Είμαι αισιόδοξος για την οικονομική πορεία της χώρας, όχι επειδή είμαι αισιόδοξος εκ φύσεως ή επειδή η ανάπτυξη της χώρας πρέπει είναι μονόδρομος, αλλά επειδή όλες οι ενδείξεις τείνουν προς αυτή την κατεύθυνση.
Ας ξεκινήσουμε όμως με μία παραδοχή: Οι πρωτόγνωρες θυσίες που έχουμε κάνει, δεν πήγαν όλες χαμένες. Από το 2009 έως και το 2015, οι κρατικές δαπάνες μειώθηκαν από 80 δις σε 56 δις και αντιστοίχως το κρατικό έλλειμμα από 14.7 σε 4.5%!
Οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων τους τελευταίους δύο μήνες μειώθηκαν από το 11% στο 8.6% και να φανταστεί κανείς ότι οι αποδόσεις κρατικών ομολόγων χωρών, όπως είναι η Ρωσία και η Τουρκία, είναι υψηλότερες από τις αντίστοιχες των ελληνικών! Δηλαδή οι αγορές θεωρούν πιο πιθανό να κάνουν στάση πληρωμών η Τουρκία ή η Ρωσία παρά η Ελλάδα! Βλέπεις… η Ελλάδα είναι και η μοναδική χώρα του ευρώ που χρηματιστηριακά ανήκει στις αναδυόμενες αγορές!
Η αξιολόγηση εφαρμογής του μνημονίου θα ολοκληρωθεί πριν το Πάσχα, καθώς οι «κόκκινες γραμμές» και ο καταστροφικός λαϊκισμός έδωσαν τη θέση τους στον ρεαλισμό. Περαίωση όμως της αξιολόγησης δεν σημαίνει μόνο άμεση αναβάθμιση της «πιστοληπτικής» ικανότητας της χώρας από τους οίκους αξιολόγησης, αλλά και ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, με φυσική συνέπεια την έξοδο των τραπεζών από τον ΕLΑ.
Η αναβάθμιση της «πιστοληπτικής» ικανότητας της χώρας σίγουρα θα αναθερμάνει και την επενδυτική δραστηριότητα, τουλάχιστον στο ελληνικό Χρηματιστήριο, και θα σημάνει περαιτέρω μείωση των spreads των ελληνικών ομολόγων.
Η τακτοποίηση των κόκκινων δανείων, που ουσιαστικά έχει αρχίσει, θα βάλει σε τάξη τα λογιστικά των τραπεζών και ίσως τις βοηθήσει να κερδίσουν ξανά την εμπιστοσύνη των καταθετών. Ειρήσθω εν παρόδω, οι τράπεζες, το 2007 είχαν μόλις 4.5% μη εξυπηρετούμενα δάνεια, ενώ το 2015 έφθασαν στο 42%, και αυτό χάρη στον περίφημο νόμο Κατσέλη, ο οποίος δημιούργησε στρατό μπαταχτσήδων. (Τα κόκκινα δάνεια έπρεπε να ακολουθούν τον ρυθμό της ύφεσης, ο οποίος σωρευτικά είναι 25%)
Τέλος, ο κύριος Σόιμπλε φαίνεται ότι έχει βρει στο πρόσωπο του κυρίου Τσίπρα έναν απρόσμενο πολιτικό, έτοιμο να ικανοποιήσει τις δικές του αυστηρές δημοσιονομικές απαιτήσεις. Αν όντως ισχύει αυτό, σίγουρα θα συναινέσει στη διευθέτηση του ελληνικού χρέους και τότε η αισιοδοξία μου θα αποδειχθεί πλήρως λελογισμένη!
Σημείωση
Για να λειτουργήσει όμως το σενάριο που προανέφερα, θα πρέπει να ξεκινήσει και η αναδιάρθρωση του κράτους, που ακόμη δεν φαίνεται… Γιατί έθνος έχουμε, χώρα έχουμε, κράτος δεν έχουμε! Παρ’ όλα αυτά, όσοι επιδιώκουν την «ασύντακτη» πτώση της κυβέρνησης, ίσως να μην αντιλαμβάνονται ότι αυτό ισοδυναμεί και με «ασύντακτη» διάλυση της οικονομίας.
