Ο κόσμος μας επεκτείνεται, ενώ ουσιαστικά λιγοστεύει καθώς «μικραίνει» με την ταχύτητα της τεχνολογίας, διαστέλλεται με την ανθρώπινη σκέψη και την ανθρώπινη συνείδηση. Φαίνεται πλέον πως δεν υπάρχει γη να εξερευνήσουμε, να κατακτήσουμε. Όπως λέει και ο Αμερικανός «περιθωριακός» Ποιητής Γκρέκορι Κόρσο:
«Ο εξαίσιος ανθρώπινος νους έχει πάει στη σελήνη πολύ καιρό πριν!- εμείς οι ίδιοι είμαστε οι δικοί μας πύραυλοι, και όσο πιο μεγάλος είναι ο πύραυλος τόσο περισσότερο βαστάει το ταξίδι, όσο πιο πλατιά απλώνεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος, τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα να γνωρίσουμε, να απολαύσουμε τις περιπέτειες μας, τις ελπίδες μας, τα όνειρα μας. Βεβαίως πρέπει όλοι να ζούμε, αλλά αυτό που μετράει είναι το πώς να ζούμε με αξιοπρέπεια». Σκεφθείτε λοιπόν πόσο δύσκολη θα ήταν η ζωή, αλλά και ο θάνατος χωρίς τους ποιητές!
Χωρίς την ποίηση η πραγματικότητα θα ήταν ένα τεράστιο κενό.
Κώστα Ευαγγελάτε, ο χρυσός θόλος των πραγμάτων είναι το τελειοθέν πνεύμα.
Είναι αναγκαίο να θέτεις αινίγματα στη σκέψη.
Η σκέψη πάντοτε προτείνει λύσεις.
Η ψυχή του ποιητή απαγγέλλει φως στο μέγα ποίημα που είναι το ανθρώπινο σώμα.
Όλα αυτά ήρθαν στο μυαλό μου όταν διάβασα τα πιο ωραία ποιήματα σου Έλληνα ποιητή. Σε αποκαλώ Έλληνα με τη βαθιά έννοια της λέξης γιατί ένας λαός με ευγενικά και πνευματικά φωτισμένα γονίδια συνέχεια βγάζει εκλεπτισμένους καλλιτέχνες και διανοητές.
Το «είναι» σου έχει ταυτιστεί με την ποιητική και εικαστική έκφραση σου.
Το μάτι βλέπει λιγότερα από όσα εκφράζει η γλώσσα.
Η γλώσσα λέει λιγότερα από όσα σκέπτεται το μυαλό.
Οι ποιητές έχουν ανάγκη να συνομιλούν με τους άλλους.
Η απόλυτη σιωπή είναι επικίνδυνη.
Αναπόφευκτα οι λέξεις είναι η μελωδία της ζωής.
Οι λέξεις είναι όλα τα υπόλοιπα του κόσμου.
Έτσι ο ποιητής μοιάζει με ένα φασιανό που χάνεται στους θάμνους…
Κώστα Ευαγγελάτε, νομίζω πως ζεις μόνο μέσα στη ζωγραφική, στην ποίηση, γενικά ζεις βουτηγμένος στην τέχνη.
Χωρίς αμφιβολία αυτό ισχύει αφού όλη σου η ζωή είναι ελεύθερη και αφοσιωμένη απόλυτα στην τέχνη.
Μας λες για τον καλλιτέχνη στο συνθετικό ποίημα σου «Εγκάρσια Πτήση» :
….
γράφει με φως /
φωτογραφίζει ταξίδια ψυχής /
ο ζωγράφος
ανάβει με το αίμα του το σύμπαν /
ζωγραφίζει
την αυτόματη ροή των αισθημάτων /
σκιαγραφεί
τις νοητές ευθείες
των σωμάτων._
Έτσι η ποίηση είναι και ένα είδος υγείας, όπως είναι και απάντηση στην καθημερινή αναγκαιότητα να κατανοήσουμε τον κόσμο σωστά.
Κώστα Ευαγγελάτε, όταν γράφουμε, δεν κάνουμε τίποτε άλλο, μόνο βάζουμε τάξη στο χάος. Και κάτι άλλο. ..Μήπως ο άνθρωπος είναι μια έννοια φανταστική ή μάλλον μήπως ο τέλειος άνθρωπος υπάρχει και ορίζεται μόνο στη σφαίρα της φαντασίας; Πάντως αν και επικρατεί τεράστιος θόρυβος γύρω, η φωνή του ποιητή ακούγεται καθαρά, σαν ροή φωτός της χαραυγής.
Συμπερασματικά ενστερνίζομαι ότι ο ποιητής στις κρίσιμες μέρες μας πρέπει να είναι διαφορετικός από τον ποιητή που ξέραμε. Δεν μπορεί να είναι κάποιος που κάνει διάκριση μόνο μεταξύ καρδιάς και ψυχής, σάρκας και πνεύματος, ομορφιάς και ασχήμιας, αλήθειας και ψευτιάς. Ο ποιητής σήμερα ντύνοντας με λέξεις τη σιωπή και τη μοναξιά του παραμένει απλά ένας άνθρωπος που νοιώθει, ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά φύλακας της ανθρώπινης συνείδησης και που όταν βιολογικά πεθάνει κάποιος άλλος ποιητής θα πάρει τη βάρδια του για να τελειοποιηθεί αυτή η συνείδηση ακόμη περισσότερο, για να γίνει άνθρωπος ακόμη περισσότερο και η ζωή πιο ολοκληρωμένη.
ALUSH AVDULI.
Ο Αλούς Αβντουλί είναι γνωστός Αλβανός λογοτέχνης, συγγραφέας και μεταφραστής νεοελληνικής ποίησης.
Έχει μεταφράσει ποιήματα του Τάσου Λειβαδίτη, του Νίκου Καρούζου, της Κατερίνας Γώγου, της Κικής Δημουλά κ.α. Μετέφρασε και δημοσίευσε επίσης το ποίημα «Το Δωμάτιο» του Κώστα Ευαγγελάτου από τη συγκεντρωτική έκδοση «Αλέα Προσομοίων», εκδ. Απόπειρα και έχει μιλήσει κριτικά για το έργο του.
