ΕΡ. Β.Λ. Παρακολουθώ πολλά χρόνια την πορεία σου στη ζωγραφική, την ποίηση, τη θεωρία της τέχνης, την επιμέλεια εκθέσεων και εκδόσεων, τις performance, τα ταξίδια και τις εκθέσεις στο εξωτερικό. Πώς αλήθεια από τη μετασεισμική γειτονιά της Ανάληψης βρέθηκες πολύ νωρίς και συνεχίζεις να είσαι στο επίκεντρο του καλλιτεχνικού γίγνεσθαι;
ΑΠ. Κ.Ε. Είναι αλήθεια ότι ξεκίνησα πολύ νωρίς τη δημιουργική μου αναζήτηση, παιδί ακόμη, στο Αργοστόλι. Η ζωγραφική μου ευχέρεια ήταν εμφανής και παρά τις αρχικά έντονες αντιδράσεις των γονέων μου συνειδητοποίησα ότι η τέχνη ήταν η ζωή μου. Έτσι οργάνωσα με τις μικρές μου δυνατότητες την καθημερινή μου φροντίδα για την ουσιαστική μελλοντική μου εξέλιξη. Σε αυτό με βοήθησε πολύ ο ντόπιος κοινωνικός περίγυρος, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές μου,ιδιαίτερα η Αγάθη Καλαφάτη Μυλωνάκη και ο Γιώργος Μοσχόπουλος, καλλιτέχνες όπως η κα Σοφία Βαλλιανάτου, που μου έκανε δωρεάν μαθήματα σχεδίου, ο Παναγής Γαβριελάτος, που με επαινούσε, ο Γιάννης Πεταλούδης, που ενδιαφέρθηκε, η Ντιάνα Αντωνακάτου, που με συμβούλευσε, ο γλύπτης Διονύσης Γερολυμάτος, που με θεώρησε φίλο του, ο ζωγράφος και τεχνοκρίτης στην εφ. Αυγή Γιώργος Φωκάς, που αργότερα με δίδαξε καθώς και οι συνεχείς μελέτες μου στην Κοργιαλένειο Βιβλιοθήκη. Καθοριστικό ήταν το πρώτο άρθρο για μένα, στο περιοδικό Κεφαλονίτικη Πρόοδος το 1972. ‘Οχι μόνο γιατί τόνισε την αυτοεκτίμηση μου αλλά γιατί μου δίδαξε ότι οι υπερβολικοί έπαινοι, όσο επάξιοι και να είναι δημιουργούν αντιδράσεις. Πάντως η κοινωνία γενικά με υποστήριξε και οι ατομικές εκθέσεις μου το 1973 και 1974 στο Δημαρχείο Αργοστολίου και στο Μορφωτικό Κέντρο Ιθάκης άφησαν εποχή. Στο τέλος του 1975 έφυγα πλέον από το Αργοστόλι για να σπουδάσω νομικά στο Παν/μιο Αθηνών και ζωγραφική σε καλλιτεχνικά εργαστήρια.
ΕΡ. Β. Λ. Στην Αθήνα τότε είχες καλή αντιμετώπιση, σου έδωσαν δυνατότητες τα κυκλώματα και οι παράγοντες της τέχνης;
ΑΠ. Κ.Ε. Το Φθινόπωρο του 1975 που έφθασα στην Αθήνα για σπουδές είχα τόση αυτοπεποίθηση και αίσθηση της επτανησιακής υπεροχής μου, που απορώ ακόμη πως μπόρεσα σχεδόν αμέσως να βρεθώ κοντά σε όλα τα σημαντικά γεγονότα και να αρχίσω την εκθεσιακή μου δραστηριότητα. Η αλήθεια είναι ότι εκτίμησαν τις δυνατότητες μου σοβαροί καλλιτέχνες και πνευματικοί άνθρωποι. Από την άλλη τα εμπορικά κυκλώματα που αναγκαστικά έπρεπε να έρθω σε επαφή για την επιβίωση μου, μου άνοιξαν πολλές πόρτες, ώστε να μπορέσουν αργότερα να με εκμεταλλευτούν, τις οποίες όμως έκλεισα ή απέκλεισα παρόλο που ήμουν σε μειονεκτική θέση. Η Ιδεολογία μου για την υπόσταση και τη θέση του καλλιτέχνη, που κύρια συνοψίζω στο: συνέπεια έργων και ιδεών, με οδήγησε στην ανεξάρτητη πορεία μου. Μια πορεία που σαν από θαύμα άντεξε, ενώ θα μπορούσε να έχει εκμηδενιστεί από την αρχή.
