Του Ανδρέα ΚωνσταντάτουΠώς θα μπορούσες να περιγράψεις έναν ισχυρότατο σεισμό που σε ξυπνά μέσα στη νύχτα και κοιτάς δεξιά και αριστερά να δεις αν θα αντέξουν οι τοίχοι, αν θα πέσουν επάνω σου αντικείμενα, που λες “τελείωνε” και αυτός συνεχίζει;Δεν περιγράφεις. Κάνεις. Πετιέσαι από το κρεβάτι και τρέχεις να βγεις από το δωμάτιο και τη μόνη πόρτα που βλέπεις είναι η εξώπορτα. Την ανοίγεις για να βγεις, άλλα έξω βροχή, αέρας κρύο. Μάλλον χειρότερα αφού το σπίτι, ύστερα από έναν πρόχειρο έλεγχο που έκανες δεν έχει πάθει ζημιές.Κλείνεις την πόρτα και ανοίγεις την τηλεόραση -έτσι από συνήθεια. Αλλά, Ενημέρωση, τέτοια ώρα, μόνο από το ίντερνετ. Ανοίγεις τις ιστοσελίδες earthquake και βρίσκεις αμέσως ότι το Ευρωμεσογειακό Κέντρο δίνει σεισμό στην Κεφαλονιά 6,1 Ρίχτερ. Άμεση ενημέρωση. Θυμάσαι ότι αυτό το κέντρο δίνει τρεις τέσσερις μονάδες παραπάνω από το αστεροσκοπείο Αθηνών, τις αφαιρείς και βρίσκεις περίπου το μέγεθος.
Στην ίδια σελίδα κοιτάς το γεωγραφικό μήκος και πλάτος του πρώτου σεισμού, το συγκρίνεις με του δεύτερου και βλέπεις ότι κάπου εκεί κοντά στο Ληξούρι ξανά “κλήρωσε”.
“Μάλλον για μετασεισμός μοιάζει”, αποφαίνεσαι. Θα σε επιβεβαιώσουν την επομένη οι σεισμολόγοι: “Φαίνεται μετασεισμός από την ίδια σεισμική ζώνη, όχι όμως από το ίδιο ρήγμα”. Λόγια που δείχνουν την αμηχανία των επιστημόνων μπροστά στη δύναμη της φύσης.
Αρχίζεις τα τηλέφωνα στους δικούς σου ανθρώπους, ενώ νιώθεις τους πρώτους μετασεισμούς. Δεν υπάρχει κίνδυνος να ξυπνήσεις κανέναν. Τους έχει ξυπνήσει ο σεισμός.
Ύστερα σκέφτεσαι πως μόνο η Πολιτεία κοιμάται, χρόνια τώρα. Εφησυχασμένη παραμέλησε το νησί, γι αυτό και μεγαλύτερες ζημιές υπέστη η υποδομή της Κεφαλονιάς. Οι δρόμοι που έχουν ασφαλτοστρωθεί από τη ΜΟΜΑ της Χούντας, -άσφαλτος πάνω στο χώμα χωρίς τοιχία, υποστυλώματα και πλέγματα για προστασία από την πτώση βράχων-τα λιμάνια που έγιναν πρόχειρα πάνω στα ερείπια του προηγούμενου σεισμού του 1953, οι εργατικές κατοικίες στο Ληξούρι, κτίρια που στέγαζαν δημόσιες υπηρεσίες. Αυτά είναι που λύγισαν πρώτα.
Ευτυχώς δεν υπήρξαν θύματα ούτε βαρείς τραυματισμοί, δεν είχαμε εγκλωβισμένους και από μόνο του αυτό αποτελεί ένα θαύμα. Είχαμε, όμως, μεγάλες ζημιές σε σπίτια, που δεν σωριάστηκαν στο έδαφος αλλά… τσαλακώθηκαν, έσπασαν, λύγισαν. Ο αντισεισμικός κανονισμός έδειξε ότι μπορεί να σώσει ζωές. Τώρα θα πρέπει να αλλάξει και να ενσωματώσει τη νέα σοφία που αποκτήσαμε από αυτούς τους σεισμούς.
Όμως το κυριότερο όλων είναι η ανασυγκρότηση της οικονομίας του νησιού, για να μην ακολουθήσει τις ζημιές στα σπίτια, η οικονομική καταστροφή. Και εδώ δεν μπορείς να μην κάνεις ορισμένες σκέψεις που μόνο θλίψη σου φέρνουν για τον τρόπο που το επίσημο κράτος αντιμετώπισε τα νησιά μας.
Αυτό, όμως, πρέπει να σταματήσει.
Η Πολιτεία οφείλει να ξυπνήσει και, επιτέλους, να δει την Κεφαλονιά και τα γύρω νησιά ως μέρος της ελληνικής επικράτειας. Να προχωρήσει αμέσως μόλις ολοκληρωθεί η μετασεισμική ακολουθία σε ανακατασκευή των δρόμων του νησιού που συνδέουν πόλεις και λιμάνια με το Αργοστόλι, σε δημιουργία νέων λιμένων σε Αργοστόλι και Ληξούρι, σε άμεση χρηματοδότηση για την οικιστική ανασυγκρότηση του Ληξουρίου και των γύρω χωριών, σε ανακούφιση των πληγέντων, σε φορολογικά και αναπτυξιακά κίνητρα για την παραμονή των κατοίκων στο νησί και στην τουριστική προβολή του.
Δεν μπορεί νησιά στο Αιγαίο να έχουν – και σωστά – μειωμένο ΦΠΑ ή άλλα φορολογικά κίνητρα και να μην έχει η Κεφαλονιά και τα γύρω νησιά που είναι σεισμογενή.
Δεν μπορεί να μην υπάρχουν κίνητρα για να μην ερημώσει το νησί. Αρκετοί έχουν μεταναστεύσει και εξ αιτίας της εγκατάλειψης και των σεισμών σ άλλα μέρη. Ήδη περισσότεροι είναι οι Κεφαλλονίτες εκτός Κεφαλονιάς.
Γι αυτό η χρόνια εγκατάλειψη από την Πολιτεία δεν αποτελεί μόνο πολιτική αναλγησία ή ανικανότητα, αλλά πολιτική δολοφονία των νησιών μας.
