Συζητώντας με έναν Γάλλο συνάδελφό μου τις προάλλες μου ανέφερε το εξής: “Εσείς οι Έλληνες είστε παθιασμένοι με την πολιτική!”. Αν και τα τεράστια ποσοστά αποχής στην κάλπη με κάνουν να δυσπιστώ, η αλήθεια είναι πως είμαστε μια χώρα που, θες γιατί έχουμε εκλογές κάθε τρεις και λίγο, θες γιατί μας αρέσει ο σαματάς, συζητάμε για τα “πολιτικά” που λένε. Βάλε από την άλλη πως μέχρι πρότινος όλοι ζητούσαν διακαώς να γίνουν πρόεδροι κάπου (άσχετο αν σήμερα οι περισσότεροι που το κατάφεραν βρέθηκαν μπλεγμένοι) και τότε είναι φανερό πως η πολιτική με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κυλάει στο αίμα μας.
Είναι λοιπόν λογικό το ψώνιο του Έλληνα με την πολιτική να έχει απασχολήσει κατά καιρούς τις ελληνικές σειρές, προσφέροντας απίστευτες στιγμές γέλιου και γερές δόσεις αυτοσαρκασμού για την μεγαλομανία και την πεποίθηση όλων μας πως έχουμε τις λύσεις, αλλά και τις απαντήσεις για την ιδανική κοινωνία, αλλά και ότι όλοι είμαστε ικανότεροι από τους άλλους για τη βουλευτική έδρα.
Από το ΚΟΛΑΝ του Λεβεντοσπύρου στους “Απαράδεκτους”, στο ΒΥΖΑΝ του επίκουρου καθηγητή βυζαντινολογίας Κωνσταντίνου Κατακουζηνού στο “Κωνσταντίνου και Ελένης” και στην προεκλογική συγκέντρωση του Ζάχου Δόγκανου στο ανεπανάληπτο “Εκείνες κι Εγώ”, η κωμωδία της πολιτικής σε όλο της το μεγαλείο.
Τα λόγια και τα σχόλια είναι περιττά. Μια υποσημείωση: Το ΚΟΛΑΝ των Απαράδεκτων μετρά 22 χρόνια από την πρώτη του “προεκλογική” μετάδοση, ενώ και το ΒΥΖΑΝ έπαιξε στον τηλεοπτικό αέρα πριν από 15 χρόνια κι όμως μοιάζουν και είναι τόσο επίκαιρα σε ό, τι αφορά στην προχειρότητα και τον κωμικοτραγικό τρόπο που εκφράζεται ένα μεγάλο μέρος των πολιτικών σήμερα.
“Ζάχο ζεις, εσύ μας οδηγείς” τo σλόγκαν του αδιόρθωτου Δόγκανου που σκεφτόταν σοβαρά να κατέβει υποψήφιος, αφού είχε προτάσεις από όλα τα κόμματα. Η συγκέντρωση στο σπίτι του με οπαδούς μόνο από το γυναικείο φύλο είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να περιμένει κανείς από τον ήρωα του Πρετεντέρη!
Με την τάση των νέων κομμάτων να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, το ΒΥΖΑΝ – Βυζαντινή Αναγέννηση, θα μπορούσε σήμερα να είχε καλύτερη τύχη στην κάλπη. Ο ύμνος της παράταξης, αλλά και το σποτάκι είναι πραγματικά κειμήλια γέλιου!
Ποιος μπορεί επίσης να ξεχάσει τον αμίμητο προεκλογικό αγώνα της Τάμυς που μπήκε στη Βουλή με τις κατάλληλες επικοινωνιακές δεξιότητες της Σίσσυς της μακιγιέζ στη σειρά “Σαββατογεννημένες”; Οι ατάκες αμέτρητες: “Τάμυ Τσανάκα, υποψήφια βουλευτής ‘δεύτερων’ Αθηνών”! λοιπόν με απόλυτο highlight το προεκλογικό σποτ την ώρα της ληστείας.
Το Παρά Πέντε έχει κάποιο άλλο εύρημα που μάλλον σπάνια βλέπουμε στην πραγματικότητα. Αντί να είναι ο γιος ή εν προκειμένω ο εγγονός που δίνει το ψηφοδέλτιο σφραγισμένο στη γιαγιά, ήταν η γιαγιά που “έψηνε” τον εγγονό της να το ρίξει στα… κουνέλια. Άλλο ένα ξεκαρδιστικό, άκρως ελληνικό φαινόμενο. Η γιαγιά του Σπύρου στο Παρά Πέντε έταξε τρία ψηφοδέλτια στη γειτόνισσα Γεωργία, της οποίας η κόρη κατέβαινε με το κόμμα Επαναστατική Κίνηση για τη Σωτηρία της Πανίδας. Αλλάζοντας ονόματα και προεκλογικές περιόδους, να σηκώσουν χέρι όσοι βρέθηκαν σε παρόμοια κατάσταση στο παρελθόν!!
Ο διαχρονικός Μαυρογιαλούρος και η μαγκούρα στη βουλή
Φυσικά, το θέμα εκλογές ήταν αγαπημένο και στις ελληνικές κωμωδίες του παλιού κινηματογράφου. Από τον Λάμπρο Κωνσταντάρα ως Μαυρογιαλούρο στο “Υπάρχει και φιλότιμο” ως τον Διονύση Παπαγιαννόπουλος να φωνάζει “Γκόρτζο, Γκόρτζο” στην ταινία “Τζένη, Τζένη”.
Πηγή: news247.gr
