Είμαι κι εγώ ένας από τους κατοίκους του Ληξουρίου στην Κεφαλλονιά που τόσο πολύ έχουμε δοκιμαστεί τις τελευταίες ημέρες. Στην αρχή από την οργή της φύσης και τον εγκέλαδο και στην συνέχεια από την αδιαφορία των «υπεύθυνο-ανεύθυνων», αλλά και το γαϊτανάκι της ανεύθυνης και παραπλανητικής ενημέρωσης, ότι τα χειρότερα έπονται…

Δεν μας έφτανε που υποστήκαμε τον πιο καταστροφικό σεισμό στον τόπο μας -τουλάχιστον για τις εν ζωή γενιές, έχουμε και την εξοργιστική συμπεριφορά κάποιων να μας θυμίζει ότι είμαστε μόνοι μας και χωρίς βοήθεια στο έλεος του κάθε “τρομολάγνου”. Αναφέρομαι φυσικά τόσο στους περιφερειακούς μηχανισμούς που άργησαν να μας προσφέρουν τα απαραίτητα, όσο και στους ανευθυνο-υπεύθυνους που μας τρομοκρατούν τα τελευταία 24ωρα με “σπέκουλα” και κινδυνολογία για ακόμα μεγαλύτερους μετασεισμούς.

Και σε όλο αυτό το σκηνικό της αδιαφορίας και της αναλγησίας μόνο ιδιωτικές εταιρείες βρέθηκαν κυριολεκτικά να μας προσφέρουν ένα ποτήρι νερό!

Κατέβηκα σήμερα στο Μουσείο του Ληξουρίου και είδα από τη μία συντοπίτες μου αγανακτισμένους για την αδιαφορία και την “τρομολαγνία” των υπευθύνων που μιλούν για νέους ακόμα ισχυρότερους μετασεισμούς και από την άλλη μια ιδιωτική εταιρεία να έχει γεμίσει τον τόπο με αμέτρητες παλέτες με νερά για να προσφέρει στον κόσμο το πιο πολύτιμο αγαθό…

Και διερωτώμαι, σε λίγους μήνες στις περιφερειακές εκλογές θα μας ξαναθυμηθούν ΟΛΟΙ αυτοί που πρέπει από κάθε κατεύθυνση και υπεύθυνο πόστο; Ή θα συνεχίσουμε να είμαστε πάντα μόνο υπό την προστασία της αυθόρμητης, οικειοθελούς και πηγαίας (στην περίπτωση του νερού) βοήθειας τρίτων που σπεύδουν να συνδράμουν –κι εν προκειμένω ιδιωτών και εταιρειών;

Δημήτρης Λαζαράτος