Έζησα και μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον και μία οικογένεια που η αλήθεια και η δικαιοσύνη υπήρξαν οι ακρογωνιαίοι λίθοι, πάνω στους οποίους στηρίχθηκε και μου μεταδόθηκε η αξία, ιδιαίτερα, της ηθικής του ανθρώπου ελευθερίας!
Οι ιδέες αυτές και οι αξίες, φώλιασαν στην καρδιά μου , από τα εφηβικά μου χρόνια και θέριεψαν στα φοιτητικά, ακολουθώντας γεγονότα καταλυτικά, σμιλεύοντας χαρακτήρες, εξυγιαίνοντας κοινωνικούς ιστούς, με την ελπίδα, πάντα, της αναγέννησης και της ανόρθωσης.
Κάποια γεγονότα , είναι αλήθεια , με είχαν ιδιαίτερα αγγίξει και, μεταξύ αυτών, η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη! Δεν μπορούσα ούτε στιγμή να ξεχάσω το ανάστημά του –σωματικό και ηθικό – την γεμάτη ειρήνη και αγαλλίαση καρδιά του, καθώς και την απέραντη αγκαλιά που άνοιγε στην Ελλάδα , κάθε στιγμή της πορείας από τον Μαραθώνα , και μέσα στην οποία έφερε πανό με την θαυματουργό λέξη, ΕΙΡΗΝΗ _ ΕΛΛΑΣ! Ήταν πραγματικά μια αγκαλιά αυθόρμητη, ζεστή και πλατιά , όπως ακριβώς και τα πιστεύω του ελληνικού λαού εκείνη την εποχή!
Κάθε χρόνο , στις 23 Μαίου , δεν άφηνα τίποτε που να μή το ψάξω αναζητώντας ότι- δήποτε αναφερόταν στο συγκεκριμένο θέμα, και μάλιστα , παρεμβαίνοντας πολλές φορές, όπου μπορούσα, προκειμένου να δώσω στοιχεία τα οποία είχα κρατήσει.
Παρακολουθώντας και αυτή την χρονιά , άκουσα με ενδιαφέρον τις στοχευμένες αναλύσεις περί το θέμα ,που μεταδόθηκαν από το κανάλι της Βουλής, 23-24-25 και 26 Μαΐου ,διαπιστώνοντας , ωστόσο, ότι επρόκειτο, απλά, για επανάληψη της ιδίας εκπομπής από το 2013, ωσάν ένα τέτοιο γεγονός να μην παράγει πλέον αποτελέσματα, διδάγματα, ή να υποδεικνύει συμπεριφορές και χωρίς να γίνεται ουδεμία καινούργια προσέγγιση!
Έτσι, αναζητώντας εναγωνίως διδάγματα και απόψεις έγκριτες , μισόν αιώνα (53 χρόνια ) τώρα μετά την φρικαλέα δολοφονία, μένει κανείς. έκπληκτος από το γεγονός ότι , οι παρουσιαζόμενες κατ΄ έτος , συνήθως, εκπομπές δεν συνεισφέρουν κανένα απολύτως νέο στοιχείο, από ‘όσα ‘όλα αυτά τα χρόνια προέκυψαν και εξακολουθούν να προκύπτουν σχετικά με το θέμα..
Στο πρώτο μέρος του αφιερώματος , καλεσμένος ο κ. Β. Βασιλικός , συγγραφέας του βιβλίου «Ζ» Η εντύπωσή μου , έχοντας όλα αυτά τα χρόνια παρακολουθήσει τα τεκταινόμενα , ήταν ότι οι απαντήσεις του απλά γείωναν το όλο γεγονός, επαναλαμβάνοντας χιλιοειπωμένα πράγματα .Ωστόσο , δεν περίμενα ποτέ , να ακούσω από το στόμα του Β. Βασιλικού , ότι τότε «δεν μπορούσε καν να αναφέρει τις λέξεις ΠΑΛΑΤΙ και ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗ»:! Σε αυτή του την δυσκολία, όμως, δεν βοηθήθηκε από το λεχθέν από τον εισαγγελέα της έδρας , Παύλο Δελλαπόρτα,, ο οποίος είχε ήδη τολμήσει να τοποθετηθεί διαφορετικά, λέγοντας ότι «η αλήθεια πρέπει να έχει τόση δύναμη, ώστε να μπορεί να σκαρφαλώσει ακόμη και στις επωμίδες ενός στρατηγού!»
