Ο Διονύσης Μαρκάτος και ο Αντώνης Λουβερδής αναφέρθηκαν στις προτεραιότητες που θέτει η Δημοκρατική Συμπαράταξη, δηλαδή η πολιτική συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, δίνοντας έμφαση στην έννοια του κοινωνικού κράτους. Ειδικότερα, ο κ. Λουβερδής στάθηκε στο γεγονός ότι όλα έμειναν πίσω στα χρόνια της κρίσης με αποτέλεσμα να αναπτυχθεί η ιδιωτική πρωτοβουλία και ό,τι γίνεται ειδικά για τα άτομα με αναπηρία να είναι αποκλειστικά από οργανώσεις και σωματεία γονέων, που προσπαθούν ουσιαστικά να καλύψουν την αδράνεια του κράτους. Από τη μεριά του, ο κ. Μαρκάτος αναφέρθηκε στην κατάσταση που επικρατεί σήμερα στα Νοσοκομεία και στα σχολεία αλλά και στο μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας για τη νεολαία.
Ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης υπογράμμισε ακόμα ότι θα πρέπει να υπάρξουν βαθιές τομές στο πολιτικό σύστημα. “Πολλά βλαστάρια που ξεφτίλισαν την παράταξη μέσα από αυτό το πολιτικό σύστημα αναδείχθηκαν και θησαύρισαν. Χρειάζεται αλλαγή στο νόμο περί ευθύνης υπουργών, δεν μπορεί ο υπουργός να έχει διαφορετικό χρόνο παραγραφής για τα αδικήματα του από έναν απλό πολίτη. Διαφάνεια παντού, νομιμότητα παντού, άλλη λειτουργία του κράτος. Οχι πελατειακές σχέσεις. Οι πελατειακές σχέσεις μας οδήγησαν εδώ που μας οδήγησαν και αυτό πρέπει να το αναγνωρίσουμε” είπε χαρακτηριστικά. Σε ανάλογο επιθετικό ύφος, όμως, μίλησε και για τα όσα έχουν γίνει ή καλύτερα δεν έχουν γίνει στο Νομό μας. “Αν αυτή τη στιγμή έκανε κάποιος μια βόλτα στο Νομό θα αισθανόταν ένα βαθύ αίσθημα απογοήτευσης. Δεν υπάρχει ένα έργο που να εκτελείτε. Το λιμάνι του Πισαετού στην Ιθάκη έχει καταντήσει ένα νεκροταφείο. Το έργο του Χαράκα έχει καταντήσει γιοφύρι της Αρτας. Η Ερυσσος έχει μείνει αποκομένη δύο χρόνια και θα μείνει για πολλά χρόνια ακόμα. Η γέφυρα Δεβοσέτου έχει καταντήσει γέφυρα των στεναγμών. Για να μην πω τι συμβαίνει σήμερα στις σεισμόπληκτες περιοχές του Νομού και ειδικά στην Παλλική, δύο χρόνια μετά τους σεισμούς. Αν εμείς ήμασταν στα πράγματα και είχαμε την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση με Βουλευτή τον Σπύρο Μοσχόπουλο ή τον Αλέξανδρο Καλαφάτη στη Δημοτική Αρχή θα μας είχαν ρίξει στη θάλασσα. Και τώρα δεν μιλάει κανένας. Αυτή είναι η κατάντια του τόπου και της πατρίδας μας”.