Πολλά από αυτά με τα οποία καταπιανόμαστε καθημερινά στο χώρο της ενημέρωσης δεν μας προσφέρουν πάντα γεύση χαράς. Άλλα πάλι, μας περνούν απαρατήρητα ή έστω μας αφήνουν ένα συναίσθημα ουδετερότητας. Υπάρχουν όμως κι εκείνα για τα οποία πραγματικά χαίρεσαι που έχεις την ευκαιρία να γνωρίσεις και να ωφεληθείς από την επαφή μαζί τους. Τέτοια είναι τα πρόσωπα που μιλούν κατευθείαν στην καρδιά σου…
Πριν από λίγες μέρες είχαμε την χαρά και την τιμή να συνομιλήσουμε με έναν άνθρωπο από το χώρο της Εκκλησίας, που υπηρετεί το σκοπό της στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, την εκκλησία των Αγίων Αναργύρων, Ταξιάρχη και Αγίου Γερασίμου στο Green Port L.I. New York. Ο λόγος για τον Πατέρα Γεράσιμο το Μπάλλα…
Οι συναντήσεις μας χωρίστηκαν σε δύο τμήματα. Η πρώτη ήταν σε εξωτερικό χώρο στο Αργοστόλι και η δεύτερη στο στούντιο του Ionian galaxy 90,8. Η πρώτη ήταν μια αρχική γνωριμία και η δεύτερη η ευκαιρία να ακούσει και να μάθει ο κόσμος πράγματα όχι μόνο χρήσιμα να τα γνωρίζει, αλλά και διδακτικά.
«Η Αμερική ήταν πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου», απαντά στην ερώτηση γιατί επέλεξε να φύγει και να εγκατασταθεί εκεί μόνιμα, αφού πρώτα όμως ολοκλήρωσε την 27 μηνών στρατιωτική του θητεία στο ναυτικό και ασχολήθηκε με το επάγγελμα του ναυτικού για κάποιο διάστημα. Σε ένα από αυτά τα ταξίδια ήταν που αποφάσισε να μη γυρίσει στην Ελλάδα και να ξεκινήσει μια νέα ζωή στην Αμερική.
Φυσικά τίποτα δεν ήταν εύκολο στην αρχή. Πολλά και διαφορετικά επαγγέλματα άλλαξε μέχρι να κατασταλάξει κάπου. Πολλές και δύσκολες στιγμές πέρασε μέχρι να βρει το βηματισμό του. Είχε όμως συμπαραστάτη ζωής τη σύζυγό του, την κυρία Κυριακή.
Γνωρίστηκαν στην Ελλάδα και ένωσαν τις ζωές του για πάντα στην Αμερική, φέρνοντας στο κόσμο τρία παιδιά. «Μαζί σε χαρές και σε λύπες», τονίζει σε κάποια φάση της κουβέντας, ενώ γίνεται φανερή η συγκίνησή του. Το ίδιο συμβαίνει και όταν μιλά για τα έξι εγγόνια του, που έχει τη χαρά να τα βλέπει να μεγαλώνουν στις ευτυχισμένες οικογένειες που έχουν δημιουργήσει τα παιδιά του.
Η συζήτηση έρχεται αυθόρμητα στην απόφασή του να γίνει κληρικός. «Το ήθελα από μικρός», λέει αρχικά και συνεχίζει «είχα πάντα πολύ καλή σχέση με την εκκλησία, πέρασα πολλά και η απόφασή μου ήταν συνειδητή. Έγινα κληρικός στα 57 μου χρόνια. Σε αυτήν την ηλικία είχα ζήσει, είχα δημιουργήσει οικογένεια και ένιωσα ότι ήμουν έτοιμος να αφιερώσω τη ζωή μου στο Θεό και το συνάνθρωπο».
Ο Πατέρας Γεράσιμος απαντά και σε σχετική ερώτηση για τους Κεφαλλονίτικους Συλλόγους της Αμερικής, με αφορμή τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας το τελευταίο διάστημα, κυρίως μετά τη συναυλία της Χορωδίας και Μαντολινάτας Αργοστολίου στην Αμερική. «Εγώ επιθυμώ την καλή συνεργασία μεταξύ όλων των Συλλόγων και αυτό θα επιδιώξω με την πρώτη ευκαιρία», υπογραμμίζει, παρόλο που γίνεται προσπάθεια για την εκμαίευση περισσότερων στοιχείων. «Στόχος μας πρέπει να είναι να κρατήσουμε ζωντανό το στοιχείο της Κεφαλονιάς και της Ελλάδας στην Αμερική και αυτό θα γίνει μόνο με τη συνεργασία μεταξύ μας» λέει και κλείνει εκεί το θέμα.
Άλλο ένα σημαντικό ερώτημα αφορούσε στη σχέση του με τον γνωστό πια σε όλους μας Ελληνοαμερικάνο επιχειρηματία Ευάγγελο Γερασίμου. «Γνωριστήκαμε το 1996. Εγώ τότε ήμουν ψάλτης στους Αγίους Αναργύρους. Στην πορεία γίναμε φίλοι και έκτοτε διατηρούμε πολύ καλή φιλία. Ο Βαγγέλης βοηθά πολύ την εκκλησία, όπως και αρκετές οικογένειες που αντιμετωπίζουν προβλήματα» απαντά και σχολιάζει στην πορεία «Όταν έμαθα για το συμβάν με την εξέδρα στην Αγία Ευφημία, δεν το πίστευα. Είμαι πεπεισμένος πως ήταν απλώς μια κακή στιγμή».
Προς το τέλος της κουβέντας μας, ο Πατέρας Γεράσιμος μίλησε για τους νέους της Κεφαλονιάς, μετά από σχετικό ερώτημα. «Προχθές λειτούργησα στον Άγιο Σπυρίδωνα και μετά λύπης μου διαπίστωσα ότι ο νεώτερος εκεί μέσα ήταν πενήντα χρονών. Αυτό μου δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά στο θεσμό της οικογένειας στην Ελλάδα γενικά. Οι νέοι παραδειγματίζονται από το περιβάλλον τους και αυτό πρέπει να το λάβουν υπόψη τους οι γονείς», λέει με νόημα και συμπληρώνει «δυστυχώς είμαι απογοητευμένος με την πλειοψηφία της νεολαίας στην Ελλάδα. Φυσικά δεν φταίνε οι νέοι για κάποια πράγματα, αλλά το αποτέλεσμα πάντα μετράει και είναι κρίμα να βλέπω νέα παιδιά να αναλώνονται και να χάνουν το δρόμο τους».
«Όταν αγαπάς δεν πληγώνεις», ήταν η απάντηση όταν του ζητήθηκε να κλείσει με μια φράση. «Αυτό οφείλουμε να το διατηρούμε και για να είμαστε αγαπημένοι μεταξύ μας και για να βελτιώνουμε τον εαυτό μας κάθε μέρα που περνά» πρόσθεσε χαμογελώντας και στέλνοντας μήνυμα σε πολλούς αποδέκτες.
Όσο για εμάς; Με χαρά ήμασταν ένας από τους πολλούς, ίσως και από τους πιο τυχερούς, αποδέκτες του μηνύματός του. Βλέπετε η αμεσότητα είναι συνήθως ένα μεγάλο προσόν στην επικοινωνία..
