Το πρώτο γράμμα του Ελληνικού Αλφάβητου, το πιο ισχυρό απ’ όλα τα φωνηέντα, το γράμμα που ως σύμβολο το συναντάμε σε διάφορες περιπτώσεις π.χ. Α (ανατολή), α (γωνιακή επιτάχυνση), ακόμη και μέσα σε κύκλο ως διεθνές σήμα της αναρχίας.

Το Άλφα όμως, έχει ακόμη μεγαλύτερη μαγεία όταν μπαίνει στην αρχή μιας λέξης και με μια αρχαιοελληνική ομορφιά, της δίνει το αντίθετο νόημα.

Τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες και κυρίως τα νέα παιδιά, το έχουμε χρησιμοποιήσει πάμπολλες φορές στην αρχή λέξεων που δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Άνεργος, Αβάσταχτο, Αζήτητο, Αβέβαιο, Αδύναμος, Αδικαίωτος, Αβοήθητος, Άδικο, Άφωνος, Αγέλαστος και  τόσες άλλες…

Δυστυχώς, η βασική αιτία των παραπάνω, είναι ότι το στερητικό Α πρώτα εμφανίστηκε σε λέξεις που προσδιορίζουν έναν πολιτικό  ή αν θέλετε το όλον πολιτικό κατεστημένο. Αδίστακτος, Ανίκανος, Αναίσθητος, Αμέτοχος, Άβουλος, Αγενής, Αζύγιαστος, Αδιόρθωτος, Αβδηρίτης, Αθεόφοβος, Αόρατος, Αδιάβαστος, Άσχετος, Αγνώμον και τόσα άλλα…

Στο χέρι μας είναι στις εκλογές του Μαΐου να αλλάξουμε τα πράγματα έστω και λίγο, έστω να φύγει το Α από το Αγέλαστος, άλλωστε είναι και το μοναδικό που μας ξεχωρίζει  από τα υπόλοιπα ζώα του πλανήτη, κανένα άλλο δε χαμογελά.

Εκ Πυλάρου ορμώμενος

Διονύσης Α.