Μόλις χθες, ο κ. Σαμαράς επιχείρησε και πάλι, με τη συμβολική δήλωση από την επίσκεψή του στο Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος -«ένα όραμα ξετυλίγεται»-, να επαναφέρει το ςuccess ςtory, την ίδια στιγμή ωστόσο κυβερνητικοί παράγοντες πίσω από τις κουίντες παραδέχονται ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει χωρίς αναδιάρθρωση χρέους (είτε με άμεση μορφή είτε με τη μορφή επιμήκυνσης και μείωσης επιτοκίων) και σε αυτή τη φάση αρκούνται να ελπίζουν ότι τα νέα μέτρα, που σίγουρα θα ζητηθούν, δεν θα είναι οριζόντιου χαρακτήρα, δηλαδή περικοπές, αλλά διαρθρωτικά, αν και το ΔΝΤ ήδη κάνει λόγο για νέα μείωση στον κατώτατο μισθό.
Τα πρόσφατα μηνύματα από το ΔΝΤ, την έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αλλά και το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής δεν δικαιολογούν καμία αισιοδοξία.
Ανθρωποι που γνωρίζουν πώς ακριβώς κινείται σε αυτή τη φάση η γερμανική πολιτική σε ευρωπαϊκό επίπεδο, μεταφέρουν στην «Ε» ότι την επομένη των γερμανικών εκλογών η γερμανική κυβέρνηση όχι μόνο δεν θα χαλαρώσει τη στάση της, όπως αναμένουν και κοινολογούν σε χαμηλούς τόνους το Μαξίμου και το υπουργείο Οικονομικών, αλλά θα επιμείνει στην ίδια ή και σκληρότερη γραμμή έναντι της Ελλάδας. Το Βερολίνο θα συνδέσει απολύτως τις εκταμιεύσεις με τα προαπαιτούμενα, ακολουθώντας μέχρι κεραίας τη γραμμή που τήρησε στο τελευταίο EuroWorking Group.
Υστέρηση εσόδων
Η υστέρηση στα έσοδα (φορολογικά και ασφαλιστικά) επίσης δεν επιτρέπει αισιοδοξία για το αν η κυβέρνηση μπορεί να φέρει μέσα στο φθινόπωρο στο τραπέζι τον όρο του Μνημονίου περί βελτιωτικών κινήσεων, που θα αφορούν το δημόσιο χρέος, καθώς δύσκολα θα πετύχει τον όρο περί πρωτογενούς πλεονάσματος. Ηδη πληθαίνουν οι φωνές ότι αν οι αποφάσεις του υπουργείου Οικονομικών δεν λάβουν υπ’ όψιν τις συνθήκες (μη) ρευστότητας που επικρατούν στην ελληνική οικονομία, τότε η κυβέρνηση θα βρίσκεται συνεχώς εκτός στόχων και στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης σε συνεχώς δυσχερή και αδύναμη θέση.
Πέρα από τα πλαστικά χαμόγελα του υπουργού Οικονομικών στις δηλώσεις του μπροστά στον τηλεοπτικό φακό και τις συνεχείς ενέσεις αισιοδοξίας από τον Α. Σαμαρά, επί του πρακτέου οι ρυθμίσεις που αφορούσαν ληξιπρόθεσμες φορολογικές και ασφαλιστικές εισφορές δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα και ούτε θα αποδώσουν, εάν το υπουργείο Οικονομικών δεν πείσει την τρόικα ότι χρειάζεται περισσότερος χρόνος και ευνοϊκότερες ρυθμίσεις για να καταφέρει να αντεπεξέλθει ο Ελληνας φορολογούμενος. Είναι ενδεικτικό ότι μόνο από τις ληξιπρόθεσμες εισφορές στο ΙΚΑ το υπουργείο Οικονομικών ανέμενε περίπου 100 εκατομμύρια το μήνα και δεν καταφέρνει να ειπράξει ούτε τριάντα. Σε αυτές τις συνθήκες ασφυξίας για την ελληνική οικονομία, πρέπει να προστεθεί το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν καταφέρνει να βρει άλλους τρόπους να βρει χρήματα που λείπουν, όπως για παράδειγμα να προχωρήσει σε αποκρατικοποιήσεις, όπου και εκεί τα πράγματα έχουν κολλήσει.
Βαρύ κλίμα
Το κλίμα στην οικονομία βαραίνει σταδιακά και το πολιτικό κλίμα. Η κυβέρνηση δεν καταφέρνει να πείσει ότι βρίσκει τρόπους να αντιμετωπίσει το αδιέξοδο του προγράμματος που εκτελεί κατόπιν εντολών των δανειστών και παράλληλα δεν πείθει ότι θα μπορέσει να το αλλάξει. Αντ’ αυτού, φέρνει συνεχώς στη Βουλή αποφάσεις με μεγάλο πολιτικό και κοινωνικό κόστος, αλλά χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα, όταν καλείται να υπερασπιστεί μία εύθραυστη πλειοψηφία 155 βουλευτών.
Ο κ. Σαμαράς (σε άλλη γραμμή από τον κυβερνητικό του εταίρο Ευ. Βενιζέλο) εξαπολύει ήδη απειλές για διαγραφές και πρόωρες εκλογές, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να εκβιάσει βουλευτές που αντιδρούν, χωρίς μέχρι στιγμής να έχουν προκαλέσει κρίση. Η σταδιακή επιβάρυνση του πολιτικού κλίματος ωστόσο εξελίσσεται σε μία χρονιά οιονεί προεκλογική, η συζήτηση περί πιθανού «ατυχήματος» αναβιώνει, ενώ η κυβέρνηση έχει να διεκπεραιώσει δύο σημαντικά πολιτικά γεγονότα.
Πρώτον, την ελληνική προεδρία της Ε.Ε. από την 1η/1/2014 ώς την 30ή/6/2014.
Δεύτερον, τις διπλές εκλογές (ευρωεκλογές και δημοτικές εκλογές) τον Μάιο της ίδιας χρονιάς.
Πηγή:Ελευθεροτυπία