ΕΡ.Β.Λ. Είναι γνωστό ότι εκείνες τις δεκαετίες του 1980, του 1990 και του 2000 είχαν πολιτική, οικονομική και δημοσιογραφική εξουσία διαπρεπείς συντοπίτες μας. Σε υποστήριξαν όταν είδαν ότι προοδεύεις, ότι σε προσκαλούν στο εξωτερικό, ότι γνωστοί κριτικοί αναφέρονται στα έργα σου; Σκέφθηκαν να προβάλλουν ένα ταλαντούχο πατριώτη τους;
ΑΠ.Κ.Ε. Πράγματι τα χρόνια που προσπαθούσα με τεράστιους κόπους να χτίσω την καριέρα μου υπήρχαν Κεφαλονίτες Υπουργοί και κορυφαίοι παράγοντες σε πολλά κέντρα αποφάσεων για την παιδεία, τον πολιτισμό και τις τέχνες. Δεν τους αδικώ που δεν έκαναν κάτι για μένα, δεν ήμουν στους κύκλους των αυλοκολάκων και των υποτακτικών τους, τους κατηγορώ όμως γιατί έδωσαν πολλά και ενίοτε με παράνομους τρόπους σε πολλές μετριότητες. Αντίθετα, όταν τους εξυπηρετούσε έλεγαν θετικά για μένα, χωρίς όμως ποτέ να με υποστηρίξουν επίσημα ή να με στείλουν σε κάποια έκθεση, κάτι που δικαιολογούσε και η πρωτοτυπία των “Σωματογραφιών” μου, όσο και η διεθνής μου εμβέλεια. Φαντάσου ότι στην έκθεση μου στο Σαντιγύ της Γαλλίας το 1988 ήρθαν ειδικά να τη δούν φιλότεχνοι από το Μανχάταν, ενώ έγραψε η Le Monde. Βέβαια με υποστήριξαν στην αρχή Επτανησιακοί σύλλογοι και φορείς με διοργάνωση εκδηλώσεων μου. Σου υπενθυμίζω ότι και στο Αργοστόλι η τελευταία φορά που διοργανώθηκε από τον Δήμο έκθεση μου ήταν το 2000, πριν 14 χρόνια. Έγινε στο Δημοτικό θέατρο ” Κέφαλος” με τίτλο SCRIPTORIUM και εκδόθηκε από την τότε ΔΕΠΑΨ ο αντίστοιχος κατάλογος. Η έκθεση έγινε Ιανουάριο ηθελημένα και σημείωσε πολύ μεγάλη επιτυχία. Τα αποκόμματα του πανελλήνιου τύπου ήταν άφθονα.! Αυτούς που ευχαριστώ από καρδιάς είναι όσους συμπολίτες μου έμπρακτα με έχουν υποστηρίξει και δίνουν το παρών στις εκδηλώσεις μου, όπου και να γίνονται. Το 2012 στην 6η ατομική μου έκθεση στο Παρίσι ήρθαν αρκετοί Κεφαλονίτες και Επτανήσιοι που ζούν στη Γαλλία καθώς και φοιτητές ακόμη που πήραν εκδόσεις και τις ποιητικές μου συλλογές.
