Την Κυριακή το βράδυ 3-2-2019 όσοι είμαστε στο θέατρο «Κέφαλος», καλεσμένοι της Κεφαλληνιακής Χορωδίας, που γιόρταζε τα 25 της χρόνια , ζήσαμε μια εξαιρετική εμπειρία. Αυτή η βραδιά μας πρόσφερε απλόχερα ψυχαγωγία ( αγωγή ψυχής), όχι διασκέδαση. Μαέστρος, ορχήστρα, χορωδία και κοινό μετείχαν σε μια μυσταγωγία που θα μείνει αξέχαστη σ’ όλους τους συντελεστές. Όταν ανακοινώθηκε η διοργάνωση αυτής της συναυλίας, έγραψα στη σελίδα της Κεφαλληνιακής Χορωδίας, ότι είμαι σίγουρη πως η συναυλία αυτή θα δώσει απαντήσεις σε πολλές λαθεμένες απόψεις. Και αυτό έγινε. Επισημαίνω λοιπόν μερικές.
Το ακρόαμα που παρακολουθήσαμε ήταν αποτέλεσμα σκληρής, αγαστής συλλογικής δουλειάς. Είδαμε μια ομάδα περίπου 80 ανθρώπων, με διαφορετικές γνώσεις, εμπειρία, ηλικία και συνήθειες, να γίνονται ένα , για το κοινό καλό άκουσμα. Η Μαντολινάτα του Μουσικού Σχολείου Ζακύνθου, προετοιμάσθηκε πολύ καλά από τον Μαέστρο της κ. Ανδρέα Σταμίρη. Οφείλουμε να επισημάνουμε πως η άψογη εμφάνιση της Μαντολινάτας, από παιδιά του Λυκείου αποτυπώνει την πολύ καλή δουλειά που γίνεται στη Ζάκυνθο, με την ίδρυση του Μουσικού Σχολείου με ειδίκευση στα μαντολίνα και τις κιθάρες, ενώ για το δικό μας Μουσικό Σχολείο δεν έχει ξεκινήσει ακόμα η διαδικασία ίδρυσης του και είναι άγνωστο πότε θα ολοκληρωθεί. Η συνεργασία των μουσικών σχημάτων ανάμεσα στην Κεφαλονιά και την Ζάκυνθο, γίνεται για πρώτη φορά απ’ ότι θυμάμαι, και αυτό έγινε, λόγω των καλών φιλικών σχέσεων των δύο Μαέστρων. Όμως δεν έγινε μόνο συνεργασία τυπική των σχημάτων, αλλά ανταλλαγή πολιτιστικών διαδρομών ανάμεσα στα δύο νησιά, και φιλική σχέση ανάμεσα στους χορωδούς και τους μουσικούς, που συνεχίσθηκε και στο γλέντι που ακολούθησε μετά την συναυλία. Οι Κεφαλλονίτες άκουσαν και έμαθαν να τραγουδούν Ζακυνθινά τραγούδια και αρέκιες, και οι Ζακυνθινοί άκουσαν και έμαθαν να παίζουν Κεφαλλονίτικες καντάδες και αριέτες.
Η Κεφαλληνιακή Χορωδία, και στα δύο της σχήματα, που μέσος όρος ηλικίας των μελών της κυμαίνεται από 40-80 χρόνια, με λίγα νέα παιδιά, μετά από απραξία 18 χρόνων, κατάφερε να παρουσιάσει ένα θαυμαστό αποτέλεσμα, μέσα σε 4 μήνες προετοιμασίας. Διδάχθηκαν αρκετά νέα δύσκολα τραγούδια και επανέλαβαν 2-3 τραγούδια που είχαν τραγουδήσει σε παλιότερες συναυλίες τους. Αυτό είναι αποτέλεσμα της συνειδητής πειθαρχίας που επέδειξαν όλοι στον Μαέστρο, πειθαρχία που προκύπτει από την παραδοχή των ικανοτήτων του. Ο Μαέστρος κατάφερε να συμπυκνώσει τις ανώτατες μουσικές του γνώσεις, το μεράκι και την πολύχρονη εμπειρία του – χορωδιακή και κοινωνική- και να φθάσει με πολύ απλά κατανοητά λόγια στο επίπεδο άγνοιας αρκετών χορωδών που ενδεχομένως να μην ήξεραν ούτε καν νότες, ή ημιμάθειας κάποιων άλλων , και να πάρει από αυτούς τον καλλίτερο τους εαυτό. Αυτή είναι μία ικανότητα που λίγοι ξεχωριστοί άνθρωποι την έχουν έμφυτη.
