Το Καλοκαίρι, απροκάλυπτα και εγωιστικά, έλεγα πάντα πως είναι η εποχή μου και κανενός αλλού. Ο Αύγουστος ειδικότερα. Για να διασφαλίσω την ιδιοκτησία του, μάλιστα, ανακοίνωσα σε όλη την παρέα πως, όταν μεγαλώσω το παιδί μου θα το ονομάσω Αύγουστο.
Μεγάλη αγάπη με τον Αύγουστο.
Ίσως λόγω γενεθλίων, λόγω παρέας, λόγω Κεφαλονιάς. Το καλοκαίρι πάντα είχε μια μελαγχολική ομορφιά. Μια σαγήνη που έχει σημαδέψει τα αγαπημένα μου παιδικά χρόνια και που ορίζει για μένα την έννοια της λέξης ευτυχία και γαλήνη.
Αθώα, γαλάζια και ανέμελα χρόνια με την παρέα της Κεφαλονιάς. Τα μεσημέρια κοιμόμασταν στο γρασίδι, εξαντλημένοι απ’ το κυνηγητό και τα παιχνίδια στην θάλασσα. Μετά τρώγαμε παγωτό καϊμάκι ή σικάγο και κοιμόμασταν βαριά, παρά τις αρχικές αντιρρήσεις μας πως τα παιδιά δεν κοιμούνται ποτέ.
Δριμύτεροι μετά καταστρώναμε παιχνίδια στον κήπο, εξερευνούσαμε την εξοχή και παίζαμε θέατρο- με εισιτήριο παρακαλώ- στην αυλή του σχολείου.
Βόλτες στο πλακόστρωτο, το βράδυ, με τα λουλουδένια μας φορέματα και ποδόσφαιρο στην πλατεία γιατί τα κορίτσια ξέρουν από μπάλα.
Αν το σκεφτείς, δεν έχουν αλλάξει πολλά πια. Το μέρος, η παρέα, παραμένουν ίδια.
Μόνο αυτή η αθωότητα σαν να έγινε πιο πονηρεμένη. Α! Και το παγωτό…έγινε βαρύς γλυκός που συνοδεύεται από κουβέντες λιγότερο γαλάζιες και ανάλαφρες, αλλά πιο βαθυστόχαστες και χειμερινές.
Λάθος; Μπορεί. Μπορεί να πρέπει τον χειμώνα να τον βάζουμε ψηλά στο ντουλάπι με τα χειμερινά και να μην τον αφήνουμε να αναστατώνει τα καλοκαίρια μας.
Τα καλοκαίρια, ας χαμογελάμε μόνο.
*Η Αμαλία Αρσένη είναι ηθοποιός. Σε ηλικία 16 ετών έλαβε, μετά απο παρουσίαση της Ηλέκτρας του Σοφοκλή, τιμητική υποτροφία από τη Cours Florent στο Παρίσι για μια θέση στο 3ο έτος του Atelier Jeunesse. Από το 2009 είναι μέλος της θεατρικής ομάδας Vice Versa, που αποτελείται από Έλληνες και μετανάστες φοιτητές. Αν πάρει το μάτι σας μια “Κοιμωμένη”που δε θέλει να κοιμηθεί άλλο, να ξέρετε ότι στην πραγματικότητα η πριγκίπισσα ονομάζεται Αμαλία.
Η φωτογραφία με το προκλητικό γαλάζιο είναι από το Ληξούρι. Από πού αλλού θα μπορούσε;
Βγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή
φωνή που μπαίνει
μες στην καρδιά μας και την συγκινεί
και την ευφραίνει.
