– Κύριε Καραλευθέρη, διαβάζουμε στο βιογραφικό σας ότι έχετε μακρά διαδρομή στα συνδικαλιστικά πράγματα της ΔΕΗ, όπου ο συνδικαλισμός έχει συνδεθεί και με αρνητικές δράσεις, για ένα μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Η παρουσία σας στο συνδικαλιστικό κίνημα και στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΔΕΗ, ως εκπροσώπου των εργαζομένων, τι σηματοδοτεί;
Δεν θα αρνηθώ ότι στη μέχρι σήμερα πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος υπήρξαν και φαινόμενα που λειτουργούν ενδεχομένως απωθητικά για ένα μέρος της κοινωνίας. Η ευθύνη για αυτά ασφαλώς βαρύνει τα πρόσωπα και κυρίως τους πολιτικούς και ιδεολογικούς χώρους που τα εξέθρεψαν κύρια της κεντροαριστεράς. Σε καμία όμως περίπτωση δεν μπορώ να δεχτώ ότι στον τελικό απολογισμό αυτά τα όποια αρνητικά υπερτερούν έναντι των θετικών, της αναμφισβήτητης συμβολής του συνδικαλιστικού κινήματος στη βελτίωση της ζωής των εργαζόμενων αυτής της χώρας. Σε όλη μου τη συνδικαλιστική διαδρομή προσπάθησα να υπηρετήσω έναν συνδικαλισμό «εχέφρονα», ένα συνδικαλισμό που διατηρεί την επαφή του με την πραγματικότητα και τις προτεραιότητες της κοινωνίας, χωρίς να χάνει σε τίποτε από τη μαχητικότητά του. Αυτό πιστεύω ότι σηματοδοτεί και η παρουσία μου στο συνδικαλιστικό κίνημα και στο Δ.Σ. της Δ.Ε.Η ως αιρετού εκπροσώπου των εργαζομένων: την ωριμότητα του σύγχρονου ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος.
– Εκτός από τον συνδικαλισμό, έχετε ασχοληθεί από μικρή ηλικία με τον πολιτισμό και συγκεκριμένα με τη μουσική, χορευτική και λαϊκή παράδοση του Πόντου και της Ανατολής. Μιλήστε μας λίγο γι’ αυτό.
Έχω ασχοληθεί, πάντα ερασιτεχνικά και πάντα στο πλαίσιο της αγάπης μου για τη μουσικοχορευτική παράδοση των προγόνων μου, με αρκετές πτυχές του λαϊκού μας πολιτισμού, το χορό, τη μουσική, τη συλλογή συνεντεύξεων και μαρτυρίων γερόντων της 1ης προσφυγικής γενιάς, την παραγωγή ραδιοφωνικών λαογραφικών εκπομπών, γιατί πιστεύω ότι ο λαϊκός μας πολιτισμός είναι ένα από τα πιο πολύτιμα, αλλά και τα πιο αδικημένα στοιχεία της πολιτισμικής μας ταυτότητας.
Όπως επίσης σημαντικό σημείο της διαδρομής μου είναι πως είμαι από τους πρώτους που άνοιξαν τον δρόμο της Πατρίδας. Η επαφή με τον χώρο της καταγωγής μας είναι αναζωογονητική για τον ποντιακό χώρο και ευρύτερα του προσφυγικού Ελληνισμού.
– Το ζήτημα της ενέργειας είναι πολύ κρίσιμο για την Ε.Ε. και ιδιαίτερα για τις χώρες της Κεντρικής και της Βόρειας Ευρώπης. Άλλωστε αυτό έχει αναδειχθεί εσχάτως και με την κρίση στην Ουκρανία. Ως άνθρωπος που έχετε σχέση με την ενέργεια, πώς σκοπεύετε να διαχειριστείτε το ζήτημα των υδρογονανθράκων της ελληνικής και κυπριακής επικράτειας, επ’ ωφελεία του Ελληνισμού αλλά και της ίδιας της Ε.Ε.;
Το πιο σημαντικό είναι να δώσουμε στην διεθνή κοινότητα να καταλάβει ότι ο ορυκτός πλούτος που εσχάτως ανακαλύφθηκε στην Ελλάδα δεν μπορεί να προσφερθεί ως θυσία στο βωμό των κερδών των διεθνών ενεργειακών κολοσσών, αλλά αποτελεί περιουσιακό στοιχείο του ελληνικού λαού σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη για την ευημερία του περίοδο. Και ειδικά στην ευρωπαϊκή οικογένεια να αντιληφθεί ότι το δικαίωμά της να θεωρεί τον ελληνικό ορυκτό πλούτο ως ευρωπαϊκό ενεργειακό πλούτο τελεί σε άμεση συνάρτηση με την προτεραιότητα την οποία δίνει στην περιβόητη αρχή της κοινοτικής αλληλεγγύης κατά τη λήψη κρίσιμων αποφάσεων που αφορούν και επηρεάζουν το μέλλον των Ελλήνων.
