Του ΑΝΔΡΕΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΤΟΥ
Με τους δυο πολιτικούς αρχηγούς , τον Αλέξη Τσιπρα και τον Βαγγελη Μειμαρακη , να υπόσχονται , την εφαρμογή των μέτρων του μνημονίου , η επόμενη μέρα στην Ελλάδα αρχίζει και μοιάζει, με ότι ίσχυε στην Πορτογαλία και την Ιρλανδία πριν τρία -τέσσερα χρόνια .
Όταν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση ,σ αυτές τις χώρες διαπίστωσαν πως για να βγει η χώρα τους από την οικονομική κρίση και από τα μνημόνια , έπρεπε να συμφωνήσουν σ ένα σκληρό πρόγραμμα λιτότητας . Το έκαναν , βγήκαν από τα μνημόνια και τώρα πορεύονται ως κανονικές χώρες , στα πρόγραμμα τους , και δανείζονται από τις αγορές και όχι από τους εταίρους τους.
Το έκαναν με πολιτικό κόστος , το έκαναν γιατί γνώριζαν πως μόνο έτσι, θα μπορούσε και ο λαός τους , να συναινέσει σε μια τέτοια προσπάθεια .
Στη χώρα μας , έγινε το αντίθετο και είχαμε αντίθετα αποτελέσματα. Φτάσαμε αισίως στο τρίτο μνημόνιο .
Γιατί απλά η συναίνεση ήταν λέξη άγνωστη.
Δοκιμάστηκε το ΠΑΣΟΚ στην εφαρμογή του προγράμματος ,αλλά απέτυχε, γιατί απέναντι του είχε τον αντιμνημονιακό Σαμαρά, δοκιμάστηκε ο Σαμαράς και απέτυχε γιατί απέναντι του είχε έναν ακόμα πιο σκληρό αντιμνημονιακό,τον Αλέξη Τσιπρα. Δοκιμάστηκε ο Τσιπρας και απέτυχε γιατί απέναντι του είχε τις υποσχέσεις του και το ένα τρίτο του κόμματος του .
Τώρα έχουν αντιληφθεί , σχεδόν όλοι , πως κάνεις δεν μπορεί μόνος του, να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια και τη μιζέρια . Κάνεις δεν μπορεί να πάρει μόνος του το βραβείο , γιατί κάνεις δεν είναι άμοιρος ευθυνών.
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ
Για πρώτη φορά σ αυτή την προεκλογική περίοδο ,από το 2010 , τα δυο μεγάλα κόμματα είχαν τόση ταύτιση στην πολιτική τους ,άσχετα με το τι έλεγαν δημόσια οι δυο αρχηγοί .Για πρώτη φορά οι συζητήσεις είχαν αντικείμενο μετεκλογικές συνεργασίες και όχι την αυτοδυναμία του ενός η του άλλου κόμματος και για πρώτη φορά τα προεκλογικά ¨θα¨ έπιασαν πάτο.
Μέσα σ αυτό το κλίμα , το μετεκλογικό τοπίο που διαγράφεται ως κυβερνητική προοπτική , δείχνει κυβέρνηση συνεργασίας .
Του ΣΥΡΙΖΑ με το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ.
Του ΣΥΡΙΖΑ με ΑΝΕΛ – εάν επανεκλεγεί – και επαρκούν οι βουλευτές των δυο κομμάτων
Της ΝΔ με Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ .
Η της συγκρότησης κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού με ΣΥΡΙΖΑ με ΝΔ .
Αυτά είναι τα βασικά σενάρια της επόμενης μέρας , και με βάση αυτά
γνωρίζουμε τους εταίρους της νέας κυβέρνησης, όχι όμως και το κόμμα που θα αποτελέσει τον βασικό κορμό και φυσικά τον πρωθυπουργό .
Ο Σταύρος Θεοδωράκης και η Φώφη Γεννηματά έχουν δηλώσει με κάθε τρόπο και σε κάθε μέσο επικοινωνίας , την πρόθεση τους να συνεργαστούν , με το ΣΥΡΙΖΑ η με τη ΝΔ.
ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ
Αυτό όμως δεν επιλύει το βασικό πρόβλημα της χώρας , που απαιτεί συναίνεση των δυο μεγάλων κομμάτων στην εφαρμογή ενός προγράμματος , όπως έγινε στις χώρες που αναφέραμε. Γι αυτό οι ξένοι – ευρωπαίοι δανειστές και αμερικανοί – προτρέπουν τα δυο μεγάλα κόμματα να συγκυβερνήσουν. Μάλιστα επισείουν τον κίνδυνο να μην ανοίξουν το θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους , εάν δεν υπάρξει συγκυβέρνηση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.
Η δημιουργία όμως , ενός μεγάλου συνασπισμού δεν είναι εύκολη υπόθεση σε μια χώρα, που επί πέντε χρόνια έχει χωριστεί σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς , σε προδότες, μερκελιστές και αγωνιστές που έχουν …ματώσει. Το καλό κλίμα στις σχέσεις των δυο αρχηγών δεν μπορεί να κλείσει αυτό το χάσμα, καθώς μέσα στα κόμματα καιροφυλαχτούν , οι ακραίοι .
Η επόμενη μέρα μπορεί να φαίνεται εύκολη , όσον αφορά το σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης , δεν είναι καθόλου εύκολη όμως για τους πολίτες , που θα πληρώσουν το μάρμαρο , του τρίτου μνημονίου .
Και το πολιτικό κόστος , που θα φέρουν τα νέα μέτρα , μπορεί να οδηγήσει σε νέες περιπέτειες εκείνους που τόσα χρόνια το απέφευγαν και το απεύχονταν και τη χώρα σε νέες εκλογές .
