Πριν μήνες έγραφα για την επικείμενη ολοσχερή καταστροφή της ελληνικής χαλυβουργίας εξ αιτίας του υψηλού ενεργειακού κόστους. Η κυβέρνηση εξήγγειλε ότι θα μειώσει το κόστος της ενέργειας προς τη βιομηχανία, αλλά μείωση δεν έγινε. Ισπανοί, Τούρκοι, Ιταλοί και Πορτογάλοι αύξησαν αλματωδώς τις εξαγωγές τους σε παραδοσιακές -για την Ελλάδα- αγορές ενώ οι ελληνικές εξαγωγές χάλυβα μειώθηκαν κατά 50%! Για να ορθοποδήσει η χώρα πρέπει να “πάρει” μπροστά ο ιδιωτικός τομέας και όχι να είναι συνεχώς υπό διωγμό. Αντί να καλλιεργείται φορολογική συνείδηση και να δίνονται αναπτυξιακά κίνητρα, δεν περνάει ούτε μία ημέρα δίχως να εκδώσει ο κύριος Θεοχάρης κάποιο αντιαναπτυξιακό «φιρμάνι» ή να απειλήσει πολίτες και επιχειρηματίες. Σπίτια μπορεί να πλειστηριαστούν, ακόμη και στο 20% της αντικειμενικής τους αξίας, για ασήμαντες οφειλές. Υγιείς επιχειρήσεις κλείνουν, γιατί οι τράπεζες αδυνατούν να τις χρηματοδοτούν και αντί να δίνονται κίνητρα επαναπατρισμού των κεφαλαίων στις ελληνικές τράπεζες, οι τόκοι των κεφαλαίων άνω των 500.000 θα φορολογούνται με 26%!
Αν θέλουμε να βγούμε από την κρίση, θα πρέπει άμεσα να σταματήσει αυτή η πολιτική και συγχρόνως να σταματήσουμε να επιρρίπτουμε τα χάλια της δικής μας ανικανότητας στην κυρία Μέρκελ, στην τρόικα και το ΔΝΤ, το οποίο ήλθε στη χώρα μας όταν ήταν εντελώς κατεστραμμένη και απλώς περιόρισε την καταστροφή εντός των ελληνικών συνόρων. Είναι τραγικό λάθος να πιστεύουμε ότι το πρόβλημα της Ελλάδος ήταν καθαρά δημοσιονομικό και το οποίο δήθεν λύθηκε με τη λιτότητα. Και ο Χότζας επειδή δεν μπορούσε να βρει σανό για το γάιδαρο του τον έμαθε μην τρώει και στο τέλος τον πέθανε. Πρωτίστως, το πρόβλημά μας είναι οι χαμηλές εξαγωγές, η χαμηλή παραγωγή, η έλλειψης σοβαρής τουριστικής υποδομής και φυσικά η τραγική δημόσια διοίκηση.
Κουρέψαμε τα ομόλογά μας κατά 50%, φέραμε τους ιθαγενείς ομολογιούχους σε απόγνωση, διαλύσαμε ασφαλιστικά ταμεία και τράπεζες, δανειοδοτηθήκαμε τα τελευταία χρόνια με άλλα 220 δις και πρόοδο δεν είδαμε. Η ανεργία από 10% πήγε στο 27.5%, οι επενδύσεις μειώθηκαν κατά 50%, το ΑΕΠ μειώθηκε 22% και το χρέος από 130% έφθασε 177%.
Δυστυχώς το μονοπάτι που ακολουθούμε δεν πρόκειται να μας οδηγήσει σε ξέφωτο. Ο λόγος απλούστατος: Ακολουθούμε και δύσκολο και λάθος μονοπάτι.
Σημείωση
Αν κοιτάξουμε την πρόοδο των άλλων τριών ευρωπαϊκών χωρών που μπήκαν σε πρόγραμμα, θα μείνουμε άναυδοι. Η Πορτογαλία π.χ. που δανειοδοτήθηκε με 78 δις αύξησε τις επενδύσεις της κατά 19.5%, τις εξαγωγές της κατά 25% και το ΑΕΠ της μειώθηκε μόλις 3.4%. Οι άλλες δύο χώρες πήγαν ακόμη καλύτερα.
