Είναι γνωστό ότι ο τουρισμός αποτελεί την ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας με συμμετοχή του 16% περίπου στο ΑΕΠ και απασχολεί το 19% του εργατικού δυναμικού της χώρας. Το 1/3 του ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου καλύπτεται από τον τουρισμό. Σύμφωνα δε, με την πρόσφατη μελέτη της McKinsey, μέχρι το 2021, η Άμεση Ακαθάριστη Προστιθέμενη Αξία του τουρισμού (άμεση και έμμεση συνεισφορά) μπορεί αυξηθεί κατά 18 δισ. ευρώ και να φτάσει τα 50 δισ. ευρώ, δημιουργώντας παράλληλα 220.000 νέες θέσεις εργασίας.
Χρονιά ρεκόρ για τον ελληνικό τουρισμό θα είναι, όπως όλα δείχνουν, και το 2016, σύμφωνα με τη Deutsche Welle.
Όλα τα παραπάνω, ευοίωνα, αποτελούν μία ακτίνα ελπίδας ανάκαμψης από τη ζοφερή πραγματικότητα που ζούμε τα τελευταία χρόνια. Για να πετύχουμε όμως την ανάπτυξη που προσδοκούμε μέσα από τον τουρισμό, θα πρέπει να προσφέρουμε ποιοτικές υπηρεσίες και υποδομές που θα εκτιμήσουν οι ξένοι μας και ευχαρίστως θα αφήσουν τον οβολό τους για την ανακούφιση της οικονομία μας. Η λογική του κουτόφραγκου δεν ισχύει…
Ερχόμαστε τώρα στα δικά μας, στα Λουρδάτα, νομίζω όμως ότι και σ’ άλλες τουριστικές τοποθεσίες της Κεφαλονιάς θα ισχύει το ίδιο, ένας επίγειος παράδεισος, τις τελευταίες δεκαετίες αναπτύχθηκε τουριστικά με βίλες, ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια, καταστήματα εστίασης και εμπορίου, με το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων να ασχολείται μόνιμα ή περιστασιακά με τον τουρισμό. Οι επιχειρήσεις αυτές περιμένουν τον Μάϊο και την καλοκαιρινή σεζόν για να δουλέψουν με τους τουρίστες κυρίως Άγγλους στα Λουρδάτα. Οι τουρίστες έρχονται στον τόπο μας για την περιβαλλοντική ομορφιά και την καθαρή θάλασσα με την παραλία του Λουρδά να διαθέτει εδώ και χρόνια Γαλάζια Σημαία, που σημαίνει εκτός από καθαρή θάλασσα και υποδομές. Υποδομές και υπηρεσίες που δεν διαθέτουμε όπως θα έπρεπε.
Ο ξένος επισκέπτης που μένει στα Βλαχάτα ή στο χωριό θα πρέπει να διανύσει μια απόσταση 1-3 χιλιομέτρα για να φτάσει στην παραλία, όπου εκτός από το μπάνιο του θα επισκεφτεί και τις ταβέρνες που υπάρχουν στην παραλία. Όταν πηγαίνει είναι κατηφόρα και ίσως να είναι εύκολο. Άντε να ανέβεις την ανηφόρα μεσ’ στο μεσημέρι με τον ήλιο να σε κτυπάει κατακέφαλα με 38 βαθμούς. Αν σκεφτούμε ότι η πλειονότητα των τουριστών είναι ηλικιωμένοι, το πρόβλημα είναι ακόμα μεγαλύτερο.
Πέρυσι, υπήρχε λεωφορείο του ΚΤΕΛ το οποίο μίσθωσαν κάποιοι – όχι όλοι – από τους ιδιοκτήτες τουριστικών ακινήτων και καταστηματάρχες και έκανε το δρομολόγιο παραλία Λουρδάτων – Βλαχάτα, έτσι ώστε να υπάρχει ανταπόκριση με τα υπόλοιπα δρομολόγια του ΚΤΕΛ.
Φέτος, ενώ έχει ήδη αρχίσει η τουριστική σεζόν, με τους τουρίστες να φωτογραφίζουν την ταμπέλα με το πρόγραμμα που ξέμεινε από πέρυσι, και να ρωτούν πότε θα έλθει το λεωφορείο, διότι το θεωρούν αυτονόητο, κανείς δεν γνωρίζει αν θα δρομολογηθεί το λεωφορείο.
Η Δημοτική Αρχή δηλώνει ότι δεν εμπλέκεται, αλλά δεν έχει και την οικονομική δυνατότητα να καλύψει τα δρομολόγια.
Το ΚΤΕΛ αναμένει την αίτηση των ενδιαφερομένων ιδιοκτητών και καταστηματαρχών για διαβούλευση.
Από ότι γνωρίζω υπάρχει ένας σύλλογος ιδιοκτητών τουριστικών καταλυμάτων, αλλά δεν δραστηριοποιείται, προς το παρόν τουλάχιστον. Όλοι, περιμένουν από κάποιον να κινήσει την διαδιακασία. Αν ζητηθεί να συμμετάσχουν οικονομικά οι επαγγελματίες για τη δρομολόγηση του λεωφορείου, δεν υπάρχει ενδιαφέρον από όλους και στο τέλος πληρώνουν λίγοι και για τους υπόλοιπους.
Από ότι έμαθα το κόστος για τη σεζόν είναι γύρω στις 6 χιλιάδες ευρώ. Δεν γνωρίζω λεπτομέρειες, αλλά αυτό είναι αντικείμενο διαβούλευσης, ενός συλλογικού οργάνου που θα εκπροσωπεί το σύνολο των επαγγελματιών που ασχολούνται με τον τουρισμό, με το ΚΤΕΛ για την επιτυχία της καλύτερης δυνατής συμφωνίας.
Τα οφέλη δρομολόγησης λεωφορείου στα Λουρδάτα θα έχει πολλαπλά οφέλη για τους ασχολούμενους με τον τουρισμό, αλλά γενικά για την ουσιαστική ανάπτυξη του τόπου.
Επίσης, η ενεργοποίηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης θα πρέπει να είναι περισσότερο αντιληπτή, ξεκινώντας από τα παγκάκια στην άκρη του δρόμου, μέχρι τον φωτισμό και την καθαριότητα στους δρόμους. Απαιτείται η συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας και της αυτοδιοίκησης στην δημιουργία ενός συνολικού προγράμματος τουριστικής ανάπτυξης της περιοχής, έτσι ώστε σε συνεργασία με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς να αποτελέσουν τον κινητήριο μοχλό υποστηρίζοντας την ιδιωτική πρωτοβουλία.
Τελειώνοντας, επισημαίνω ότι η ανάπτυξη της περιοχής δεν είναι μόνο δουλειά της πολιτείας, αφορά όλους μας. “Συν Αθηνά και χείρα κίνει”, “εκτός από την Αθηνά, κούνα και τα χέρια σου, δηλαδή, δε φτάνει να επικαλείσαι βοήθεια από τα θεία ή την τύχη, αλλά οφείλεις να καταβάλεις και τις απαιτούμενες προσπάθειες”.
Λιβέριος Πετρίδης