– Επειδή εκτός του πολιτισμού, ασχοληθήκατε εδώ και δεκαετίες με το ζήτημα της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολής. Τώρα η κυβέρνηση προτίθεται να φέρει προς ψήφιση ένα νομοσχέδιο, που στην ουσία θα ακυρώσει τις αναγνωρίσεις που έγιναν από την Ελληνική Βουλή τη δεκαετία του 1990. Πώς θα αντιδράσετε σ’ αυτό το νομοσχέδιο, μια που συμμετέχετε στο ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ, που είναι ο βασικός κορμός της κυβέρνησης;
Κατ’ αρχήν η συμμετοχή σε ένα πολιτικό κόμμα δεν συνεπάγεται και υποχρεωτική συμφωνία με όλες τις θέσεις και αποφάσεις του. Διαφωνώ κάθετα. Αυτό νομίζω ότι είναι ένα βασικό στοιχείο του πολιτικού μας πολιτισμού. Πέρα όμως από αυτό, πρέπει να σας πω ότι σε αντίθεση με πολλές προσφυγικές οργανώσεις, προσωπικά δε θεωρώ το συγκεκριμένο νομοσχέδιο -το οποίο πράγματι διαφοροποιεί τη γενοκτονία των Ελλήνων της Ανατολής από το Ολοκαύτωμα των Εβραίων κλπ- ως ουσιαστική απειλή για την προσπάθεια που καταβάλουμε εδώ και χρόνια για τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας. Κι αυτό διότι η προσωπική μου άποψη είναι ότι η αναγνώριση αυτή, για να έχει ουσιαστικό περιεχόμενο, θα πρέπει να είναι αυθόρμητη, ειλικρινής και θεμελιωμένη στα αδιάσειστα ιστορικά ντοκουμέντα.. Δε μου λέει τίποτε και θεωρώ ότι δεν προσφέρει κάτι στη δικαίωση της μνήμης των αθώων θυμάτων κάθε Γενοκτονίας, μια αναγνώριση που θα εκμαιεύεται χάρις στην αυστηρότητα του ποινικού νομοθέτη και θα προστατεύεται με μέτρα αστυνομικού χαρακτήρα. Δυστυχώς όμως επειδή το Κεμαλικό καθεστώς της Τουρκίας με όποια σύγχρονη μορφή του δεν αλλάζει απόψεις κρίνω και εγώ πως είναι απαραίτητη η ποινικοποίηση της άρνησης της Γενοκτονίας.
– Τι είναι για σας η Ευρώπη και η Ε.Ε. και πώς θα θέλατε να επηρεάσετε την πορεία της, σε περίπτωση που εκλεγείτε ευρωβουλευτής; Ποιές θα είναι οι προτεραιότητές σας;
Η Ευρώπη για μένα δεν είναι ούτε ένας γεωγραφικός όρος, ούτε ένα πολιτειακό πείραμα. Είναι πρώτα απ’ όλα μια κοινότητα ανθρώπων που μοιράζονται κάποιες βασικές ηθικές αξίες, αυτό που ονομάζουμε δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό. Αυτό στην πορεία κάπου το ξεχάσαμε. Η πρώτη και κύρια προτεραιότητά μου λοιπόν θα είναι αυτή: να θέσουμε για λίγο στην άκρη τα στατιστικά στοιχεία και τους ισολογισμούς και να ξαναθέσουμε στο επίκεντρο της λειτουργίας των ευρωπαϊκών θεσμών τον άνθρωπο, το σύγχρονο ευρωπαίο πολίτη και τις ηθικές και πολιτισμικές αξίες που τον ορίζουν και τον διαφοροποιούν. Είπα και αλλού πως είμαι παιδί της γενιάς του Καραμανλή. Αγωνίστηκα να μπει η χώρα στην Ευρώπη όταν κάποιοι ήθελαν να καλλιεργώ καφέ στην Νικαράγουα και να ταυτίζομαι εθνικά με τους Αδέσμευτους των τρίτων χωρών. Για αυτές τις αξίες θα συνεχίσω να παλεύω.
– Είναι σε όλους γνωστό ότι η Ε.Ε. υστερεί στον τομέα της πολιτικής ενοποίησης, κενό που ενδεχομένως να επιχειρηθεί να καλυφθεί το επόμενο διάστημα. Η πολιτική ενοποίηση αν γίνει ερήμην της Ελλάδας και της Κύπρου, θα καταστήσει τον Ελληνισμό κομπάρσο στην Ε.Ε. Εσείς, τι σκέφτεστε να πράξετε γι’ αυτό;
Αν σας πω κάποιος, είτε εγώ είτε κάποιος άλλος από τους συνυποψηφίους μου, ότι μπορεί να επηρεάσει ως άτομο τη διαφαινόμενη πορεία μετατροπής της Ε.Ε. σε ένα κλειστό κλαμπ ισχυρών, που θα λειτουργεί με βάση την αρχή των δύο ταχυτήτων, ή θα σας κοροϊδεύει ή απλά θα διασκεδάσει τις ψευδαισθήσεις του. Στην πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια αμφισβητείται έντονα ακόμη και η δυνατότητα του ίδιου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να επηρεάσει αυτήν την πορεία κόντρα στις επιθυμίες των κυβερνήσεων των ισχυρών χωρών της Ένωσης. Επομένως αυτό που μπορεί να κάνει ένας ευρωβουλευτής δεν είναι παρά να ενώσει τη φωνή του με όσες ακόμη διεκδικούν ισχυρότερο ρόλο των Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και κατ επέκταση των ευρωπαίων πολιτών που το εκλέγουν, στην πορεία διαμόρφωσης της νέας Ε.Ε.
– Τέλος, τι σκοπεύετε να πράξετε ως ευρωβουλευτής, αν εκλεγείτε, για το ζήτημα της διεθνοποίησης της γενοκτονίας των Χριστιανών της Ανατολής;
Να συνεργαστώ με όλους όσους πιστεύουν ότι η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας περνά αναπόφευκτα μέσα από την αναθεώρηση της αντίληψής που έχει για την ιστορία της και την αναγνώριση όλων των γενοκτονιών που διέπραξε σε βάρος των αυτόχθονων λαών της ανατολής. Αλλά και με όλους όσους εξακολουθούν να πιστεύουν ότι τα ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εξακολουθούν να έχουν θέση στη σύγχρονη ατζέντα της Ε.Ε. Και δόξα τω θεώ, και οι μεν και οι δε είναι ακόμη αρκετοί.
