Δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ αυτόν τον Δεκέμβρη. Φταίει το ξερό μας το κεφάλι ή ο Θεός που μας μισεί; Είναι μια από τις απορίες που εγείρει η υπόθεση Χαϊκάλη – και όποιος θέλει να καταλάβει, καταλαβαίνει. Αλλά υπάρχουν και άλλες απορίες για τις οποίες το πρώτο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι πρέπει να διευκρινισθούν επειγόντως.
Ο οχετός που άνοιξε η καταγγελία του συγκεκριμένου βουλευτή και του αρχηγού του, πρέπει να κλείσει αμέσως και να κλειστεί μέσα του και όποιος ευθύνεται, καθ’ οιονδήποτε τρόπο για την οπερέτα σκιών που παρακολουθούμε από το πρωί της Παρασκευής.
Είναι ευτύχημα, ότι ο εισαγγελικός λειτουργός που χειρίζεται αυτή την υπόθεση συγκεντρώνει όλα τα εχέγγυα ακεραιότητας και επάρκειας για τη διαλεύκανση της υπόθεσης. Ότι θα την ξεκαθαρίσει προτού ο βόρβορος αρχίζει να επεκτείνεται.
Ήδη διαφάνηκαν οι προθέσεις κάποιων να συνεργήσουν. Και γι’ αυτό έχει την αξία της η δικαίως οργισμένη καταγγελία του Σπύρου Λυκούδη εναντίον εκείνων που σπεύδουν να διατυπώσουν αδίστακτα υπαινιγμούς για όσους βουλευτές έχουν το θάρρος της γνώμης και της ψήφου τους – συμφωνεί ή όχι κανείς μαζί τους…
Μόνο η άμεση διαλεύκανση θα αποτρέψει να μολυνθεί περισσότερο η πολιτική ατμόσφαιρα και μετατραπεί σε βούρκο η πολιτική ζωή, σε αυτή την κρίσιμη και ευαίσθητη στιγμή. Μόνο τότε η εικόνα θα καθαρίσει από τη θολούρα που την περιβάλει και ο κάθε κατεργάρης θα κατευθυνθεί στον πάγκο του – μπροστά από τον οποίο θα περνάει ο πολίτης για να τον φτύνει,όπως του αξίζει.
Κανείς δεν μπορεί να πάρει όρκο για κανέναν. Αλλά με όσα στοιχεία (;) και ισχυρισμούς έχουμε υπόψη μέχρι στιγμής μπορούν να γίνουν κάποια σχόλια.
-Κατ αρχήν η έξωθεν μαρτυρία για τον καταγγέλλοντα μας υποχρεώνει να είμαστε κουμπωμένοι. Η παρουσίαση αυτής της υπόθεσης γίνεται από ένα πρόσωπο του οποίου οι μυθοπλαστικές καταγγελίες, σχεδόν από τοτε που μπήκε στην πολιτική, τον έχουν εκθέσει καθώς συγκρούονταν με την πραγματικότητα. Από τον καιρό που κυνηγούσε τρομοκράτες μέχρι τότε που διαπίστωσε χρηματοπιστωτικές συνομωσίες δια της μεθόδου «ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει» και ως τώρα που παρουσιάζει διαδοχικά βουλευτές του, ως στόχους για δωροδοκία – για να μην ξεχνάμε ότι η υπόθεση Χαϊκάλη δεν είναι η πρώτη αναλόγου περιεχομένου, εκ μέρους του.
-Το δεύτερο σχόλιο είναι ότι η εμφανισθείσα καταγγελία έχει ένα σενάριο, αλλά προς το παρόν δεν έχει τα τεκμήρια που θα του δώσουν την αναγκαία αληθή βάση. Είναι ένα αφήγημα που εντυπωσιάζει, αλλά δεν πείθει απαραιτήτως. Και καθώς πρόκειται για περίπτωση στην οποία ο καταγγέλλων φέρει και το βάρος της καταγγελίας, όσοι την παρουσίασαν στο κοινό, οφείλουν να την υπερασπιστούν ενώπιον της Δικαιοσύνης μέχρι κεραίας. Γιατί μέχρι στιγμής παραδείχνει απλοϊκή και χονδροειδής ως επιχείρηση τόσο σημαντική για τα πρόσωπα και πράγματα.
-Το τρίτο σχόλιο είναι ότι οι θεσμικοί παράγοντες, το πολιτικό σύστημα και η Δικαιοσύνη αλλά και τα μέσα ενημέρωσης δεν πρέπει να επιτρέψουν σε αυτή την υπόθεση, όποια τροπή και αν πάρει, να επισκιάσει την πολιτική ζωή της χώρας και να δημιουργήσει στην κοινή γνώμη ακόμη πιο αλγεινές εντυπώσεις για την πολιτική. Απαιτείται προσεκτική μελέτη λόγων και ντοκουμέντων, νηφάλια αξιολόγηση δεδομένων, έντιμη παρουσίαση συμπερασμάτων και πρωτίστως κοντά στο νου κι η γνώση: στην πολιτική τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται, ιδίως όταν εμπλέκονται αστυνομικές πρακτικές, σκοτεινά μέσα και άνομα εργαλεία.
Εν προκειμένω δεν υπάρχει ούτε «ολίγον έγκυος», ούτε «ναι μεν αλλά». Εφόσον η Δικαιοσύνη, καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι καταγγελίες ευσταθούν να πέσει αυστηρός ο πέλεκυς της τιμωρίας στους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της απόπειρας. Αν όμως όσα έχουν περιέλθει στην αρμοδιότητά της δεν μπορούν να τεκμηριώσουν τα καταγγελλόμενα, τοτε δεν πρέπει να υπάρξει κανένα έλεος της έννομης τάξης για τους πρωταγωνιστές του ανοσιουργήματος και της πολιτικής και της Δημοκρατίας..
Καθαρά πράγματα. Αν ο βουλευτής και ο αρχηγός του ξέρουν τι λένε και μπορούν να το αποδείξουν, όχι σε συνεντεύξεις τύπου αλλά στα ανακριτικά γραφεία, θα πρέπει να βρούμε επί των κεφαλών ποίων θα πέσει η λαϊκή οργή και θα τους βρούμε. Αν όμως όλα αυτά είναι επαμφοτερίζοντες συλλογισμοί και αβάσιμα συμπεράσματα πολιτικής αγυρτείας, πολύ περισσότερο μάλιστα αν πρόκειται για κατασκευασμένα «στοιχεία» πρέπει εκτός από τον ποινικό κολασμό να υποστούν τη μόνιμη τιμωρία της λαϊκής περιφρόνησης και της αποβολής από το δημόσιο βίο.
Μπορεί αυτή η ιστορία να πυρπολεί την πολιτική σκηνή. Μέχρι στιγμής όμως, βλέπουμε μόνο τον καπνό – που όζει… Και από τα συμφραζόμενα των ρόλων και των επιδιώξεων καθόλου δεν προκύπτει ότι όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά..
Πηγή: thetoc.gr
