Μόλις εφάνη ο ψηφοφόρος, η κάλπη αίφνης τον ρωτά: Εσένα κάπου σε έχω ξαναδεί.

Μα πρόσφατα είχα έρθει.

Γιατί είχες έλθει; τον ρωτά με απορία η κάλπη.

Μα για να διώξω την Τρόϊκα και το μνημόνιο…

Και αφού τα έδιωξες τώρα πάλι τι ζητάς;

Μα να διώξω τους θεσμούς και τη συμφωνία…

Και η κάλπη τότε μέσα της συλλογίζεται: Είδες για να είμαι εγώ θηλυκιά; Εδόθε σε σέρνει το βελέσι Έλληνα ψηφοφόρε μασχαρά έτσι σ’ αρέσει…

Και τότε στα διαθλαστικά πλατό των αυτιών του ψηφοφόρου ηχεί της απορίας της κάλπης ο Βηξ που έλεγε. Δεν φταίει το δικό μου το βελέσι, αυτό της Μέρκελ φταίει, που είναι κατά παρέκκλιση ασυμβαθές και ασύμμετρο και κατά κανόνα ασύμβατο με το ήθος και την ιστορία μας, εδώ στον τόπο μας που γεννήθηκε η δημοκρατία.

Καλώς τα δεχόμαστε.