Εντύπωση επίσης κάνει ότι καμία αναφορά δεν έγινε και από τον κ. Γεώργιο Ρωμαίο, που καθημερινά ως δημοσιογράφος βρισκόταν στα Δικαστήρια, ζητώντας από τον εισαγγελέα της έδρας , πληροφορίες για την έρευνά του.
Στο σημείο αυτό , επιτρέψατέ μου να συγχαρώ τον Λέκτορα Βαλκανικών και Ασιατικών Σπουδών του ΑΠΘ κ. Στράτο Δορδανά, που σε σχετική του αναφορά , εξιστόρησε τα γεγονότα με λεπτομέρειες , αποδείξεις , αλήθεια, επιστημονική κατάρτιση, άριστη γνώση των γεγονότων και κατανομή ευθυνών σε εκείνους που έδωσαν τις εντολές , βάσει των οποίων γράφηκε αυτή η μαύρη σελίδα της νεότερης ιστορίας μας ! Ο συγκεκριμένος επιστήμονας ήταν από τους ελάχιστους , μέχρι τούδε, που τόνισε τον ρόλο του εισαγγελέα Δελλαπόρτα στην δίκη αυτή, την ακέραιη συνείδησή του, τις πιέσεις που δεχόταν καθημερινά από δικαστικούς και πολιτικούς κύκλους ,για παραγνώριση των γεγονότων , ακόμη και τον κίνδυνο για την ίδια του την ζωή, ψάχνοντας την αλήθεια ανάμεσα στον υπόκοσμο της Θεσσαλονίκης!
Άλλωστε, για όσους , ίσως , δεν γνωρίζουν , καλό είναι να τονισθεί ότι , όλος ο δικαστικός του βίος υπήρξε μία μάχη για το δίκαιο , ανεξαρτήτως των συνεπειών για τον ίδιο!
Στις 16 Φεβρουαρίου 2016, στο βιβλιοπωλείο «Ιανός» παρουσιάσθηκε το βιβλίο «Αναμνήσεις και εκμυστηρεύσεις ενός Δικαστή». Συγγραφέας ο κ. Βασίλης Λαμπρίδης , ένας από τους δικαστές που συμμετείχαν σε αυτή την δίκη . Ο κ. Λαμπρίδης κάνει πολύ σημαντικές αποκαλύψεις , δίδοντας πάρα πολύ ξεκάθαρη εικόνα , την οριστική θα λέγαμε εικόνα , ως προς το τί πραγματικά συνέβη το βράδυ εκείνο και ποιοί ήταν οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας .. Όπως λέει ο Μανώλης Πιμπλής , με το βιβλίο αυτό , ο τέως Αεροπαγίτης κ. Λαμπρίδης κατονομάζει όλους τους ηθικούς αυτουργούς. Επίσης προσδιορίζει με σιγουριά πλέον το όργανο με το οποίο κτυπήθηκε ο Γρηγόρης Λαμπράκης που δεν βρέθηκε ποτέ και γύρο από το οποίο είχαν αναπτυχθεί ποικίλες εικασίες .Λεπτομέρειες εξαιρετικές , πληροφορίες συγκλονιστικές !
«Απόψε , στόχος είναι ο Λαμπράκης»! λέγει μέλος της οργάνωσης και συμπληρώνει ότι η υπόθεση Λαμπράκη πρέπει να στοίχισε πάνω από 50.000.000 λίαν επιεικώς, σε εξαγορά μαρτύρων και συνειδήσεων.
Είναι λυπηρό το ότι επιβεβαιώνεται, στα ελληνικά δεδομένα , πάντοτε σχεδόν, η μιζέρια της λήθης όποιου , κατά καιρούς, είχε την ευψυχία να πρωτοστατήσει για το καλό του τόπου .Στη ζωή των ανθρώπων υπάρχουν στιγμές , που η μοίρα τους καλεί , με ανάταση ψυχής και πνεύματος , σε μεγαλουργήματα ! Αν τα άτομα αυτά, αφουγκραστούν αυτό το προσκλητήριο και ανταποκριθούν γενναιόφρονα
τότε αξιοποιούν τις κορυφαίες στιγμές της μοίρας τους αναδεικνύονται σε πρότυπα και καθαγιάζουν τις αναλλοίωτες ηθικές αξίες .
