Της Γιάννας Κουλουμπή
Και όταν έρχεται εκείνη η στιγμή που αναγκάζεσαι να τραβήξεις φωτογραφίες γεμάτες καταστροφή και θλίψη, πρέπει να είσαι έτοιμος, πρέπει να έχεις γεμάτο βλέμμα και περίσσια ψυχική δύναμη..
Δεν συμβαίνει πάντα, ούτε είναι εύκολο. Ειδικά αν δεν έχει συνηθίσει το μάτι σου σε καταστροφές σαν αυτές που προκάλεσαν οι δύο τελευταίοι σεισμοί  στο νησί μας και περισσότερο στην Παλλική.
Άδεια πόλη θύμιζε το Ληξούρι σήμερα το απόγευμα. Και πώς να μην θυμίζει άλλωστε;; Μια παραλία που έμοιαζε βομβαρδισμέμη, βιτρίνες με σημάδια ισχυρής κακοποίησης, καφετέριες κλειστές, μια πλατεία με κενά τραπεζοκαθίσματα και μερικά αυτοκίνητα να κινούνται μηχανικά πότε προς την μια και πότε προς την άλλη κατεύθυνση.
Κι αν έκανες μια βόλτα προς τις εργατικές κατοικίες, σφιγγόταν το στομάχι σου και απορούσες. Πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό στο νησί μας;; Τι θα γίνουν οι ιδιοκτήτριες οικογένειες αυτών των σπιτιών;; Ποια θα είναι η επόμενη ημέρα άραγε;;
Είναι άγνωστο αν υπάρχει ο ίδιος προβληματισμός στην πολιτική ηγεσία της χώρας. Είναι άγνωστο αν θα γίνει ένας πιο μεγάλος σεισμός ή αν θα τελειώσει εδώ το μαρτύριο της αγωνίας που ζούμε όλοι. Είναι όμως τοις πάσι γνωστό πια ότι η πρόταση που έγινε σλόγκαν, «η Κεφαλονιά άντεξε», δεν είναι πλέον μόνη της. Έχει μεγαλώσει,  η Κεφαλονιά άντεξε, αλλά η Παλλική μάτωσε…
Τι σημαίνει αυτό;; Ότι οφείλουμε όλοι μας να στηρίξουμε την Παλλική. Κυρίως εκείνοι που έχουν την αρμοδιότητα ή την ευχέρεια των αποφάσεων και έχουν ορίσει  πάμπολλες φορές τις τύχες μας..
ΥΓ) Οι φωτογραφίες είναι σημερινές… δεν αποτυπώνουν την πραγματικότητα των ανθρώπων που θα κοιμηθούν απόψε είτε στο αυτοκίνητό τους στον περιφερειακό δρόμο είτε στο κλειστό γήπεδο είτε σε κάποιο λεωφορείο είτε οπουδήποτε αλλού μπορούν να νιώσουν ασφάλεια. Απλώς υπενθυμίζουν το καθήκον μας απέναντί τους…
Κουράγιο σε όλους, με πίστη και δύναμη!