To 1797 είναι χρονιά πολεμικών συγκρούσεων με τον γαλλικό στρατό υπό την ηγεσία του Ναπολέοντα Βοναπάρτη να σημειώνει σημαντικές νίκες.  

«Τα νησιά της Κέρκυρας, της Ζακύνθου και της Κεφαλληνίας έχουν περισσότερο ενδιαφέρον για εμάς, παρά όλη η Ιταλία. Αν θα είμαστε υποχρεωμένοι να διαλέξουμε, θα ήταν προτιμότερο να παραχωρήσουμε την Ιταλία στον αυτοκράτορα και να κρατήσουμε αυτά τα τέσσερα νησιά, που είναι πηγή πλούτου και ευημερίας για το εμπόριό μας», υποστήριζε ο Ναπολέων Βοναπάρτης.

Στην Κέρκυρα οι Βενετοί δεν έχουν άλλη επιλογή μετά από συνεχείς εξεγέρσεις και συγκρούσεις των χωρικών με τους ευγενείς, παρά τη συνθηκολόγηση. Στις 28 Ιουνίου ο αρχηγός του γαλλικού στόλου Antone – Bonavita Gentily καταργεί ουσιαστικά τη βενετική κυριαρχία που κράτησε περισσότερους από τέσσερις αιώνες, από το 1386, και καταλαμβάνει στρατιωτικά τα Ιόνια νησιά. Αυτό σηματοδοτεί και το τέλος της φεουδαρχίας. Σχηματίζεται κυβέρνηση με το όνομα Γερουσία.

Στην Κέρκυρα γίνονται τελετές για το τέλος της κυριαρχίας των Βενετών και των ευγενών. Φυτεύεται στην κάτω πλατεία δέντρο της λευτεριάς, καίγεται η σημαία του Αγίου Μάρκου και οι αγρότες  ζητάνε να καεί το Χρυσόβιβλο (“Libro d’ Oro”) κι αυτό γίνεται την επόμενη μέρα.

Η Κέρκυρα θα γίνει το καταφύγιο των προοδευτικών Ελλήνων, όπως ο Χριστόφορος Περραιβός, φίλος και συνεργάτης του Ρήγα Φεραίου, ο οποίος φτάνοντας στην Κέρκυρα τύπωσε τον Θούριο του Ρήγα, τον πατριωτικό Ύμνο του ίδιου και άλλα.

Το 1799 οι κοινοί εχθροί των Γάλλων Ρώσοι και Τούρκοι ενώνονται οι στόλοι τους κινούνται ενάντια στα Ιόνια νησιά. Λάθη αμυντικής τακτικής των Γάλλων οδηγούν σε ήττα. Στις 20 Φεβρουαρίου 1799 η Κέρκυρα παραδινότανε στο ρώσο ναύαρχο Ουζάκωφ και στον τούρκο σύμμαχό του.

Το 1807 μέχρι το 1815 τα Επτάνησα θα ξαναπεράσουν στην κατοχή των Γάλλων.

Γιώργος Κ. Καββαδίας