Όλοι γνωρίζουμε τους παλιούς αγαπημένους κανταδόρους που μας μαγεύουν με την φωνή τους και μας έμαθαν να τραγουδάμε, ξέρουμε το προσωπικό ύφος καθ’ ενός, και έχουμε παρακολουθήσει τους περισσότερους σε άλλα χορωδιακά σχήματα. Αυτό που είδαμε στην σκηνή, την Κυριακή, ήταν η αναγνώριση μόνο της φυσιογνωμίας τους. Ακούσαμε όμως καλοδουλεμένους χορωδούς,- κανείς δεν ήταν μεγάλος στην ηλικία-, που τραγουδούσαν με την ψυχή τους. Το σώμα τους συμμετείχε στην έκφραση και στο ύφος κάθε τραγουδιού. ΄Ηταν εξαιρετικά αφοσιωμένοι στον Μαέστρο, απολάμβαναν το τραγούδι που εκτελούσαν, και όλα αυτά σωστά δοσμένα σε μία διαλεκτική ενότητα (μαέστρος δεν υπάρχει χωρίς πειθαρχημένους χορωδούς, και καλός χορωδός δεν υπάρχει χωρίς τον έμπειρο μαέστρο). Αυτό πέρασε αμέσως στο κοινό που άκουγε μαγεμένο. Κάποια στιγμή γύρισα λίγο προτού τελειώσει κάποιο τραγούδι, πρόσεξα μια πλατεία να κρέμεται από τα χείλη των χορωδών σ’ ένα ονειρεμένο ήχο, με τους υπέροχους χρωματισμούς. Ο κόσμος έμεινε ακίνητος για μερικά δευτερόλεπτα για να μην χάσει την μαγεία και την συγκίνηση την στιγμής, και μετά χειροκροτούσε θερμά. Αυτό δεν το έχω ξαναδεί στις συναυλίες τα τελευταία χρόνια. Έτσι καταρρίφθηκε ο μύθος, ότι η ηλικία παίζει τον καθοριστικό ρόλο για την επιτυχία ή όχι ενός συνόλου και ότι οι μεγάλοι άνθρωποι δεν μπορούν να εκπαιδευτούν, δεν μπορούν να βελτιωθούν. ΄Αλλωστε στο δρόμο για την επιτυχία δεν έχει σημασία ο τελικός στόχος, η κορυφή, αλλά η διαδρομή και η βελτίωση της δουλειάς ενός συνόλου, πάντα τηρουμένων των αναλογιών και των συνθηκών που συνυπάρχουν. Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι παύει να ισχύει το γεγονός ότι μια χορωδία με νεανικές σωστές φωνές δεν είναι το ζητούμενο κάθε μαέστρου. Επίσης η ανανέωση των σχημάτων αποτελεί βασική προϋπόθεση της συνέχειας της. Σ’ αυτό συμβάλλουν καθοριστικά ποιοτικές συναυλίες σαν την συναυλία της Κεφαλληνιακής Χορωδίας.
