Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Η απεργία της Πρωτομαγιάς είναι η μέρα που μας θυμίζει το διπλό χρέος που έχουμε ως εκπαιδευτικοί: να τιμήσουμε όσους και όσες αγωνίστηκαν και αγωνίζονται να ξημερώσει μια καλύτερη μέρα για τους εργαζομένους και να δώσουμε τη σκυτάλη αυτών των αγώνων στη νέα γενιά.

Και εμείς οι εκπαιδευτικοί έχουμε γίνει μάρτυρες της βαρβαρότητας που ζουν οι λαοί, ακόμα και στις «προνομιούχες» χώρες της Δυτικής Ευρώπης και της Β. Αμερικής, αλλά και των σπουδαίων αγώνων που δίνουν οι συνάδελφοί μας. Στη Γαλλία, τη Μ. Βρετανία, τις ΗΠΑ και τη χώρα μας οι εκπαιδευτικοί μαζί με όλους τους εργαζομένους βγαίνουν στο δρόμο, παλεύουν, διεκδικούν ένα καλύτερο μέλλον για τους ίδιους και τους μαθητές τους.

Την ίδια στιγμή περισσεύουν οι φωνές του «ρεαλισμού» και της υποταγής που ακούγονται από την κυβέρνηση, τα παπαγαλάκια της στα ΜΜΕ, τα υπόλοιπα κόμματα των μεγαλοεπιχειρηματιών αλλά και από τον -πάντα πρόθυμο να σπείρει απογοήτευση- κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Τα τελευταία χρόνια ο κλάδος έδωσε με ψηλά το κεφάλι σπουδαίες μάχες για τα εργασιακά του δικαιώματα και τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών:

• σταθήκαμε όρθιοι στην πανδημία και με όλα τα μέσα στηρίξαμε τους μαθητές μας, την ώρα που η κυβέρνηση δεν έδινε τα απαραίτητα σε εκπαιδευτικούς και μαθητές.
• αντιπαλέψαμε την κατηγοριοποίηση των σχολείων, αρνούμενοι να γίνουμε συμμέτοχοι στους διαχρονικούς αντιεκπαιδευτικούς σχεδιασμούς των κυβερνήσεων μέσα από τη λεγόμενη «αξιολόγηση της σχολικής μονάδας».
• παρά το ότι η κυβέρνηση με τραμπούκικες μεθοδεύσεις, με τις γνωστές καλολαδωμένες «δημοσιογραφικές» πένες και με τη συνδρομή της ταχύτατης -σε αυτά και μόνο τα θέματα- δικαιοσύνης κήρυξε τις κινητοποιήσεις μας 6 φορές παράνομες, συνεχίζουμε να αντιδρούμε στην κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών και των μαθητών.
• σημάναμε συναγερμό για τα τεράστια κτηριακά προβλήματα των σχολείων, προβλήματα που σε πολλές περιπτώσεις καθιστούν τα σχολεία επίφοβα για τραγικά δυστυχήματα, την ώρα που η κυβέρνηση διαβεβαίωνε υποκριτικά ότι «όλα βαίνουν καλώς». Τώρα πια κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δε γνωρίζει, ότι δεν έχει ενημερωθεί, ότι δεν έχει ευθύνη.
• μαζί με τους μαθητές μας και τους γονείς τους βγήκαμε στο δρόμο και δε μείναμε σιωπηλοί στο προδιαγεγραμμένο έγκλημα των Τεμπών.

Σήμερα, απαιτούμε ασφαλή κτήρια, σύγχρονες υποδομές, δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους τους μαθητές, ενιαία εκπαίδευση για όλα τα παιδιά ανεξαρτήτως φυλής, φύλου, θρησκείας, οικονομικής κατάστασης, κοινωνικής τάξης.Απαιτούμε ένα σχολείο εκ διαμέτρου αντίθετο με την πολιτική της κυβέρνησης τους σχεδιασμούς της ΕΕ, που υπηρέτησαν αδιαλείπτως όλες οι κυβερνήσεις, τις βέλτιστες πρακτικές του ΟΟΣΑ, αλλά και τα εργαλεία που χρησιμοποιούν, όπως η λεγόμενη αξιολόγηση και οι εξετάσεις τύπου PISA.