ΕΡ. Β.Λ. Γνωρίζω ότι είσαι και συλλέκτης έργων τέχνης, αλλά και ότι έχεις κάνει σημαντικές δωρεές έργων σου. Κάτι που δεν γνωρίζει καλά ο κόσμος…
ΑΠ.Κ.Ε. Κάποια στιγμή για όλα έρχεται η κατάλληλη ώρα…Σαν καλλιτέχνης δεν έμεινα κλειστός στον εαυτό μου. Συνεργάστηκα τόσο στη GALLERY DADA στην Αθήνα, με την ιδιότητα του καλλιτεχνικού διευθυντή καθώς και στην ομάδα σύγχρονης τέχνης που ίδρυσα, του ART STUDIO EST, με καθιερωμένους όσο και με πολλούς ανερχόμενους καλλιτέχνες προσπαθώντας με την πείρα και τις θεωρητικές μου γνώσεις να αναδείξω τα θετικά τους στοιχεία. Η αναγνώριση της προσφοράς μου εκτιμήθηκε από αυτούς έμπρακτα, με αποτέλεσμα να αποκτήσω κύρια με βάση τις δωρεές έργων τους μια μεγάλη συλλογή. Όταν πέθαναν οι γονείς μου πρόσφερα στη μνήμη τους 47 έργα νεοελληνικής τέχνης στο Μουσείο Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης του Παν/μίου Αθηνών και αρκετά άλλα Ελλήνων και ξένων στη συλλογή του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος. Δυστυχώς στο νησί μας δεν υπάρχει Δημοτική Πινακοθήκη για να προσέφερα έργα τότε. Παράλληλα όμως έχω με χαρά προσφέρει έργα μου στο θέατρο ” Κέφαλος”, ένα από τα σημαντικότερα μου της εποχής της Νέας Υόρκης, στη Φιλαρμονική Σχολή Κεφαλληνίας, μια χαρακτηριστική Νεφελογραφία μου, στο ΙΚΙ, στο Κοργιαλένειο Λαογραφικό Μουσείο, στην Ιερή Μονή του Αγίου Γερασίμου κ.α. Το 2011 πρόσφερα στο ΑΤΕΙ ΙΟΝΙΩΝ, στο τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας σύγχρονα έργα μου και τιμητικά έδωσαν στο Αμφιθέατρο του τμήματος το όνομα μου. Βαθύτερη πρόθεση μου είναι τα έργα της προσωπικής μου συλλογής, μερικά των οποίων εκθέτω τα καλοκαίρια στη Villa ΡΟΔΟΠΗ, να τα προσφέρω σε ανάλογο και κατάλληλο ίδρυμα οργανωμένης Πινακοθήκης, ώστε να είναι προσιτά στο κοινό και ιδιαίτερα για εκπαιδευτικούς λόγους στους μαθητές και τους νέους.
ΕΡ. Β.Λ. Φέτος κυκλοφόρησε από τις Περιφερειακές Ενότητες Κεφαλληνίας και Ιθάκης, με αφορμή τα 150 χρόνια της Ένωσης μας με την Ελλάδα, ένα καλαίσθητο Ημερολόγιο του 2014 με έργα σου. Φαντάζομαι σε ικανοποίησε ηθικά και τόνωσε τους επτανησιακούς καλλιτεχνικούς δεσμούς σου.
ΑΠ. Κ.Ε. Η Ιδέα της έκδοσης ήταν του Αντιπεριφερειάρχη κου Σωτήρη Κουρή στην οποία ανταποκρίθηκα με ιδιαίτερο ζήλο και ειλικρινά τον ευχαριστώ. Επιλέχθηκαν ορισμένα από τα πρώιμα έργα μου με αναφορές στον τόπο καταγωγής. Το αισθητικό αποτέλεσμα της έκδοσης είναι άρτιο και έχει λάβει πολλούς επαίνους. Η σχέση μου με τον επτανησιακό χώρο είναι συνεχής με εκθέσεις, ομιλίες, εκδόσεις. Είμαι μέχρι στιγμής ο μόνος σύγχρονος Κεφαλονίτης ζωγράφος που διοργανώθηκε τιμητικά ατομική έκθεση του αναδρομικού χαρακτήρα στην Πινακοθήκη Δήμου Κερκυραίων το 2010.
ΕΡ.Β.Λ. Μαζί με τις ευχές μου για νέες εμπνεύσεις και καλή χρονιά σε ρωτώ πως βλέπεις τη σημερινή κατάσταση που ζούμε.
ΑΠ. Κ.Ε. Με θλίβουν πολλά βέβαια, όπως όλους μας, αλλά κύρια η κοινωνική αδικία που μεγεθύνεται καθημερινά με ποικίλους τρόπους. Στα πράγματα της τέχνης, ειδικά της εικαστικής, οι δυσκολίες είναι τεράστιες. Όμως η επιμονή και η εμπειρία μου ελπίζω να με βοηθήσουν. Θλίβομαι ειδικά για τους νέους που με σαθρά θεμέλια ενός επίπλαστου συστήματος ξεκινούν. Όμως οι πραγματικές επιθυμίες πάντα μπορούν να επαληθεύονται και όπως έχω γράψει, αναμένοντας τον αναγνώστη του “μεθαύριο”: Το μέλλον πάντα μας χρωστάει!
Ο Κώστας Ευαγγελάτος με την Βίκυ Πρωτογεράκη
