Είναι βέβαιο ότι ο «βηματισμός» κάθε ανθρώπου είναι διαφορετικός, ιδιαίτερος, ξεχωριστός!
Άλλος είναι βαρύς ή ανάλαφρος ,άλλος διστακτικός ή με σιγουριά και άλλος συνήθης ή αθλητικός!
Άλλος πάλι νεανικός ή γεροντικός, χαρούμενος ή θλιμμένος, υγιής ή προβληματικός!
Σπάνια ένας άνθρωπος συγκεντρώνει τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά ενός βηματισμού, που τον κάνει να φαίνεται ότι πατά στη γη με το ένα πόδι και με το άλλο στα σύννεφα !
Αυτήν την σπάνια μορφή βηματισμού μου έδινε πάντοτε την εντύπωση ότι την είχε η Αννούλα η Πολλάτου, από την πρώτη στιγμή που τη γνώρισα, μικρό παιδί στο Στάδιο, να γυμνάζεται από το Σταύρο και την Bosena, μαζί και με την κόρη μου Εύα !
Ένα παιδί «από Οικογένεια», ξεχωριστό, αγαπητό, όμορφο, ευγενικό, σεμνό, όπως μου έλεγε η Εύα μου «..είναι το ίνδαλμα μας, Μπαμπά..!», το βλέπαμε να «ανθίζει», να προοδεύει, να ξεχωρίζει πάντοτε θετικά όσο μεγάλωνε, σε όποια κατεύθυνση και αν στόχευε.
Πάντα ένα βήμα πιο μπροστά !
Πρωταθλητισμός, Βραβεία, Διακρίσεις, Ολυμπιονίκης, Νομικός, Στρατιωτικός !
Καμαρώναμε την πρόοδό της, χαιρόμασταν και εμείς μαζί της, ήταν «δικιά μας» και ήμασταν όλοι «δικοί της» !
Όλα γρήγορα, με χάρη, αρμονία, συμμετρία, με ταχύτητα, με κίνηση, που έχεις την εντύπωση ότι συχνά δεν τη φτάνει ο χρόνος!
Μέχρι που στέγνωσε απότομα, αιφνίδια, τραγικά το λάδι στο καντήλι της ζωής της, σαν κάποια ζηλόφθονη μοίρα να το «ρίπισε» βάναυσα, άγρια, στη διαδρομή προς το Νησί που τη γέννησε και αυτή το δόξασε.
Πόνος βαθύς, βαρύς, ειλικρινής, πέπλο απελπισίας σκέπασε όλους όσους με οποιονδήποτε τρόπο συνδεθήκαμε με την «Αννούλα» !
Γνωστοί, άγνωστοι, μικροί, μεγάλοι, διάσημοι, άσημοι «πνιγήκαμε» στην οδύνη μόλις ακούσαμε αυτό, που δεν θέλουμε «ακόμα» να πιστέψουμε !
Μία σταγόνα «αίμα» θα ακουμπά κάθε ηλιοβασίλεμα στο Νησί της Κεφαλονιάς, που οι προσευχές μας θα μετουσιώνουν σε «μειδίαμα κουράγιου» για τους Γονείς, τα Αδέλφια, τους Συγγενείς και τους Φίλους της Αννούλας, που πάντα η ανάμνησή της θα χαμογελά πικρά στη σκέψη μας !
Ένας ιδανικός βηματισμός ζωής, που εξελίχθηκε σε ένα δραματικό άλμα θύμησης !
Η Αννούλα, στο απίστευτα σύντομο πέρασμα ζωής της, θα αποτελεί διαρκή πηγή έμπνευσης για τους νέους ανθρώπους και μία ρεαλιστικά βαθιά ρωγμή στην ψυχή μας, που σαν αστέρι πέφτοντας θα σβήνει, παραμένοντας πάντοτε φωτεινό!
Ευάγγελος Κεκάτος
Α/Δήμαρχος Πολιτισμού
