Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ για την τοποθέτηση του Συλλόγου Διδασκόντων (ΣΔ) του ΕΠΑΛ Ληξουρίου, που υπογράφει ο Διευθυντής και κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ στο Νομό Σπύρος Παγώνης, έχει να πει τα εξής:
Είναι καθήκον της ΕΛΜΕ-ΚΙ να σταθεί αρωγός στα δικαιώματα κάθε συνάδελφου, μόνιμου και αναπληρωτή (ή εν δυνάμει αναπληρωτή), αυτό έγινε και με την περίπτωση συναδέλφου αναπληρωτή ΤΕ που παραμένει στην ανεργία εξαιτίας των μεθοδεύσεων που έγιναν σε βάρος του. Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ πάλεψε την ομόφωνη απόφαση της προτελευταίας ΓΣ της Ένωσής μας που έγινε στο Αργοστόλι, σχετικά με το κενό του ΤΕ στο ΕΠΑΛ Ληξουρίου και την προώθησε στην ΟΛΜΕ. Σε αυτήν τη ΓΣ η κάθε συνδικαλιστική δύναμη όφειλε να δώσει το «παρών» και, φυσικά, ο καθένας μπορούσε να καταθέσει την άποψή του. Οι απόντες ας απολογηθούν οι ίδιοι για την απουσία τους.
Το ΔΣ δεν υιοθετεί θέσεις και πρακτικές που οδηγούν στη σταδιακή απαξίωση και κατάργηση του κλάδου των ΤΕ από τα σχολεία, ανεξάρτητα αν αυτό είναι θέση ενός Διευθυντή ή ενός Συλλόγου Διδασκόντων. Ο δρόμος των καταργήσεων ειδικοτήτων και οργανικών θέσεων είναι ολισθηρός και δεν έχει καμιά σημασία αν ανοίξει κρυμμένος πίσω από ψευδεπίγραφες «αναβαθμίσεις» σχολείων ή στη βάση αναζήτησης «προσόντων». Προειδοποιούμε ότι αυτός ο δρόμος δεν θα έχει τέρμα και θα ακουμπήσει τους πάντες. Η θέση που προβάλαμε για πρόσθετη πρόσληψη ενός ΤΕ, επιπλέον των ήδη υπηρετούντων ΠΕ17, είναι μακριά από κάθε συντεχνιακή αντίληψη, υπερασπίζεται τη βελτίωση των συνθηκών ασφαλείας και διεξαγωγής της εκπαιδευτικής διαδικασίας για τους μαθητές, υπερασπίζεται το δικαίωμα του όποιου συναδέλφου ΤΕ έπρεπε να υπάρχει στο σχολείο από την αρχή της χρονιάς. Σε καμία περίπτωση δε μπορεί να παρακάμπτονται το ΠΥΣΔΕ και οι αιρετοί στη διατύπωση των κενών, όπως έγινε στην περίπτωση της στελέχωσης του ΕΠΑΛ Ληξουρίου. Όσο δεν διευκρινίζεται μέχρι σήμερα ποιος ευθύνεται γι’ αυτό, είναι χρωστούμενη η δημόσια τοποθέτηση όλων όσων εμπλέκονται σε αυτή τη μεθόδευση. Σε κάθε περίπτωση, οι πρακτικές των «τροποποιήσεων» των κενών με αδιαφάνεια, πίσω από τις πλάτες του κλάδου, όπως έκανε η Περιφερειακή Διεύθυνση Ιονίων Νήσων, ήταν η γνωστή πεπατημένη των προηγούμενων διοικήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που συνεχίζεται και σήμερα. Η ΕΛΜΕ-ΚΙ δε μπορεί να έχει επιλεκτική στάση και να δικαιώνει την αριστερή αυθαιρεσία.