΄Ενας άλλος μύθος που καταρρίφθηκε είναι η άποψη ότι το κοινό δεν είναι εκπαιδευμένο, έχει άγνοια μουσικής παιδείας και έχει συνηθίσει σε χαμηλού επιπέδου, πρόχειρες μουσικές εκδηλώσεις. Τότε πως εξηγείται το γεγονός ότι ο κόσμος έκανε ουρά έξω από το θέατρο, μία ώρα πρίν την συναυλία, μία συναυλία που δεν είχε γίνει γνωστή από τα ΜΜΕ: Γιατί ήλθε με χαρά να ακούσει τους εξηντάρηδες και τους ογδοντάρηδες κανταδόρους μετά από 25 χρόνια: Μήπως γιατί η Χορωδία , τα λίγα χρόνια που λειτούργησε, άφησε ένα καλό στίγμα: Μήπως γιατί η κοινωνία της πόλης μας οσμίσθηκε ότι αυτή η εκδήλωση θα έχει μια ξεχωριστή ποιότητα: Μήπως γιατί ήθελε να δεί το αποτέλεσμα της διδασκαλίας του Μαέστρου, που είχε ακούσει τόσα για την επιτυχημένη πορεία του στη Λυρική Σκηνή: Πιστεύω πως όλα αυτά λειτούργησαν. Πιστεύω πως η συναυλία αυτή αποτελεί πια ορόσημο, ο πήχυς ανέβηκε αρκετά ψηλά και αυτό πρέπει να μας προβληματίσει αλλά και να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τις άλλες χορωδίες, για τους χορωδούς , για τους μαέστρους αλλά και για την ΚΕ.ΔΗ.ΚΕ. Μακάρι να βρεθεί κάποιος τρόπος να συνεχίσει την λειτουργία της η Κεφαλληνιακή Χορωδία, όπως ζητούν άλλωστε και τα μέλη της. Εύχομαι να γίνει.
Κλείνοντας, θα ήθελα να ειπώ στον κ. Δήμαρχο Αργοστολίου, ότι η τιμητική πλακέτα του Δήμου δεν είναι σοκολατάκι που το προσφέρουμε σε όποιον τυχαία έμπει στο σπίτι μας. Χρειάζεται περισσότερη σκέψη. Συνήθως βραβεύουμε τους ξεχωριστούς εκείνους συνανθρώπους μας που έχουν προσφέρει στον πόλη μας ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ πολύ σημαντικές υπηρεσίες για την ανάπτυξη της επιστήμης , της τέχνης, του αθλητισμού, της κοινωνίας, της ειρήνης, της φιλίας και συναδέλφωσης των λαών κλπ. Ο Αγαθάγγελος από την αρχή της ζωής του, εμπνεύσθηκε, έμαθε, και σπούδασε την μουσική τέχνη( διεύθυνση Χορωδίας), από τους κανταδόρους και ψάλτες της πόλης μας, δεν έχασε ποτέ την επαφή του μαζί τους, συμμετέχει μέχρι και σήμερα ακόμα στις περισσότερες θρησκευτικές τελετές, παρακολουθεί όλες σχεδόν τις συναυλίες και εκδηλώσεις όλα αυτά τα χρόνια, βοηθώντας με τις γνώσεις του, την κριτική του και τις απόψεις του κάθε ενδιαφερόμενο. Συμμετείχε και συμμετέχει ακόμα και τα τελευταία χρόνια που διαπρέπει ως Μαέστρος της Λυρικής Σκηνής, στα μουσικά δρώμενα του νησιού, στα λαϊκά πανηγύρια, στις περατζάδες και στις παρέες που τραγουδούν. Τίμησε ξεχωριστά τους εκφραστές της λαϊκής παράδοσης του νησιού μας, τραγουδιστές και συνθέτες. Από τον Αγαθάγγελο αγάπησαν την μουσική τέχνη όλοι οι σημερινοί μουσικοί δάσκαλοι που εργάζονται σήμερα στην ΚΕ.ΔΗ.ΚΕ. ως μαέστροι μαντολινάτας, ως μαέστροι μπάντας (στις τέσσαρες μπάντες του Δήμου), ως μαέστροι χορωδιών (τέσσαρες χορωδίες), και του μουσικού σχολείου Λειβαθούς. Ξεχωριστή βοήθεια και επίβλεψη παρείχε πάντα στη δική μας Γυναικεία Χορωδία της ΚΕ.ΔΗ.ΚΕ. και ως μαέστρος της για 2 χρόνια αλλά και μετά, αφιερώνοντας πολύωρες και μακροχρόνιες συζητήσεις όποτε προέκυπταν διάφορα προβλήματα .
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ Ο ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ ΓΕΩΡΓΑΚΑΤΟΣ ΑΞΙΖΕΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΠΛΑΚΕΤΑ.
ΓΑΙΤΑΝΙΔΟΥ ΕΥΑΝΘΙΑ
