ της Αγγλίας, «να το βουλώσουν προς χάριν της διαφορετικότητας.» Στις «φεμινιστικές» διαδηλώσεις μετά την εκλογή Trump, Γερμανοί «φεμινιστές» συμπαρατάχθηκαν με ισλαμιστές αναφωνώντας «αλαχού ακμπάρ.» Στις ΗΠΑ η διοργανώτρια των «φεμινιστικών» διαδηλώσεων, μια μουσουλμάνα, όταν βγήκε στην τηλεόραση παραπονέθηκε ότι υπάρχουν 22 πολιτείες που απαγορεύουν την επιβολή της Σαρίας.» Κάποτε όλα τα παραπάνω θα ήταν δημιουργήματα επιστημονικής φαντασίας, σήμερα όμως, είναι μια πολύ επικίνδυνη πραγματικότητα. Σαρία και μεταμοντέρνος φεμινισμός, ο νέος άξονας του σκότους.