Παρά τη λυσσαλέα αντίδραση της κυβέρνησης και των κομμάτων του κεφαλαίου και την επιδέξια υπονόμευσή τους από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του κλάδου έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους και είναι κομμάτι της γενικότερης πάλης των εργαζομένων. Στην Ελλάδα και την Ευρώπη οι εργαζόμενοι σηκώνουν κεφάλι, αρνούνται να ζήσουν με τα ψίχουλα που περισσεύουν από το πλούσιο γεύμα του Ταμείου Ανάκαμψης που δίνουν οι κυβερνήσεις στις μεγάλες επιχειρήσεις.

Και αυτές ακριβώς οι κινητοποιήσεις είναι τα καλύτερα στεφάνια τιμής που οι εκπαιδευτικοί και όλοι οι εργαζόμενοι μπορούμε να αποδώσουμε στους νεκρούς εργάτες της Πρωτομαγιάς του Σικάγου το 1886, στους εκτελεσμένους της Πρωτομαγιάς στην Καισαριανή το 1944, στους αγωνιζόμενους εργαζόμενους σε όλες τις χώρες και εποχές.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

ανήσυχες οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο χρησιμοποιούν εκτός από το «μαστίγιο» της καταστολής και το «καρότο» των κάλπικων ελπίδων. Ειδικά στη χώρα μας, μετά το έγκλημα των Τεμπών και το μυριόστομο «Ή τα κέρδη σας ή οι ζωές μας», προσπαθούν να μας εγκλωβίσουν σε νέα ψεύτικα διλήμματα :

• τάζουν –για μυριοστή φορά– τον παράδεισο της ανάπτυξης, που στην πραγματικότητα είναι η ανάπτυξη των κερδών τους, δηλαδή η θυσία των δικαιωμάτων και της ζωής μας.
• προσπαθούν να μας εξαπατήσουν με το πλαστό δίλημμα «κρατικοποίηση – ιδιωτικοποίηση» σα να μην έχουμε πείρα ότι και οι κρατικές επιχειρήσεις για τους ιδιώτες επιχειρηματίες λειτουργούν.
• θέλουν να είμαστε τα υποζύγια μιας ατέρμονης κυβερνητικής εναλλαγής, όπου ανεξαρτήτως κυβέρνησης οι μονοπωλιακοί όμιλοι θα έχουν τον πρώτο λόγο και ο νόμος του κέρδους θα τσαλαπατά κάθε μας δικαίωμα, ακόμα και τη ζωή μας.
• επιχειρούν να μας πείσουν ότι οι πολεμικές τους επεμβάσεις στην Ουκρανία και αλλού είναι «πόλεμος της ελευθερίας ενάντια στον ολοκληρωτισμό», λες και δεν ξέρουμε ότι και στις δύο πλευρές τέτοιων συγκρούσεων βρίσκονται μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι που βάζουν τους λαούς να χύνουν το αίμα τους για τα κέρδη τους.

Εμείς όμως πλέον γνωρίζουμε ότι οι αγώνες οι δικοί μας και όλων των εργαζομένων του κόσμου θα νικήσουν, ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό.

1η Μάη, μέρα αγώνα, τιμής και ανυπακοής!

Η Πρωτομαγιά ειδικά φέτος μας καλεί να πούμε «ΟΧΙ» στις αυταπάτες και στα ψευτοδιλήμματα. Είναι η ώρα μαζί με τη συντριπτική πλειοψηφία του εργαζόμενου λαού να συνειδητοποιήσουμε ότι η πηγή των δεινών μας είναι η οικονομία του κέρδους, οι μονοπωλιακοί όμιλοι και το πολιτικό τους προσωπικό. Είναι η ώρα μαζί με τους μαθητές μας και τους υπόλοιπους εργαζόμενους να πούμε «ΟΧΙ» σε μια ζωή με τα ψίχουλα, χωρίς δικαιώματα, να διεκδικήσουμε αυτό που ανήκει σε όλους εμάς, τους παραγωγούς του κοινωνικού πλούτου.

ΟΛΟΙ στην Πρωτομαγιάτικη απεργιακή συγκέντρωση στην Κεντρική πλατεία Αργοστολιού

την Δευτέρα 1η Μάη, στις 10.00 το πρωί

«Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά! Βαδίζουμε στον δρόμο των εργατών του Σικάγο!

Από το Σικάγο έως την Καισαριανή, ζήτω η 1η Μάη κι η πάλη η ταξική!».

Αργοστόλι 26/4/2023

Το ΔΣ της ΕΛΜΕ ΚΙ