Κεφαλλονίτης τραγουδιστής, συνθέτης και στιχουργός, από τους σημαντικότερους ερμηνευτές του «ελαφρού τραγουδιού».
Ο Φώτης Παλημέρης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στην Πάτρα στις 20 Φεβρουαρίου 1920.
Ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του αναφέρει:
«Οι γονείς μου, όπως και όλοι οι πρόγονοί μου, ήταν Κεφαλλονίτες. Ο πατέρας μου Ευάγγελος Πολυμέρης από τα Κουβαλάτα και η μητέρα μου Άιντα Βώρρου από τον Άγιο Δημήτρη, δύο μικρά χωριά του Ληξουρίου. Το πραγματικό μου επώνυμο είναι Παλημέρης, που προέρχεται από την αρχαία ονομασία του Ληξουρίου που είναι “Παλική”. Κάποιος όμως απαίδευτος παπάς ή ανεύθυνος δημόσιος υπάλληλος έγραψε σε κάποιο δημόσιο έγγραφο “Πολυμέρης”, δημιουργώντας μου έτσι προβλήματα που με παίδεψαν αρκετά μέχρι να τα λύσω. Πάλι καλά, γιατί στον στρατό με είχαν “Παλημένο”! Ήμασταν επταμελής οικογένεια, πατέρας, μητέρα, δύο κορίτσια, τρία αγόρια. Οι γονείς μου χωρίς περιουσιακά στοιχεία. Ο μόνος που θα μπορούσε να μας βοηθήσει ήταν ο παππούς μου Φώτης, πατέρας τού πατέρα μου. Είχε διακόσια στρέμματα γης στο λιβάδι του Ληξουρίου και έβγαζε σταφίδα».
Το μουσικό ταλέντο του ξεχώρισε από πολύ νωρίς σε διαγωνισμούς τραγουδιού, ενώ ο πρώτος του δίσκος κυκλοφόρησε το 1935.
Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ. Στο Εαμικό κίνημα ήταν που γνώρισε και τους μεγάλους ποιητές Γιάννη Ρίτσο, Κώστα Βάρναλη και Τάσο Λειβαδίτη, με τους οποίους συνδέθηκε με βαθιά φιλία.
Έκανε μεγάλη καριέρα, ηχογραφώντας πάνω από 200 τραγούδια, ενώ έγραψε τους στίχους και τη μουσική σε περισσότερα από 100 τραγούδια. Δίκαια θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους ερμηνευτές του ελαφρού τραγουδιού. Συνεργάστηκε με όλους τους μεγάλους δημιουργούς και τραγουδιστές της εποχής του, καθώς και με ρεμπέτες, όπως τους Τσιτσάνη, Μητσάκη, Παπαϊωάννου και Βαμβακάρη.
Ερμήνευσε δικά του τραγούδια και άλλων δημιουργών σε πλήθος ταινιών του ελληνικού κινηματογράφου, όπως Ένας χαρούμενος αλήτης (Έλα στο θείο, 1950), Άστα τα μαλλάκια σου (Εκείνες που δεν πρέπει ν’ αγαπούν, 1951) και Θα γυρίσει κι ο τροχός (Εκείνες που δεν πρέπει ν’ αγαπούν, 1951).
Το 2004 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του από τις Εκδόσεις Άγκυρα, με τίτλο «Των Αναμνήσεων η Λιτανεία».
Ο Φώτης Πολυμέρης πέθανε στην Αθήνα στις 28 Μαΐου 2013, σε ηλικία 93 ετών.
