4ος Δρομός Θηναίας Γης: Στα μονοπάτια της Θηνιάς, έτσι απλά, όπως παλιά

Αθλητισμός

04/08/2017 | 17:32

Κείμενα –ρεπορταζ: Σαμόλη Ευαγγελία-Φωκά Αικατερίνη

« Κει στου Αγκώνα την μεριά

έχει δροσιά, καλοκαιριά

έχει βουνό, έχει γιαλό

Ζει το καλό και το κουρλό»

Θα περιπλανηθούμε φέτος ξανά στα μονοπάτια της Θηνιάς, στον 4^ο τούτη τη φορά δρόμο της. Πέρυσι συντρόφευσε το διάβα μας ο Μάρκος, ένα γαϊδουράκι που ανταμώναμε στο 3^ο χιλιόμετρο. Ένας υπομονετικός φίλος που ανέσυρε θύμησες αλλοτινές , τότε που οι άνθρωποι καλωσόριζαν την ανατολή και ξεπροβόδιζαν την δύση το σούρουπο, πάντα καβάλα στον πιστό γαϊδουράκο, σύντροφο και συνοδοιπόρο της φαμίλιας.

Στο προηγούμενο ταξίδι μας, μας διηγήθηκε, σιωπηρά αλλά τόσο περιγραφικά πολλά για τούτα τα μέρη, ιστορίες από τα παλιά , εικόνες των προγόνων του, όπως: για κείνη την μεγαλόπρεπη εκκλησιά της Παναγίας στα Καρδακάτα, σταθμό της αναστροφής του αγώνα στα 3550 μέτρα του, η οποία ολοκληρώθηκε το 1912. Το καμπαναριό της ήταν προσφορά ρώσων, μεταναστών στο νησί, και αντηχεί έως απέναντι, στην γείτονα Παλλική χαιρετίζοντας τους επισκέπτες και αφυπνίζοντας τους πιστούς.

Μας εξιστόρησε, πως ο ναός γκρεμίστηκε, από την σφοδρότητα των σεισμών το 1953, και χτίστηκε εκ νέου με έρανο των χωριανών και πως ξανά πάλι καταστράφηκε και ανεγέρθηκε την δεκαετία του 80, διεκδικώντας περήφανα την θέση του στην γη, στην ιστορία και στην καρδιά των κατοίκων της Θηνιάς.

Επαίνεσε ώρα πολύ, τα μοναδικά προϊόντα του τόπου του, τυρί, κρασί, λάδι, κηπευτικά. Αγνά, ποιοτικά, με γεύση μεστή, αυθεντική, αναντικατάστατη. Προϊόντα στα οποία, μαζί με την μαεστρία των μαγειρισσών, οφείλεται η μοναδική νοστιμιά της κουζίνας της περιοχής. Δείγμα της κουζίνας αυτής, γεύονται οι αθλητές στον τερματισμό, σε ειδικά διαμορφωμένο μπουφέ στο προαύλιο της εκκλησίας της Παναγίας του Αγκώνα.

Καυχήθηκε με περισσή περηφάνια, για τους εντυπωσιακούς κήπους, αυτούς τους παλαιούς φροντισμένους κεφαλλονίτικους κήπους, διατηρημένους πάππου προς πάππου με γνώση αγάπη και μεράκι, που κοσμούν τις μονοκατοικίες στα Καρδακάτα, στο Νύφι, στον Αγκώνα. «Πάρτε μια ανάσα, ανάσα βαθιά, να αισθανθείτε το αέρινο χάδι της μοσχοβολιάς. Βασιλικός, μπουγαρίνι, γαρδένια, γαζία. Βάλσαμο, στο σώμα, βάλσαμο στο πνεύμα!» σιγόνταρε τότε τον Μάρκο η Σοφρώνη Ζαφειράτου μια αρχόντισσα του αγκώνα, αρχόντισσα στο πνεύμα, τον τόπο και την ψυχή.

Περιέγραψε με ζέση, πως ξαποσταίνει από το φορτίο, πως δυναμώνει όταν το βλέμμα του ανταμώνει το καθάριο γαλάζιο της θάλασσας. Της θάλασσας που μερεύει το βουνό, της θάλασσας που δροσίζει και απαλύνει το απόκρημνο των βράχων, της όμορφης θάλασσας του ιονίου, στην παραλία της Αγ.Κυριακής, εκεί στο δρόμο Νυφίου- Αγκώνα.

«Πάρτε μια ανάσα, ανάσα βαθιά, να αισθανθείτε το αέρινο χάδι της μοσχοβολιάς. Βασιλικός, μπουγαρίνι, γαρδένια, γαζία. Βάλσαμο, στο σώμα, βάλσαμο στο πνεύμα!» ήταν περίπου τα λόγια της κας Σοφρώνης Ζαφειράτου, ξεναγώντας μας στην εντυπωσιακή ανθοστόλιστη περίβολο του σπιτιού της, σχεδόν δίπλα στην εκκλησία της αφετηρίας, στον Αγκώνα.

Είπε και εκείνα τα άλλα τα πονηρά, τα πιπεράτα, που σιγοψιθυρίζουν οι κάτοικοι στην πλατειούλα στο Νύφι. Ξέρετε….., αυτά που δίνουν χρώμα, νόημα και ενδιαφέρον στα απογεύματα του καλοκαιριού στο χωριό. Ειδήσεις διανθισμένες με μπόλικη σάλτσα και αλατοπίπερο, που φεύγουν με το αγέρι από το ένα στόμα στο άλλο συμπαρασύροντας σε κάθε πέρασμα, λίγο ακόμη, κάτι ακόμη ως που στο τέλος γίνεται η κόρη, παστρικιά και ο αφέντης, δούλος.

Ο Μάρκος μίσεψε για μέρη αλαγρινά, μα η εικόνα του παρέμεινε αναλλοίωτη στην σκέψη και την καρδιά μας, αντάμα, με την όμορφη εμπειρία του αγώνα, την ζεστασιά και την εγκάρδια φιλοξενία των κατοίκων της περιοχής.

Εις τις επτά το μήνα αυτό

Κει στο χωριό το ξακουστό

Πάμε το δρόμο το γνωστό

επτά χιλιόμετρα, εκατό

Αρχίζουμε απ΄ την εκκλησιά

Γυρίζουμε στην μισωσιά

Ξανά στην ίδια περασιά

Και λήγουμε στην εκκλησία

Άγγελο στέλνει η Παναγιά

να τρέξει εγγόνι και γιαγιά

Είναι χαρά , είν΄ ευλογιά

μικροί μεγάλοι μια μαγιά