Όσο αφορά τη μεταφορά «της εικόνας των πραγματικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει το ΕΠΑΛ Ληξουρίου» στη ΓΣ Προέδρων των ΕΛΜΕ (ΟΛΜΕ), υπήρξε κατάθεση αναλυτικότατου ψηφίσματος για την κατάσταση των υποδομών στα σεισμόπληκτα σχολεία του Νομού και προφανώς στο ΕΠΑΛ Ληξουρίου. Το ψήφισμα αυτό με την ευθύνη των ΔΑΚΕ (ΝΔ) και ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) δεν υπερψηφίστηκε. Πώς είναι δυνατόν μέχρι πέρσι να μιλάμε μαζί με το Διευθυντή και το ΣΔ του ΕΠΑΛ για «σχολεία σφαγεία», να κινητοποιούμαστε διεκδικώντας δεύτερο καθηγητή στα εργαστήρια ανεξάρτητα από αριθμό μαθητών και φέτος να εγκαλείται η ΕΛΜΕ για «διαστρέβλωση της πραγματικότητας», τα σχολεία να «πληρούν όλες τις προδιαγραφές ασφαλείας» και να υπάρχει «πληρότητα» προσωπικού; Πώς συμβιβάζεται να παλεύεις με «σθένος» για την αποκατάσταση των ζημιών από τους σεισμούς και να μην παίρνεις θέση σε αυτό που εκστόμισε ο κ. Υπουργός της Παιδείας ότι «δε μπορεί να ασχολείται εφ΄ όρου ζωής με τους παλιούς σεισμόπληκτους», ότι «δεν υπάρχουν λεφτά για νέα σχολεία»; Και όλα αυτά, την στιγμή που το ΕΠΑΛ Ληξουρίου είναι εκτός των εγκαταστάσεών του και εκκρεμεί πρώτα –πρώτα η κατεδάφιση του «κόκκινου» – κατεστραμμένου μηχανουργείου και ύστερα η κατασκευή ενός νέου (κι όχι μόνο). Ο κ. Υπουργός ευθέως παράπεμψε σε «λύση» μέσω των Συμπράξεων Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ).
Εχθρός των εκπαιδευτικών, κίνδυνος για την ασφάλεια στα σεισμόπληκτα σχολεία, κίνδυνος για την πορεία των οργανικών θέσεων, για την κατάργηση κλάδων, τμημάτων και τομέων στα ΕΠΑΛ, είναι οι πολιτικές των αστικών κυβερνήσεων, οι «βέλτιστες πρακτικές» της ΕΕ και του ΟΟΣΑ και όχι ο αγώνας της ΕΛΜΕ-ΚΙ. Άλλωστε η σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ είναι αυτή που πήρε απόφαση για κατάργηση ολόκληρου τομέα στο ΕΠΑΛ Αργοστολίου (που πάρθηκε πίσω μετά την κινητοποίηση του σχολείου και της ΕΛΜΕ-ΚΙ) και η παράταξη εκπαιδευτικών του ΣΥΡΙΖΑ στο Νομό, της οποίας επικεφαλής είναι ο συνάδελφος Σπύρος Παγώνης, δεν έβγαλε τσιμουδιά.
Θέσεις σαν αυτές του ΣΔ του ΕΠΑΛ Ληξουρίου εκκολάπτουν αντιδραστικές αντιλήψεις που κηρύττουν ανεπιθύμητο το Προεδρείο της ΕΛΜΕ-ΚΙ από το σχολείο, στην ουσία πρόκειται για απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης…. Οι απόψεις αυτές είναι επικίνδυνες. Να γίνει υπόθεση όλου του κλάδου το χτύπημα της γραμμής του κυβερνητικού συνδικαλισμού, παλιού και νέου. Ενός συνδικαλισμού που διεκδικεί το κουκούλωμα της πραγματικότητας, τις δημόσιες σχέσεις των πολιτικών παραγόντων, που μπαίνει στη λογική της αξιολόγησης και της κοστολόγησης της σχολικής λειτουργίας, που διεκδικεί μια καλή επίπλαστη εικόνα προς άγρα μαθητικής πελατείας για την επιβίωση – δήθεν – των σχολείων. Να αντλήσουμε διδάγματα από το γεγονός ότι, ιστορικά, η σοσιαλδημοκρατία ήταν εκείνη που «έβγαλε τα κάστανα από τη φωτιά» για την αστική τάξη, που έβαλε πλάτη – με την εξαγορά του λαού – ακόμη και στην κατάργηση του συνδικαλιστικού δικαιώματος.
Αργοστόλι 12/02/2016
Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