Αναστασία Ζαχάρη, Εκπαιδευτικός
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα γιορτάζουμε. Γιορτάζουμε τον μεγαλομάρτυρα Άγιο Χριστόφορο. Αυτόν που σύμφωνα με τη θρησκεία μας, ήταν άσχημος, γιγαντόσωμος, προερχόμενος από φυλή ειδωλολατρών. Το όνομά του ήταν Ρέπρεβος δηλαδή αδόκιμος, κολασμένος. Σύμφωνα με την παράδοση με δική του προαίρεση και προσευχή ασπάσθηκε το χριστιανισμό και έγινε μάρτυρας για τις ιδέες της αγάπης και της προσφοράς. Εικονογραφείται να μεταφέρει τον Χριστό στους ώμους του για να διέλθει έναν επικίνδυνο χείμαρρο, όπως έκανε και με τους οδοιπόρους στο σημείο εκείνο. Αυτός είναι και ο λόγος που βαπτίσθηκε Χριστόφορος (καθώς φέρει τον Χριστόν). Σήμερα κανείς δεν γνωρίζει τον άγιο Χριστόφορο για την όψη του αλλά για την προσφορά του και την επιλογή του. Η ομορφιά της ψυχής είναι αυτή που καθορίζει την ύπαρξή μας.
Αυτή τη μέρα γιορτάζουμε και μια ιστορική στιγμή. Το τέλος του τελευταίου και φρικτού παγκοσμίου πολέμου. Γιορτάζουμε. Όλοι εμείς οι κάτοικοι των κρατών που υπέφεραν αλλά νίκησαν το φασιστικό τέρας, που κατατρόπωσαν τους ανήθικους και ευτελείς κάπηλους του πλούτου μας, της ελευθερίας μας, της ανεξαρτησίας μας. Και το νικήσαμε με την ενότητακαι την εθνική αντίσταση.
Καμιά χώρα δεν αντιστάθηκε στη λαίλαπα του ναζισμού όπως η μικρή και ανίσχυρη φαινομενικά Ελλάδα. Στη χώρα μας συγκροτήθηκαν αντιστασιακές οργανώσεις στις πόλεις και στα βουνά από την πρώτη στιγμή της εισβολής και της Κατοχής. Ομάδες από νέους, παιδιά αμούστακα, γυναίκες, σεβάσμιους γέροντες. Καθένας με το ρόλο του στον ακήρυκτο αυτό πόλεμο. Δεν υποτάχθηκαν στο άδικο και στη λεηλασία. Μετέφεραν μηνύματα, έκαναν επιθέσεις, δολιοφθορά, άλλαζαν τις σημάνσεις των δρόμων. Στις πόλεις πιτσιρικάδες με κίνδυνο της ζωής τους απασχολούσαν τους Γερμανούς κατακτητές για να σαλτάρουν -κατά τη λαϊκή έκφραση- οι συνομήλικοί τους και να πάρουν το πολύτιμο φορτίο από τα γερμανικά καμιόνια. Για να το μοιραστούν χριστιανικά! Και να μην αφήσουν τους δικούς τους να πεθάνουν από την πείνα. Τους ξέρουμε ως σαλταδόρους.
Στα βουνά η αντίσταση είχε άλλη μορφή. Σε συνεργασία οι δύο σημαντικότερες αντιστασιακές οργανώσεις με τη βοήθεια των συμμάχων ανατίναξαν τη γέφυρα του Γοργοποτάμου για να ανακόψουν τη μεταφορά πολεμικού υλικού στην Αθήνα. Οι αγωνιστές αυτοί άγρυπνοι φρουροί της χώρας μείναν στις επάλξεις για μια λεύτερη χώρα. Ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος τους ορίζει φτωχούς γράφοντας “ὅταν κοιμοῦνται, δώδεκα ἄστρα πέφτουν ἀπ᾿ τὶς ἄδειεςτσέπες τους” αλλά ονειροπόλους και πλούσιους στην ψυχή γιατί “ὅταν σκοτώνονται, ἡ ζωὴ τραβάει τὴν ἀνηφόρα μὲ σημαῖες καὶ μὲ ταμποῦρλα.”
Όπως κατά την Τουρκοκρατία έτσι και κατά την Κατοχή τα μοναστήρια σε όλη την Ελλάδα γίνονται τα κρησφύγετα των αγωνιστών, οι μπαρουταποθήκες και τα νοσοκομεία τους, η απαντοχή και οι ενίσχυσή τους. Οι καλόγεροι δίνουν τα πάντα στην Αντίσταση γι’ αυτό και υφίστανται τα αντίποινα των κατακτητών και των συνεργατών τους. Το αποδεικνύει το κάψιμο του Μεγάλου Σπηλαίου, η εκτέλεση των Μοναχών της Αγίας Λαύρας, η καταστροφή της Εικοσιφοίνισσας (ένα από τα αρχαιότερα μοναστήρια στην Ελλάδα), ο βομβαρδισμός της μονής Αγίου Διονυσίου στον Όλυμπο. Μαρτυρούν και οι ιερωμένοι ισότιμα με τους απλούς πολίτες, Αλλά αντιστέκονται.
