Του Ευάγγελου Μοσχόπουλου*
Δεν είναι εύκολη η διαχείριση μιας κρίσης, και ιδιαίτερα όταν πρόκειται για καταστροφές, που ο άνθρωπος φαντάζει πολύ μικρός και αδύναμος, μπροστά στο δέος που προκαλεί η μανία της φύσης. Γι’ αυτό μία από τις υποχρεώσεις της πολιτείας είναι και η οργάνωση της, με όλα τα μέσα που διαθέτει, για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων.
Προτεραιότητα έχει η προστασία της ανθρώπινης ζωής και κατόπιν της περιουσίας (ιδιωτικής και δημόσιας), της αποκατάστασης των ζημιών και της επαναφοράς των κανονικών ρυθμών ζωής.
Προϋπόθεση βέβαια, οι πολιτικοί προϊστάμενοι του δοκιμαζόμενου πολίτη να έχουν την ίδια φιλοσοφία και θέληση.
Έχουν;
Δεκαέξι ώρες μετά τον πρώτο σεισμό και οι υπηρεσίες ακόμα δεν έχουν λάβει εντολές.
Το πρωί της Δευτέρας (του πρώτου σεισμού) κανείς δεν ήξερε που να πάει και τι να κάνει.
Θα μου πείτε βέβαια, ότι ο απροειδοποίητος σεισμός μας αιφνιδίασε όλους. Συμφωνώ.
Οι ώρες και οι μέρες όμως περνάνε και ο κόσμος ανησυχεί.
Ουδείς ασχολείται με τις ευαίσθητες ομάδες, ούτε και προθυμοποιείται να ενδιαφερθεί για την κατάστασή τους, έστω και με την ψυχολογική υποστήριξη και συμπαράσταση, όλων αυτών των ανθρώπων που επί σειρά ημερών ζουν μέσα στον πανικό.
Δεν μιλάω βέβαια, μόνο για το Ληξούρι, αλλά και για τα υπόλοιπα χωριά της Κεφαλονιάς που έχουν υποστεί ρίχτερ και ζημιές.
Η παντελής απουσία ΥΠΕΥΘΥΝΗΣ ενημέρωσης, από πλευράς Δήμου, εντείνει την αγωνία και ο κόσμος έχει αφεθεί στο έλεος των λογής λογής σεισμολάγνων, που ευχαρίστως έλαβαν βήμα στα κεντρικά δελτία ειδήσεων.
Οι πρόεδροι και τα τοπικά συμβούλια, για άλλη μία φορά, δεν παίζουν κανένα ρόλο, δεν ερωτώνται για τίποτε, και δεν τους δίνεται καμία οδηγία.
Θα έπρεπε όμως, να έχουν ουσιαστικό και οργανωμένο ρόλο, στην πολιτική προστασία της μικρής κοινωνίας που εκπροσωπούν.
Είναι η συνέχεια της δήθεν αποκεντρωμένης δημοτικής διοίκησης.
Τα έχουμε πει πολλές φορές, και δυστυχώς προστέθηκε άλλο ένα συμβάν για να επιβεβαιώσει την φιλοσοφία της δημοτικής αρχής.
Δεν θα κρίνω τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε η κρίση, από τις υπηρεσίες και τους τεχνικούς. Άλλωστε δεν είναι αυτή η δουλειά μου.
Σε πολιτικό επίπεδο όμως, παρακολουθήσαμε μία μεγάλη φιέστα επικοινωνιακής πλειοδοσίας, προφανώς ενόψει εκλογών, και έναν δήμαρχο να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της υποδοχής των υψηλών προσκεκλημένων.
Οι δε υπόλοιποι τοπικοί πολιτικοί «λοχαγοί» με ένα υπέρμετρο δήθεν ενδιαφέρον και ζήλο – που ενίοτε έφτανε και στα όρια της αλλοφροσύνης – να γράφουν χιλιόμετρα με τα υπηρεσιακά οχήματα, για να ικανοποιήσουν την περιέργεια, ίσως και την φιγούρα τους.
«Ουδέν κακό αμιγές καλού», είπε κάποιος κάποτε. Και η δημοτική αρχή δεν μπόρεσε, ούτε το κακό να διαχειριστεί, αλλά ούτε και το καλό να προσφέρει.
Ελπίζω ότι ήθελε. Δυστυχώς όμως δεν μπόρεσε.
Από το νησί μας πέρασε ο πρωθυπουργός και η μισή κυβέρνηση και κανείς τους δεν κατάφερε να τους «στριμώξει» για συγκεκριμένες δεσμεύσεις.
Εφορία, λιμεναρχείο, ναυτική σχολή, Τ.Ε.Ι, αστυνομία, στρατολογία, νοσοκομείο, πολεοδομία, σχολεία και τόσες άλλες υπηρεσίες κλείνουν ή υποβαθμίζονται με τις εντολές τους, και οι «δικοί μας» ούτε μπόρεσαν, αλλά ούτε και προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την κρίση και να διεκδίκησαν κάτι από όλα αυτά.
Κατά τα άλλα, στα ταπεινά δημοτικά συμβούλιά μας, εκεί που τα ψηφίσματα διαμαρτυρίας δίνουν και παίρνουν, οι λαλίστατοι σύμβουλοι της συμπολίτευσης, ορθώνουν το στήθος παλικαρίσια και ανέξοδα, έτοιμοι να ηγηθούν εκστρατείας (χωρίς εισαγωγικά), κατά της άδικης πολιτικής και των κυβερνόντων που την εκπροσωπούν !
«Τι κάνατε με το σεισμό;» θα σας ρωτήσουν σε τρεις μήνες. Και τότε να δω τι θα πείτε !
Όσο για την μετασεισμική φιέστα, κάποιος μου είπε χαρακτηριστικά: «Τέτοια κινητοποίηση, είναι πολύ καλή για να ‘ναι αληθινή».
Δεν αποκλείεται να είχε δίκιο !
*Ο Ευάγγελος Μοσχόπουλος είναι πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Μεταξάτων
