“ Ο άνθρωπος έχει την περίεργη ικανότητα να υλοποιεί τους φόβους του ευκολότερα απ’ τις επιθυμίες του.¨
Δυστυχώς αυτή η φράση περικλύει ίσως ότι συμβαίνει στις περισσότερες ελληνικές οικογένειες , και στη δική μου.
Βλέπω την πατρίδα μου να ριμάζει , η γεωπολιτική να υπαγορεύει τη πλήρη εκμετάλευση του πλούτου της , και όσοι απέμειναν σ’ αυτό το τόπο να αντιμετωπίζουν το τσουνάμι της Τρόϊκας μέσα από άδικα μέτρα , το κύμα της μετανάστευσης , την ανεργία , τη φτώχεια και τα απίστευτα , πραγματικά απίστευτα φυσικά φαινόμενα .
Το σεισμογενές παρελθόν της Κεφαλονιάς συναντάται με το μέλλον. Καινούργιες καταστροφές πάνω στις παλιές καταστροφές , καινούργιες μνήμες πάνω στις παλιές μνήμες . Επιθυμούσαμε μια Ελλάδα εθνικά ανεξάρτητη με δωρεάν υγεία και παιδεία για όλους , που το δίκαιο θα ήταν καθημερινή πράξη ζωής και η αλληλεγγύη θα καθόριζε τις μεταξύ μας σχέσεις .
Αντί αυτού ήρθε ο εγκέλαδος να μας ξαναθυμίσει πως για μια ακόμα φορά και σε αυτό το τομέα η χώρα μας είναι εκτεθιμένη . Ξεκινούν συζητήσεις “ποιος φταίει , ποιος δεν φταίει” , “ τι έπρεπε να είχε γίνει , τι δεν έγινε” , “ πόση ένταση είχε ο σεισμός , πόση δεν είχε” , και οι συνέπειες ορατές στον καθένα .
Το πανέμορφο Ληξούρι πέρα από το καλοκαιρινό χτύπημα της έλλειψης τουρισμού , πέρα απ ‘ τη μετανάστευση , αντιμετωπίζει και τη μενόμενη φύση όπως πάντα με τη στοϊκότητα του Έλληνα , που ξέρει να υπομένει μέχρι να γίνει αντάρα . Δεν ξέρω πια αν το σωστό και το λάθος , το καλό και το κακό , το δίκαιο και το
άδικο , έχουν λόγω ύπαρξης στη πολιτική και οικονομική θεωρία . Ξέρω όμως ότι οι κοινότητες θα πρέπει να οργανωθούν απ’ τα κάτω , να δημιουργήσουν από μόνες τους μηχανισμούς διατήρησης και ασφάλειας του ρόλου τους για το κάθε πολίτη , με αποτέλεσμα η αλληλεγγύη να χτίζει στην πράξη υποθήκες καλύτερης ζωής .
Άμεσα , ως ιερή υποχρέωση του οργανωμένου κράτους , θα πρέπει ως ωφείλεται , τα κατεστραμένα κτήρια να αντικατασταθούν με καινούργια . Οι νοικοκυραίοι περήφανοι Κεφαλονίτες να αποζημιωθούν για τις καταστροφές των σπιτιών τους , οι επαγγελματίες με κίνητρα να παραμείνουν στον τόπο τους και η ζωή να βρει τη θέση της εκεί που η καταστροφή προσπάθησε να διαχωρίσει .
Δυστυχώς γνωστοί λόγοι με αναγκάζουν να βρίσκομαι μακριά απ ‘ το νησί μου , δεν το ήθελα αλλά κι εγώ πληρώνω μέσα στην οικογένειά μου , όπως και κάθε οικογένεια , το Τροϊκανό συμβόλαιο θανάτου . Πέρα από τη δυσκολία στην εργασία έρχεται και η μετανάστευση κι αυτό με πονάει . Στη ζωή μου , λίγες φορές ευχαρίστησα συνανθρώπους μου γιατί γνωρίζω ότι μία από τις βασικές αρχές της αλληλεγγύης είναι η ανιδιοτελής προσφορά . Δεν μπορείς να πεις λοιπόν ευχαριστώ σε έναν άνθρωπο ή σε ανθρώπους που προσφέρουν για το κοινό καλό .
Απ ‘ τα βάθη της ψυχής μου ευχαριστώ τους αρχηγούς του Σώματος Εθελοντών Σαμαρειτών , Διασωστών και Ναυαγοσωστών Περιφερειακού Τμήματος Κεφαλληνίας του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού ,  κ. Κουνάδη Στέφανο και κ. Τζώνου Μαλαματή όπως και όλους τους Σαμαρείτες που τις μέρες της καταστροφής ενώνουν , συσπειρώνουν και δηλώνουν το ήθος και την ανιδιοτέλεια που πρέπει να εκφράζει ο άνθρωπος προς το συνάνθρωπο .

Μετά τιμής, Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας
Σάμης, Πρόεδρος του Περιφερειακού Τμήματος Κεφαλληνίας του Ε.Ε.Σ Αντωνάτου – Βαλσάμου Όλγα