Γιορτάζουμε αλλά και θυμόμαστε με σεβασμό και τιμή τους μετέχοντες στην εθνική αντίσταση. Την ομάδα των Ελλήνων που αντιστάθηκαν, που δεν φοβήθηκαν, που θυσιάστηκαν. Ελεύθερα πνεύματα δε θέλησαν να μείνει παρακαταθήκη η σιωπή και η υποταγή τους αλλά το γενναίο φρόνημά τους και η τόλμη τους. Σε αυτούς ανήκουν και επαναστατικά πνεύματα της Κεφαλλονιάς.
Πρωτεργάτες της Εθνικής Αντίστασης στην Κεφαλονιά, από τις πρώτες κιόλας μέρες της Κατοχής, ήταν η μαθητιώσα νεολαία. Το Αργοστόλι έκανε την αρχή. Οι μαθητές της Εμπορικής Σχολής, ήταν οι πρώτοι που ξεκίνησαν το Μαθητικό Αντιστασιακό Κίνημα Κεφαλονιάς. Στη συνέχεια ακολούθησαν τα Γυμνάσια, Αρένων και Θηλέων Αργοστολίου, όπως και τα γυμνάσια Ληξουρίου και Κεραμειών. Μαθητές αρνούνται να χαιρετούν φασιστικά και να διαβάζουν από τα νέα βιβλία στα ιταλικά. Πολλοί από αυτούς εκτελέσθηκαν! Το κίνημα των μαθητών, ήταν ένα πρωτοπόρο αντιφασιστικό κίνημα που στη συνέχεια εξαπλώθηκε και στους χώρους δουλειάς, της εργαζόμενης νεολαίας, και όχι μόνο, αφού αγκάλιασε μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα όλη την Κεφαλονιά. Αποκορύφωμα της αντίστασης ήταν η φυγάδευση Ιταλών στρατιωτών. Μετά την παράδοση της Ιταλίας και την σφαγή της μεραρχίας Άκουι από τις γερμανικές δυνάμεις πολλοί Κεφαλλονίτες αντιμετώπισαν τους πρώην κατακτητές και νυν κυνηγημένους με απαράμιλλη ανθρωπιά, βοηθώντας τους να διαφύγουν ακόμα και με κίνδυνο της ζωής τους.
Σήμερα. Η μνήμη δεν μπορεί να παραβλέψει την τιμή που οφείλουμε όλοι μας. Τιμή σε εκείνους και εκείνες που όρθωσαν το ανάστημά τους – και άτομα και λαοί- και πολέμησαν το φασισμό. Κοινό τους όραμα : η ελευθερία. Ανυπότακτες ψυχές που θαρραλέα στάθηκαν μπροστά στο φασισμό, στο ναζισμό και στο παράλογο κινούμενοι από εσωτερική ανάγκη και μόνο.
Σήμερα δε χρειάζεται μόνο να θυμόμαστε αλλά και να ενεργούμε. Οι καιροί μας είναι δύσκολοι. Πόλεμοι μαίνονται ξανά. Και στρατιωτικοί και οικονομικοί. Που μπορεί να στραφεί σήμερα ο άνθρωπος; Τι μπορεί να αντιπαρατάξει στο τέρας του φόβου, του φανατισμού, των άνομων συμφερόντων;
Μια λέξη μόνο: ενότητα! Ενωμένοι οι Έλληνες μεγαλουργούν. Στην τέχνη, την επιστήμη, στο εμπόριο, στη ναυτιλία, στη φιλοξενία, στην καινοτομία, στην ανάπτυξη και στο δημοκρατικό ιδεώδες. Η μακραίωνη ιστορική μας παράδοση -βαριά κληρονομιά στους ώμους των Ελλήνων- επιζεί, αντίθετα με όλα τα θεριά που έχουν πέσει να μας κατασπαράξουν, Επιζεί στην ελληνική οικογένεια, στην ελληνική ευρηματικότητα, στην ελληνική ορθοδοξία, στο ελληνικό γλέντι, στο ελληνικό φιλότιμο. Μια λέξη τόσο μοναδική που δεν μπορεί να μεταφραστεί γιατί δεν αντιστοιχεί με καμιά ξένη λέξη ή έννοια.
Αγαπάμε πολύ αυτόν τον τόπο και -εμείς συγκεκριμένα- αυτό το πανέμορφο νησί, και το έχουμε αποδείξει. Με θυσίες με αίμα με πόνο. Σήμερα είναι ανάγκη να ξεπεράσουμε τις διαφορές μας και να δούμε μόνο την ανάγκη να διασφαλίσουμε αυτό τον τόπο για τους νέους που αποτελούν το μέλλον της χώρας. Η εθνική αντίσταση διδάσκει να βλέπουμε μακριά. Να διαφύγουμε από τις παγίδες του ρατσισμού, του φασισμού και να δημιουργούμε αυτό που όλοι φοβούνται : την ισχύ εν τη ενώσει.
Και έχουμε ακόμη ένα χρέος: σαν ένας νέος άγιος Χριστόφορος να αποφασίσουμε μόνοι μας τη στροφή στο πρέπον, το ηθικό, το δίκαιο, κουβαλώντας πάντα μαζί μας, στην ψυχή μας, το μικρό Χριστό!
Χρόνια πολλά
Σας ευχαριστώ!
