Του Ηλία Μπεριάτου
Ο πολιτισμός και η κουλτούρα δεν θεωρούνται συνήθως ζητήματα επείγοντα και μεγάλης προτεραιότητας, απαραίτητα για την ανθρώπινη επιβίωση – ατομική και συλλογική. Στην καλύτερη περίπτωση θεωρούνται χρήσιμα για μια καλύτερη ποιότητα ζωής ενώ για πολλούς αποτελούν μια περιττή πολυτέλεια. Ωστόσο το «ζείν» και το «ευ ζείν» δεν μπορούν να διαχωριστούν. Υπάρχουν πάντα μαζί και είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι, ως δημιουργικά όντα, μπορούν να εκφράζονται καλλιτεχνικά ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες και εποχές. Και από την άλλη μπορούν να απολαμβάνουν κάθε στιγμή ως θεατές, ακροατές, αναγνώστες ή κάθε είδους χρήστες την τέχνη και τα προϊόντα της.
Δυστυχώς, η κυριαρχούσα αντίληψη στον τόπο μας θέτει την πνευματική και πολιτιστική δημιουργία σε δεύτερη μοίρα κάθε φορά που γίνεται ένας οικονομικός προγραμματισμός με στόχο την αναγνώριση και την ανάδειξή της. Όμως, παραμελώντας το ουσιώδες και διαχρονικό (τέχνη και πολιτισμός) προς χάριν της διαχείρισης του δήθεν ‘επείγοντος’, καταλήγουμε να ξεχνάμε πόσο επείγον ζήτημα είναι η προώθηση του πολιτισμού.
Η έκθεση που οργάνωσε ο γνωστός συμπατριώτης μας Κώστας Ευαγγελάτος, εικαστικός καλλιτέχνης, λογοτέχνης και θεωρητικός της τέχνης, με αφορμή την επέτειο των 150 χρόνων από την Ένωση της Επτανήσου, αποτελεί μια πρωτοβουλία που υπηρετεί αυτό τον σκοπό. Μας παρουσιάζει μια επτανησιακή καλλιτεχνική δημιουργία που της αξίζει μια καλύτερη τύχη. Στην έκθεση, τα εγκαίνια της οποίας έγιναν στις 3 Σεπτεμβρίου, παρουσιάζονται έργα που ανήκουν στην προσωπική συλλογή του κεφαλλονίτη ζωγράφου και αντιπροσωπεύουν καλλιτέχνες και δημιουργούς από όλα τα νησιά. Επίσης εκτίθενται και εκδοτικό υλικό που αναφέρεται σε ζωγραφικά και χαρακτικά έργα επτανησίων καλλιτεχνών εθνικής και διεθνούς εμβέλειας.
Η σπουδαιότητα της έκθεσης έγκειται στο γεγονός ότι πέρα από την παρουσίαση γνωστών και άγνωστων καλλιτεχνών δίνει τη δυνατότητα για δημιουργικές κρίσεις και συγκρίσεις τόσο σε θεματικό όσο και σε ενδοπεριφερειακό γεωγραφικό επίπεδο. Η έκθεση είναι μια καλή ευκαιρία για να αναλογιστούμε τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις μας απέναντι στην πολιτιστική παραγωγή του τόπου μας. Πράγματι υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι καλλιτέχνες και δημιουργοί που παραμένουν άγνωστοι – αυτοί και τα έργα τους- στο ευρύτερο κοινό. Είναι άραγε τυχαίο το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένα γλυπτό του Σκλάβου (του μεγαλύτερου ίσως εικαστικού καλλιτέχνη της Επτανήσου), τοποθετημένο στο Αργοστόλι ή στη Λειβαθώ;
Ο Κώστας Ευαγγελάτος προβληματίζεται συχνά πάνω σε τέτοιου είδους ερωτήματα και απορίες και προσπαθεί μέσα από τις καλλιτεχνικές αυτές εκδηλώσεις να προβληματίσει και τους άλλους, τους πολλούς συμπατριώτες μας- πολίτες και πολιτικούς. Του αξίζουν λοιπόν συγχαρητήρια όχι μόνο για την διαχρονική καλλιτεχνική του δράση αλλά και για την παρότρυνση που δίνει μέσω της έκθεσης αυτής στους τοπικούς και περιφερειακούς ιθύνοντες να σκύψουν με μεγαλύτερο σεβασμό και ενδιαφέρον πάνω στον εικαστικό πλούτο και πολιτισμό της Επτανήσου και να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν για την οφειλόμενη αναγνώριση και προβολή του.
