Το Birch Coffee στη Νέα Υόρκη θυμίζει το αρχετυπικό hip café: επένδυση με τούβλα, σκούρο βερνίκι στα ξύλινα στοιχεία, ιδιαίτεροι φωτισμοί και βιβλία σε εντοιχισμένα ράφια. Ωστόσο τα laptop δεν είναι πανταχού παρόντα, το wifi είναι διαθέσιμο μόνο μετά τις 17:00 τις καθημερινές και δεν υπάρχουν παντού πρίζες.

Και τι μπορείς να κάνεις εκεί δηλαδή όσο πίνεις τον latte σου αν όχι να χαζεύεις/δουλεύεις στο κινητό ή οποιαδήποτε άλλη ηλεκτρονική συσκευή σου; Δίπλα από το ταμείο υπαρχει ένας ασπρόμαυρος πίνακας που ενθαρρύνει τους πελάτες να τοποθετήσουν μία από τις πλαστικοποιημένες κάρτες στο τραπέζι τους και να πιάσουν συζήτηση με τους ανθρώπους γύρω τους. Οι κάρτες υποδεικνύουν θέματα συζητήσεως όπως:

Μίλησε μου σχετικά με…κάποιο βιβλίο που θα έπρεπε να διαβάσω και θα μου αλλάξει την ζωή.

Σαφώς η φιλική αυτή προσέγγιση δεν έχει απήχηση σε όλους, ιδίως εκείνους που είναι δύσθυμοι πριν καταναλώσουν τον πρώτο καφέ της ημέρας. Τα σχόλια των επισκεπτών στο Yelp και το Foursquare είναι ανάμεικτα. Κάποιοι χαρακτήρισαν αυτή την γλυκερή φιλικότητα ως κάτι τρομακτικό. Κάποιος έγραψε “Παράξενη φάση αυτές οι κάρτες για την έναρξη συζητήσεων στα τραπέζια αλλά σερβίρουν υπέροχο flat white!”

Πώς να μιλάς σε αγνώστους στα καφέ, αντί να κοιτάς νευρικά την οθόνη του κινητού σου Ωστόσο αυτές οι κάρτες είναι ένας τρόπος προκειμένου τα café να αντιμετωπίσουν την έλλειψη κουβέντας που συνόδευσε την έλευση της ψηφιακής εποχή. Αντί για εφημερίδες και βιβλία σήμερα συναντάμε μια θάλασσα οθόνων που λούζουν με γαλάζιο φως τα πρόσωπα των θαμώνων. “Πιστεύουμε ότι τα καφενεία δημιουργήθηκαν ως εστίες επαφής, επικοινωνίας και για να γνωρίζει κανείς καινούργιους ανθρώπους” λέει ο συνιδιοκτήτης του Birch Coffee Jeremy Lyman. “

Όταν όλοι είναι απορροφημένοι στο laptop τους αυτό δεν συμβαίνει. Προσπαθούμε να εισάγουμε καινούς τρόπους ώστε οι άνθρωποι να βγάλουν για λίγο τις πανοπλίες τους.»Οι ερωτήσεις προσφέρουν αθώες ευκαιρίες για να σπάσει κανείς τον πάγο και οι ιδιοκτήτες λένε ότι έχουν ακούσει γλυκιές ιστορίες για πελάτες που άρχισαν να βγαίνουν αφού έπιασαν την κουβέντα με τον τρόπο αυτό.

Οι καρτούλες αυτές υποδεικνύουν επίσης με πολλούς διαφορετικούς τρόπους ότι το wifi είναι μια πληγή για τους ιδιοκτήτες των café. “Τα μόνα αρνητικά σχόλια που έχουμε λάβει ποτέ πάντα έχουν να κάνουν με το wifi.” λέει ο Lyman, “παραπονιούνται για την σύνδεση ή την έλλειψη πρίζας.” Όταν άνοιξε το Birch πριν από ενάμιση χρόνο, και πριν την εφαρμογή της νέας τους πολιτικής για το wifi, οι κάρτες ήταν ένας τρόπος να πειστούν οι πελάτες να μοιραστούν το τραπέζι τους. “Προσφέραμε μια ώρα ελέυθερου wifi με κάθε αγορά και λέγαμε ότι αν μοιραστείς το τραπέζιι σου με κάποιον άλλο έχεις μία επιπλέον ώρα.” Την περίοδο εκείνη οι κάρτες έγραφαν “Ας ταξιδέψουμε μαζί στον παγκόσμιο ιστό” ή “Έλα να σερφάρουμε”. Δεν είχαν όμως μεγάλη επιτυχία κι έτσι προέκυψε η περιορισμένη διαθεσιμότητα wifi.

To Birch είναι μόνο ένα από τα πολλά παραδείγματα του πως λιγότερο Internet μεταφράζεται σε μεγαλύτερα εσοδα παρά την αρχική αίσθηση ότι θα συμβεί το αντίθετο. Από το Λος Άντζελες ως το Μπρούκλυν, ακόμα και στον τεχνολογικό παράδεισο του Πάλο Άλτο, πολλά café βάζουν χρονικά όρια στην χρήση του wifi, περιορίζουν τους χρήστες υπολογιστή σε συγκεκριμένες θέσεις ή ακόμα φτάνουν στο σημείο να καλύψουν τις πρίζες για να αποθαρρύνουν εκείνους που σκοπεύουν να «κατασκηνώσουν» ή να χρησιμοποιήσουν το κατάστημα ως αυτοσχέδιο γραφείο, αλλιώς γνωστό ως “coffice”.

Πώς να μιλάς σε αγνώστους στα καφέ, αντί να κοιτάς νευρικά την οθόνη του κινητού σου Σε ένα café στο Βερμόντ η ιδιοκτήτρια Jodi Whalen απαγόρευσε όλων των ειδών τις οθόνες. Όταν άρχισε να προσφέρει απεριόριστο internet οι πελάτες περνούσαν όλη την ημέρα τους εκεί. Όπως δήλωσε η ίδια: “Χάναμε συνεχώς χρήματα.” Για πολλούς ιδιοκτήτες τα έσοδα προέρχονται από τα γεύματα κι όχι από τους καφέδες, οπότε εκτός κι αν οι μόνιμα συνδεδεμένοι πελάτες παραγγέλνουν ένα σάντουιτς κάθε μισή ώρα, τα καταστήματα αυτά δεν βγάζουν όσα χρήματα θα μπορούσαν.

Η απαγόρευση των laptop αύξησε τα έσοδα της Whalen και είχε το πρόσθετο πλεονέκτημα του να εξαλείψει τα ζόμπι που κοιτούσαν αέναα την οθόνη τους. Φυσικά οι φλύαρες κάρτες του Birch Coffee δεν είναι για όλους. Μπορεί απλά να θέλεις να πιεις τον καπουτσίνο σου και να μην δίνεις δεκάρα για το ποιο τραγούδι θα επέλεγε ο απέναντι σου για μουσική επένδυση της ζωής του. Αλλά το να κάνεις ένα διάλειμμα από την οθόνη σου που και που δεν είναι καθόλου κακή ιδέα.

Πηγή: www.lifo.gr