Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Το παρόν νομοσχέδιο έρχεται προς συζήτηση στην πιο κρίσιμη μεταπολιτευτική στιγμή και χτυπάει κατευθείαν στο κέντρο του μεγάλου οικονομικού προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα μας.

Διότι σε τελευταία ανάλυση το ελληνικό πρόβλημα κατ’ εξοχήν οφείλεται στην έλλειψη ανταγωνιστικότητας, γιατί από αυτήν την έλλειψη  εκπορεύονται οι πολλές στρεβλώσεις της οικονομίας και της πολιτικής μας.

   Είτε το θέλουμε είτε όχι ζούμε σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία. Οι επιμέρους εθνικές, περιφερειακές και πολύ περισσότερο οι τοπικές οικονομίες είναι αλληλένδετες και αλληλεξαρτημένες.

Η όποια εθνική οικονομία αναπτύσσεται, λειτουργεί ως τμήμα ενός παγκόσμιου γίγνεσθαι. Ως εκ τούτου, ο διεθνής ανταγωνισμός είναι αναπόφευκτός, είναι μοιραίος και το βιώνουμε καθημερινά υφιστάμενοι τις επιπτώσεις του.

   Οι μεγάλες οικονομικές δυνάμεις, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Αμερική, η Κίνα, η Ινδία, η Ιαπωνία, η Βραζιλία, οι μεγάλες εταιρείες στη βάση της στρατηγικής τους έχουν την ανταγωνιστικότητα με όλες τις παραμέτρους που η έννοια αυτή περικλείει. Ο μεταξύ μας ανταγωνισμός είναι ένας σύγχρονος ακήρυχτος πόλεμος. Το ελληνικό δράμα, το δράμα του ευρωπαϊκού νότου είναι  μια συνέπεια του ανελέητου διεθνούς ανταγωνισμού. Το πρόβλημα είναι ευρύτερο και απείρως σπουδαιότερο και βρίσκεται στην καρδιά της ευρωπαϊκής αντοχής. Για το λόγο αυτό το Σύμφωνο για το ευρώ και οι μηχανισμοί στήριξης της Ένωσης έχουν ως στόχο την επιβίωση της ίδιας της ευρωπαϊκής οικονομίας. Πρέπει και η Ελλάδα και η Ένωση να σταθούμε όρθιοι στο διεθνές ρινγκ. Βέβαια, το που θα οδηγήσει εν τέλει την τοπική και παγκόσμια κοινωνία, αυτός ο ξέφρενος ανταγωνισμός είναι ένα άλλο ζήτημα για το οποίο πιστεύω πως καμία απάντηση δεν είναι πειστική.

   Ας σκεφτούμε το εξής απλό: Ο διεθνής ανταγωνισμός, η αδηφάγος ορμή για επικράτηση, έθεσε την πυρηνική ενέργεια στην υπηρεσία των οικονομικών συμφερόντων.

Το οικονομικό θαύμα της Ιαπωνίας πολύ κυνικά μας υπενθύμισε, που μπορεί να οδηγηθεί η ανθρώπινη κοινωνία. Όμως, η Ελλάδα, όπως κάθε χώρα που βρίσκεται στην τρομερή αυτή δίνη, πρέπει να επιβιώσει. Δεν μπορούμε να κλείσουμε μάτια και αυτιά, να χώσουμε το κεφάλι στην άμμο, για να αποφύγουμε το πρόβλημα. Αν η θάλασσα έχει τρικυμία, δεν θα βυθίσουμε το πλοίο. Έχουμε χρέος να το σώσουμε και αισιοδοξώ πως στο τέλος θα τα καταφέρουμε.

   Η χώρα μας στην εξαετία 2004 -2010 κατρακύλησε πάνω από τριάντα θέσεις στη διεθνή κλίμακα ανταγωνιστικότητας. Βλέπουμε για άλλη μια φορά πως η οικονομική κατάρρευση συμβάδισε με την αλματώδη ανταγωνιστική υποχώρηση. Αν θέλουμε η πατρίδα να σωθεί, δεν αρκεί να κόβουμε μισθούς και συντάξεις. Δεν αρκεί να περιορίζουμε τις σπατάλες. Πρέπει να καταστήσουμε την εθνική μας οικονομία ανταγωνιστική, στο πλαίσιο μιας ευρωπαϊκής ανταγωνιστικής οικονομίας.

   Οφείλω αβίαστα να ομολογήσω πως αυτό το νομοσχέδιο είναι αναγκαίο και ορθό. Η λειτουργία της Επιτροπής Ανταγωνισμού, παρόλο που η δημιουργία της υπήρξε ένα θετικό πρώτο βήμα, παρουσίασε πολλά και γνωστά προβλήματα, με συνέπεια να μην προσφέρει αυτά που περίμεναν η πολιτεία και η οικονομία.

Με το παρόν νομοσχέδιο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ενισχύεται η ανεξαρτησία της Επιτροπής Ανταγωνισμού.

• Με τη μείωση του αριθμού των μελών της για ευελιξία και ταχύτητα.
• Με την αλλαγή του τρόπου διορισμού των μελών της, αφού πρόεδρος και αντιπρόεδρος να επιλέγονται από τη διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής.
• Με την αναμόρφωση της διάρκειας της θητείας των μελών της.
• Με την πρόβλεψη κωλυμάτων και ασυμβιβάστων για όλα τα μέλη της Επιτροπής.
• Με τη λειτουργική διαφάνεια και τη δημιουργία για πρώτη φορά πειθαρχικού συμβουλίου για τα μέλη της Επιτροπής.
• Με τη διασφάλιση της αντικειμενικότητας και την καθιέρωση συστήματος μοριοδότησης.

Επίσης βελτιώνεται η αποτελεσματικότητα της Επιτροπής.

• Με την αύξηση του ρυθμού, της ταχύτητας και την  απλοπίηση των διαδικασιών στις εργασίες της.
• Με την ευελιξία στη λειτουργία της.

Σωστά, λοιπόν, έρχεται και νομίζω πως τυχαίνει μιας γενικότερης αποδοχής. Γι’ αυτό το λόγο αξίζουν συγχαρητήρια στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου και στους συνεργάτες της, ιδιαίτερα για την πληρότητα του νομοσχεδίου.

  Όμως, εξίσου  αβίαστα οφείλω να σας πω, κύριε Υπουργέ, πως το νομοσχέδιο από μόνο του δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα ανταγωνιστικότητας. Το μεγάλο δημόσιο έλλειμμα του κράτους μας είναι η αδυναμία εφαρμογής των νόμων. Έχουμε πολλούς νόμους και διατάγματα, που δυστυχώς δεν εφαρμόζονται από την αδύναμη και ίσως απρόθυμη δημόσια διοίκηση. Μια δημόσια διοίκηση που υπολειτουργεί και σε αρκετές περιπτώσεις λειτουργεί ως τροχοπέδη.

   Σωστά, λοιπόν, ενισχύουμε την Επιτροπή Ανταγωνισμού, αλλά το πρόβλημα, όπως με όλους τους νόμους, είναι πότε θα δει η κοινωνία χειροπιαστά παραδείγματα εφαρμογής των νόμων, που θα σηματοδοτούν την αλλαγή νοοτροπίας.

Με αυτές τις σκέψεις, είναι προφανές ότι ψηφίζω ο παρόν νομοσχέδιο, γιατί κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, είναι αναγκαίο, μπορεί να βάλει κανόνες και θα συμβάλλει στην ανάκαμψη της ανταγωνιστικότητας, της ανάπτυξης και εν τέλει της εθνικής μας οικονομίας.

 Ευχαριστώ.