Το πλάτωμα της μπέτινης πίστας και εξέδρας κυκλωνόταν με θαμώνες, που καθισμένοι στα τραπεζάκια τους απολάμβαναν τα εδέσματα που είχαν πάρει από το περίπτερο που είχε στηθεί εκεί κοντά.
Ξάφνου ακούστηκε το βιολί του Γεράσιμου Κοψαχείλη, που σε καλούσε με τους κεφαλλονίτικους χορούς να χορέψεις και να χαρείς.
Και όταν άρχισαν οι χοροί, κυκλοτεροί καθώς ήταν, όλο και αλωνίζαμε από χαρά τούτο το πανηγύρι. Να γιατί, λέει ο λαός πως στα Πανηγύρια στην Ελλάδα , χορεύουν και οι Παναγιές και οι Άγιοι και σύ δε μπορείς να τους δεις, γιατί οι κύκλοι είναι ατελείωτοι στο κέφι σου.
Σκιερό με χρυσαφένιες ανταύγειες το χρώμα της ημέρας κάτω από τους σκίνους, έτσι κορυφώθηκε το χορευτικό πανηγύρι με την ορχήστρα., που την αποτελούσαν φίλοι Κεφαλλονίτες οργανοπαίχτες και τραγουδιστές.
Κατά που ο ήλιος άρχισε να παίρνει τα κάτω του, πολλοί αποφάσισαν να λύσουν το κέφι τους. Με τη γαστέρα γεμάτη από βραστό και κρασί και ευχαριστημένοι που η Παναγία τους αξίωσε να ζήσουν και πάλι το Πανηγύρι της, κατηφόρισαν για τον προορισμό τους. Η υπόσχεση αθέλητα μέσα μας υπαγόρευε για το επόμενο πανηγύρι, στου χρόνου το γύρισμα, να’ ναι πάλι καλός ο ερχομός μας.

Σημείωση: Το κείμενο είναι του Γεράσιμου Γαλανού. Προσπαθήσαμε να το «επενδύσουμε» με εικόνες  και βίντεο που τράβηξαν οι φωτορεπόρτερ του e-kefalonia.net.