Η Ελένη Στελλάτου (Αθήνα, 1978) κατάγεται από την Κεφαλονιά, σπούδασε Φαρμακευτική στο ΕΚΠΑ και Διοίκηση Φαρμακείου στο ΟΠΑ και εργάζεται ως φαρμακοποιός στο Λουτράκι. Το πρώτο της βιβλίο είναι το «Κόκκινο και το Ασπρο», μια συλλογή διηγημάτων που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Πόλις.

Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Το «Ημερολόγιο ενός επαρχιακού εφημερίου» του Μπερνανός και το «Ξεφλουδίζοντας το κρεμμύδι» του Γκρας.

Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Ο μηχανικός Σμιθ στο «Μυστηριώδες νησί». Ηξερε τι έπρεπε να κάνει ακόμη κι όταν όλοι γύρω του τα είχαν χαμένα.

Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Τον Πεσσόα, ελπίζοντας πως θα έβρισκε τη διάθεση να έρθει, και τον Καμπρέ με την προσδοκία ότι θα παραμείνει για κουβέντα πολλές ώρες μετά το επιδόρπιο.

Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Το ότι κάποια επιτραπέζια παιχνίδια έχουν τα δικά τους παγκόσμια πρωταθλήματα.

Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Το «Ερευνες ενός σκύλου και άλλα διηγήματα» του Κάφκα.

Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
Δύο νομίζω, τα «Σκύβαλα» της Τζέννυ Ερπενμπεκ και τις «Τεχνητές αναπνοές» του Αχιλλέα Κυριακίδη.

Ποιος ο ρόλος του υδάτινου στοιχείου στα διηγήματά σας;
Ο τόπος όπου διαδραματίζονται όλα είναι παραθαλάσσιος και δεν έχει όνομα, όπως άλλωστε και οι ήρωες σε κάποιες ιστορίες, που στο τέλος παραμένουν ανοιχτές. Το νερό υπάρχει παντού με έναν ήσυχο τρόπο ως φυσικό πλαίσιο, ως δυνατότητα απελευθέρωσης, ως προσδοκία κάποιας ίασης. Στο τέλος κι ενώ η ρευστότητά του έμμεσα αντιπαραβάλλεται με εκείνη των ηρώων αφήνει μιαν αίσθηση παρουσίας σταθερή και διαρκή. Αυτό άλλωστε είναι και εκείνο που απασχολεί περισσότερο το βιβλίο, το σβήσιμο.

Η πρώτη πεζογραφική απόπειρα μοιάζει καθόλου με άλμα στο κενό;
Αυτήν ακριβώς την αίσθηση έχω.

Εχετε Facebook, Twitter κτλ.; Εάν ναι, εμποδίζουν ή εμπλουτίζουν το γράψιμο και το διάβασμα;
Οταν δεν εμποδίζουν, εμπλουτίζουν. Το Facebook είναι ένα από τα πράγματα που απολαμβάνουμε με τύψεις. Την ίδια ιδιότητα έχει και η ζάχαρη.

Πηγή: kathimerini.gr