Έως και το 2020 η Ελλάδα θα πάρει από τα διαρθρωτικά ευρωπαϊκά ταμεία 35 δις ευρώ από τα οποία τα 18 δις θα πάνε στους αγρότες! Οι αγρότες, όμως, αντί να επενδύουν σε νέες καλλιέργειες και να ενοποιούν τους κλήρους τους ώστε να γίνονται ανταγωνιστικοί, ενοποιούν τις δυνάμεις τους ώστε να εκβιάσουν και να προκαλέσουν ασφυξία σε ολόκληρη τη χώρα.
Έχουμε καλλιεργήσει μία νοσηρή οικονομική και κοινωνική κουλτούρα. Όλοι θέλουν να είναι αφεντικά ή δημόσιοι υπάλληλοι! Κάθε γιατρός θέλει τη δική του κλινική, ο τορναδόρος θέλει να δουλεύει μόνος, ο καλουπατζής θέλει να κάνει τον εργολάβο, η πωλήτρια θέλει να έχει τη δική της μπουτίκ, o δημοσιογράφος θέλει να είναι εκδότης, κ.ο.κ.
Φθάσαμε στο σημείο το 90% των ελληνικών επιχειρήσεων να απασχολούν από 1-10 άτομα και για κάθε 10 Έλληνες να αντιστοιχεί ένα κατάστημα λιανικού εμπορίου, ενώ στην Αμερική π.χ. η αντιστοιχία είναι ένα κατάστημα για κάθε 140 κατοίκους!
Για συγχωνεύσεις επιχειρήσεων και πολιτικών κομμάτων που είναι η μοναδική διέξοδος της χώρας από την κρίση, κουβέντα δεν ακούγεται! Ίσα ίσα, εξακολουθούν να ακμάζουν κόμματα που οι αρχηγοί τους πιστεύουν ότι ο Λένιν και ο Μουσολίνι είναι ακόμη ζωντανοί!
Έτσι, δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε ούτε πρωτοποριακές, αλλά ούτε και μεγάλες ανταγωνιστικές εταιρίες ώστε να εκμεταλλεύονται τις οικονομίες κλίμακας. Δυστυχώς, αυτή τη νοσηρή κουλτούρα της συμπάθειας προς τον μικρομεσαίο και το μίσος προς την καλά οργανωμένη και μεγάλη επιχείρηση, την καλλιεργούν συστηματικά όλες οι κυβερνήσεις.
Το αστείο, μάλιστα, της υπόθεσης είναι ότι κάθε φορά που κλείνει μία προβληματική επιχείρηση, η οποία σε υγιές οικονομικό περιβάλλον θα έπρεπε να είχε κλείσει προ πολλού, συνδικαλιστές και πολιτικοί τρέχουν να συμπαρασταθούν στους απολυθέντες, όπως ακριβώς κάνει και ο μαφιόζος που πρώτος καταφθάνει στην κηδεία για να προσκυνήσει το θύμα του!
Και ενώ χιλιάδες άστεγοι Έλληνες κοιμούνται βρεγμένοι και πεινασμένοι στα πεζοδρόμια και άλλα τρία εκατομμύρια ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας (πολλοί μάλιστα αυτοκτονούν), εμείς με σταυροφορία σε βαθμό μαζικής παράκρουσης διεκδικούμε Νόμπελ Ειρήνης για τα επιτεύγματά μας στο Αιγαίο. Βλέπεις… είμαστε θαλασσινός λαός, και έτσι δεν μας ενδιαφέρουν οι Έλληνες που «πνίγονται» στη στεριά! Νόμπελ Ειρήνης λοιπόν, η Μητέρα Τερέζα; Νόμπελ Ειρήνης και εμείς. Αμεεέ…! (Κάποιοι υποψήφιοι νομπελίστες ειρήνης, χρεώνουν τους πρόσφυγες τρία ευρώ για ένα μπουκάλι νερό και 5 ευρώ μία φόρτιση κινητού τηλεφώνου)!
Σημείωση
Εδώ που φθάσαμε, είναι μονόδρομος για την αντιπολίτευση να βοηθήσει την κυβέρνηση να εκλογικεύσει το ασφαλιστικό και το φορολογικό, ώστε να τελειώνουμε με την αξιολόγηση και να ξεκινήσει η αναδιάρθρωση του χρέους. Αν πάμε σε εκλογές, η χώρα ίσως βρεθεί εκτός ΕΕ ως μία απέραντη αποθήκη εγκλωβισμένων ψυχών, υπερχρεωμένη και ανυπόληπτη.