κείμενα-ρεπορτάζ: ΣΑΜΟΛΗ Ε. -ΦΩΚΑ ΑΙΚ.

«σε μία παράφραση του ποιήματος του Καβάφη, ευλαβικά με σεβασμό»

«Σα βγεις στον πηγαιμό για το Αργοστόλι,

ανέμενε να ναι μακρύς ο δρόμος,

γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος εικόνες.

Τις Ανηφόρες και την κούραση,

Τα δύσκολα  χιλιόμετρα να μη φοβάσαι,

τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,

αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή

συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους πόνους, τους τραυματισμούς,
την άγρια καταπόνηση δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Ανέμενε νά ναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλές οι δροσερές οι στάσεις να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα φτάνεις σε σταθμούς περιποιημένους·
να σταματήσεις σ’ τραπέζια πλούσια,
και τες καλές τες προσφορές ν’ αποκτήσεις,
μπανάνες και ισοτονικά, απ΄ την καλή την κόκα,
και γάργαρο νερό κάθε στιγμή,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά εδέσματα·
σε απόσταση πέρα μακριά να πας,
να αντέξεις και να αντέξεις απ’ τους μαθημένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις το Αργοστόλι.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα ώρα πολλή να διαρκέσει·
ακμαίος πια να φτάσεις στην πλατεία,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει ο αγώνας.

Η αγώνας σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτόν δεν θα βγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν επίπονο τον βρεις, ο αγώνας δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες  οι γύρες τι σημαίνουν.

Κάποτε, -ξέρετε εκείνα τα χρόνια τα παλαιά, τα όμορφα, τα αυθεντικά- «η γύρα» όπως συνηθίζεται μέχρι σήμερα να αποκαλείται στην ντοπιολαλιά μας, ήταν η γνώριμη πορεία των κατοίκων, Αργοστολιωτών ή Ληξουριωτών, που δεν διέθεταν κάρο ή γάιδαρο  για να «τακτοποιήσουν» τις υποχρεώσεις τους απέναντι.

Το εμπόριο, η εργασία, οι προμήθειες και πολύ συχνά ο έρωτας όπλιζε με θέρμη και ρώμη τους κατοίκους οι οποίοι διένυαν αγόγγυστα, αυτά τα επώδυνα 32 και κάτι χιλιόμετρα, κάποιοι σχεδόν καθημερινά, για να εξοικονομήσουν τα προς το ζην, να διεκπεραιώσουν τις υποθέσεις τους ή και να ανταμώσουν το ταίρι τους.

Αυτό που σήμερα βαφτίζεται άθληση και ψυχαγωγία, απαιτεί εθελούσια προετοιμασία και υποστηρίζεται ποικιλοτρόπως, τότε ήταν επιταγή ανάγκης για κάθε ηλικία, χωρίς διακρίσεις, όταν ο σκοπός «επέβαλλε»  την διαδρομή.

Οι τότε οδοιπόροι  όχι απλά δεν είχαν μέσον, εφοδιασμό ή υποστήριξη στην πορεία τους αλλά συχνά μετέφεραν και πραμάτεια από και προς Αργοστόλι ή Ληξούρι και  μάλιστα ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών.

Όπως και τότε έτσι και τώρα το  εκπληκτικής θέας τοπίο  που συνδυάζει το απόκρημνο αλώβητό ορεινό στοιχείο με το καθάριο γαλάζιο της ακτογραμμής του Ιονίου προσφέρει απάγκιο γαλήνης και ανάπαυλας στους εξαντλημένους δρομείς.

Σας περιμένουμε στην γύρα του παρελθόντος, στην γύρα του παρόντος εκεί που αλλάζει ο χρόνος, αλλάζει ο σκοπός, αλλάζουν τα μέσα, μα παραμένει κοινή, η δύναμη, η θέληση, η επιμονή να φτάσουμε στο τέρμα!