Ναπολέων Λιναρδάτος
Θα πρέπει να ζεις εντελώς στον δικό σου κόσμο για να μετακομίζεις την Μέση Ανατολή στην Ευρώπη και μετά να αναρωτιέσαι γιατί η καθημερινότητα σου γίνεται όλο και πιο μεσανατολική. Κάπου εκεί βρίσκονται η πολιτική τάξη και τα ΜΜΕ της Ελλάδας. Είναι τόσο βαθιά χωμένοι και οι μεν και οι δε στις αριστερές ιδεοληψίες της πολιτικής ορθότητας και της πολυπολιτισμικότητας που τους είναι αδύνατο να καταλάβουν την καταστροφή που θα φέρει η πολιτική των ανοιχτών συνόρων που έχουν επιβάλλει.
Ο ξάδερφος του πρωθυπουργού, διορισθείς γενικός γραμματέας στο υπουργείο Εξωτερικών, την Κυριακή το πρωί στο Mega μας προειδοποίησε το θέμα της τρομοκρατίας «υπάρχει ο κίνδυνος να μετατοπιστεί στο προσφυγικό». Αν και όπως είπε «πιθανώς να εμφανιστούν και άλλοι [τρομοκράτες] που πέρασαν από τον ελληνικό χώρο.» Οι “πρόσφυγες” μας είπε ο ξάδερφος του πρωθυπουργού ότι φεύγουν από την Συρία για να αποφύγουν τους ίδιους ανθρώπους που αιματοκύλισαν το Παρίσι.
Αυτό που δεν θέλει να ξέρει ή δεν θέλει να πει ο ξάδερφος του πρωθυπουργού είναι ότι δεν έχει ιδέα ποιοι μπαίνουν στην Ελλάδα. Στην Συρία υπάρχουν πληθυσμοί που είναι με την Isis και υπάρχουν άλλες ομάδες που είναι αντίθετες στην Isis, αλλά τα πιστεύω τους είναι επίσης του ακραίου ισλαμισμού. Οι μετριοπαθείς μουσουλμάνοι είναι μετρημένοι στα δάκτυλα. Όταν η Isis χάνει μια μάχη οι φιλικοί πληθυσμοί προς αυτή γίνονται και αυτοί πρόσφυγες. Όταν περίπου 6.000 μουσουλμάνοι εισβάλουν καθημερινά στην Ελλάδα το ελληνικό κράτος δεν έχει ιδέα από που είναι και τι πιστεύουν. Ο διορισθείς ξάδελφος απλά ψεύδεται όταν δηλώνει ότι αυτοί που εκμεταλλεύονται την πολιτική των ανοιχτών συνόρων που εφαρμόζει η κυβέρνηση Τσίπρα/Καμμένου είναι απλά θύματα των πιο ακραίων ισλαμιστών.
Προσφάτως η Deutsche Welle μετέδωσε ότι «Οι πρόσφυγες δεν αφήνουν πίσω τους τις συγκρούσεις». «Οι οργανώσεις βοήθειας, οι κοινωνικοί λειτουργοί και οι εθελοντές παρατηρούν ότι οι εθνοτικές, κοινωνικές, πολιτιστικές και θρησκευτικές εντάσεις βρίσκονται σε άνοδο στα υπερπλήρη καταφύγια προσφύγων της Γερμανίας.» Συνοπτικά, εισάγουμε αθρόα πληθυσμούς και ταυτόχρονα εισάγουμε τις συγκρούσεις που γι’ αυτούς είναι ύψιστης σπουδαιότητας. Αυτά που έγιναν στο Παρίσι τώρα και πριν από μερικούς μήνες δεν είναι παρά οι προσεισμικές δονήσεις της πολυπολιτισμικής Ευρώπης, τα χειρότερα έπονται.
Από την μια βλέπουμε ότι πολλές από τις τρομοκρατικές επιθέσεις που έχουν γίνει από μουσουλμάνους δεύτερης και τρίτης γενιάς, που δείχνει πόσο δύσκολο είναι για το μουσουλμανικό στοιχείο η αφομοίωση του στις αρχές και την κουλτούρα των δυτικών κοινωνιών. Η αποτυχία της αφομοίωσης των ήδη εν Ευρώπη μουσουλμάνων δεν φαίνεται να πτοεί την πολιτική τάξη. Το κάλεσμα της κας Μέρκελ σε εκατομμύρια μουσουλμάνους το μόνο που θα καταφέρει είναι να δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα σε όλα τα θέματα που αφορούν τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς.
Ισλάμ και νεωτερικότητα δεν συμβαδίζουν, αλλά η πολιτική τάξη της Ευρώπης δεν έχει κανένα πρόβλημα γεμίζει την ήπειρο με εχθρικούς προς τις βασικές αρχές της πληθυσμούς. Δεν είναι τυχαίο που η λύση που έχει βρεθεί μέχρι τώρα είναι αντί οι μουσουλμάνοι να αφομοιώνουν τις αρχές της Ευρώπης, η Ευρώπη υιοθετεί τις αρχές του Ισλάμ. Οι νόμοι λογοκρισίας είναι μόνο η αρχή. Θα δείτε ότι μετά από κάποιο καιρό η λύση που θα βρεθεί για τα όποια νέα θέματα λόγω της αθρόας λαθρομετανάστευσης θα είναι ο περεταίρω περιορισμός των συνταγματικών ελευθεριών των Ευρωπαίων.
Μπορεί η κα Μέρκελ ή ο Γιούνκερ να μην έχουν και μεγάλη εμπειρία στα θέματα και την ιστορία του Ισλάμ, αλλά πως μπορεί να εξηγηθεί η στάση της ελληνικής κυβέρνησης, η σιωπή της αντιπολίτευσης και η επιδοκιμασία των ΜΜΕ στον ισλαμικό εποικισμό της Ελλάδας; Πως μπορεί να εξηγηθεί η θέση της κυβέρνησης Τσίπρα/Καμμένου να μείνουν στην Ελλάδα τουλάχιστον 500.000 μουσουλμάνοι με αντάλλαγμα δήθεν κάποιες ελαφρύνσεις στο μνημόνιο; Πως είναι δυνατόν χώρα που έχει δεινοπαθήσει για τέσσερεις αιώνες ως μια χριστιανική μειονότητα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας να αποδέχεται την αυτοκατάργηση της μέσω της πολιτικής των ανοιχτών συνόρων; Αυτό που έγινε την Παρασκευή στο Παρίσι δεν είναι τίποτε μπροστά στον κοινωνικό και πολιτισμικό εκτροχιασμό που θα ακολουθήσει.