Τέτοιο άτομο στάθηκε ο Παύλος Δελαπόρτας. Στην κορυφαία στιγμή της ζωής του , που ταυτίσθηκε με την δολοφονία που ταυτίσθηκε με την δολοφονία του γενναίου της ειρήνης Βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη, δέχθηκε το κάλεσμα της συνειδήσεώς του και ανταποκρίθηκε σε αυτό.
Έγινε σύμβολο και εκφραστής ανένδοτος και ανυποχώρητος του λαϊκού αισθήματος. Καθαγίασε την αλήθεια και την δικαιοσύνη που στάθηκε ο άξιος εκπρόσωπός τους. Μικρός το δέμας , αλλά μεγάλος στην ψυχή, από το βήμα της εισαγγελικής του Έδρας , Ολόρθος Αίαντας, κατακεραύνωσε τα μίση και τα πάθη, το ψέμα και την συκοφαντία, την φαυλότητα και την συνωμοσία , τον ηθικό ξεπεσμό και τον αμοραλισμό του καιρού του. Και μέσα σε κλίμα φοβίας και προπηλακισμών και καταδιωγμών της δημοκρατικής ιδέας ανύψωσε στο βάθρο που τους ανήκει, το Δίκαιο και το Αληθινό, με άλλα λόγια το Εθνικό.!
Και θα ζεί μεν πάντα στην καρδιά του ελληνικού λαού ο Γρηγόρης Λαμπράκης, αλλά θα ζεί κοντά του και ο Παύλος Δελαπόρτας, σε ένα δίδυμο σύμπλεγμα εκτέλεσης Υψηλού χρέους και Εθνικής Τιμής!
Ο ακέραιος αυτός δικαστής ουδέποτε ενδιαφέρθηκε για λεκτικά βραβεία ή αναγνωρίσεις από οποιοδήποτε πολιτικό, κομματικό ή κοινωνικό περιβάλλον. Έπραττε πάντα το χρέος του .Τούτο άλλωστε, εκφράσθηκε με τον πιο εύγλωττο τρόπο , από τον ελληνικό και διεθνή τύπο, κατά την ημέρα του θανάτου του , υπό τον τίτλο «Έφυγε ο άνθρωπος που έσωσε την τιμή της δικαιοσύνης »
Δύο είναι οι πόλοι και οι σταθμοί με τους οποίους άνοιξε και έκλεισε κατά τον ίδιο θαυμαστό ,και δίκαιο τρόπο την σταδιοδρομία του: Η Ζάκυνθος και η Θεσσαλονίκη .
Στην μεν πρώτη ανέδειξε την ανθρώπινη αξία πέρα από κάθε ομαδοποίηση , και έδωσε την ευκαιρία στους πολιτικούς κρατουμένους της εποχής του, να αισθανθούν πρωτίστως άνθρωποι και ποτέ δέσμιοι των ιδεών τους. Το αυτό, άλλωστε, έπραττε και για τους ποινικούς κρατουμένους, και πάντα , καθ΄ό μέτρο ο νόμος επέτρεπε!
Είναι γνωστό σε όλους , όσοι ασχολήθηκαν, ότι μόλις μετετίθετο ο Δελλαπόρτας σε οποιαδήποτε πόλη της Ελλάδος , τα αιτήματα των απανταχού κρατουμένων επολλαπλασιάζοντο , με κύριο στόχο, την μεταφορά τους κάτω από την πατρική αγκαλιά του Ανθρώπου –Δικαστή.
Η Ζάκυνθος , έχοντας εκείνη την εποχή , την μετεμφυλιακή, μεγάλο τμήμα πολιτικών κρατουμένων , του έδωσε την ευκαιρία να διδάξει στην .πράξη, τι θα πεί νόμος , αλλά και ανθρωπιά!
Η Θεσσαλονίκη , από την άλλη πλευρά ,ήταν για εκείνον το κλείσιμο μιας αυλαίας στην οποία πρωτοστάτησε και για το ΄έργο του αυτό , ακόμη και μέχρι σήμερα δεν έχουν τελειώσει τα χειροκροτήματα.
Με μία και μόνη την διαφορά :Ότι αυτοί που χειροκροτούν είναι πάντα ο απλός , αληθινός λαός:! Οι ηγεσίες διατηρούν, ατυχώς , το προνόμιο της λήθη;!
Κατερίνα Παπαδάτου
Ληξούρι – Κεφαλονιάς
